ในอดีตกาลย้อนไปเมื่อ ๕ กัป จากภัทรกัป มีพ่อค้าเร่ ่อยู่สองคน อาศัยอยู่ใน เมืองเสรีวะ มีชื่อตรงกันกับชื่อ เมืองที่อาศัย คือ เสรีวะ วันหนึ่งพ่อค้าทั้งสองได้นั่งเรือ ข้ามแม่น้ำเพื่อนำสินค้าไปขายยังเมืองอัฐปุระ

แม้ว่าพ่อค้าทั้งสองจะมีชื่อเหมือนกันแต่ทั้งสอง มีนิสัยใจคอที่แตกต่างกันมาก เพราะอีกคน มีนิสัยเป็นคนพาล ส่วนอีกคนมีนิสัยเป็นบัณทิต

ที่เมืองอัฐปุระเป็นเมืองของเศรษฐีตระกูลหนึ่ง แต่ต่อมา ตระกูลได้เกิดการฉิบหายเหลือแต่เพียงยายหลานสองคน เท่านั้น อยู่มาว้นหนึ่งพ่อค้าที่มีนิสัยพาลได้เดินเข้ามาย้ง หมู่บ้านของเมืองอัฐปุระ เพื่อนำเครื่องประดับมาขาย

ในขณะนั้นเองก็มีหญิงสาวชาวบ้านเดินผ่านมาต่างพากัน รุมล้อมเพื่อดูสินค้า และหนึ่งในหญิงสาวชาวบ้านนั้น ก็คือหลานสาวที่เป็นทายาทตระกูลเศรษฐีนั่นเอง

เมื่อหลานสาวทายาทตระกูลเศรษฐี ได้เห็นเครื่องประดับจึงนึกอยากได้ เลยวิ่งกลับไปยังบ้านของตน เพื่อขอ เงินกับยายมาซื้อเครื่องประดับ แต่ยายกลับบอกปฏิเสธไปเพราะว่า เงินนั้นได้ร่อยหรอลงทุกที

เมื่อยายบอกกับหลานสาว ได้ยิน ยายบอกเช่นนั้น จึงได้วิ่งเข้าไปใน บ้านเพื่อหาของมาแลกเครื่องประดับ

ในที่สุดก็พบถาดเก่าๆ อยู่ใบ หนึ่ง แต่สองยายหลานหารู้ไม่ ว่าถาดใบนั้นคือถาดทองคำ

ขณะนั้นเองเป็นจังหวะพ่อค้าที่เป็นคนพาลได้เดินทาง ผ่านมายังบ้านของสองยายหลาน ทั้งสองคนจึงนำ เอาถาด มาแลกเครื่องประดับกับพ่อค้า เมื่อพ่อค้ารับ ถาดมาแล้ว จึงพิจารณาดู ก็ทราบว่าเป็นถาดทองคำ จึงได้คิดอุบายเพื่อที่จะแลกถาดทองคำกับสินค้าของตน ในราคาถูก

เมื่อพ่อค้าคนพาล บอกว่าถาดใบนั้น ไม่สามารถแลกสินค้า ได้ เพราะเป็นถาดเก่า ไม่มีราคา แต่จริงๆ แล้วก็คือถาดทองคำ

สองวันต่อมาพ่อค้าที่เป็นบัณฑิตได้เดินทางผ่านมา ยังบ้านของสองยายหลาน หลานสาวจึงได้อ้อนวอน ยายให้ซื้อสินค้าจากพ่อค้าบัณฑิตนั้น

แต่ยายเกิดความลังเลว่าจะซื้อ ดีไหมเพราะเงินไม่มี นอกจาก ถาดใบเก่าใบนั้นใบเดียวและ เกรงว่าจะเอามาแลกสินค้าไม่ได้

แต่หลานสาวก็รบเร้าอ้อนวอน เพราะเห็นว่าพ่อค้าที่เป็นบัณทิต นั้นดูแล้วเป็นคนใจดีไม่เหมือนพ่อค้าคนก่อน

ด้วยความรักหลานสาว ยายจึงตามใจ จึงได้ตัดสินใจทำตามหลานสาวบอก

สองยายหลานจึงได้เรียกพ่อค้าที่เป็นบัณฑิต เพื่อจะ นำถาดมาแลกสินค้า

	Copyright © Dhammakaya Foundation. All rights reserved.
	ต่อหน้า ๒
	ที่มา : หนังสือนิทานชาดก โดย พระภาวนาวิริยคุณ