เมื่อครั้งอวัยวะต่างๆ รวมตัวกันเป็นร่างกายมนุษย์ในครั้งแรก อวัยวะแต่ละส่วนของร่างกายต่างต้องการ จะเป็นเจ้านายใหญ่
สมองพูดขึ้นว่า"ฉันควรจะเป็นนายใหญ่เนื่องจากฉันควบคุมการทำงานทุกส่วนของร่างกาย"
เท้าสองข้างแย้งว่า "เราสิควรจะเป็นนายใหญ่ เพราะเราพาสมองไปไหนมาไหน และนำร่างกายไปสู่จุดหมายได้"
มือสองข้าง จึงพูดบ้างว่า "เราต่างหากที่ควรเป็นนายใหญ่ เพราะเราทำงานทุกอย่างและหาเงินมาเลี้ยงร่างกาย"
อวัยวะทั้งหลายต่างแสดงความเห็น และอ้างเหตุผลกันไปเรื่อย จนกระทั่งทวารหนักพูดบ้างว่าตัวเองควรเป็นนายใหญ่ ซึ่งทำให้อวัยวะอื่นๆ พากันหัวเราะเยาะ
ดังนั้นทวารหนักจึงเริ่มประท้วงด้วยการหยุดนิ่ง ไม่ทำงานถ่ายอุจจาระ ภายในเวลาไม่นานตาเริ่มเหล่ มือเริ่มบิดเกร็ง เท้าเริ่มกระตุก หัวใจและปอดเริ่มหวาดผวาสมองเริ่มมีไข้
ในที่สุดอวัยวะทุกส่วน จึงตัดสินใจมอบให้ทวารหนักเป็นนายใหญ่ของร่างกาย กระบวนการต่างๆ ในร่างกายจึงดำเนินต่อได้ตามปกติ
นับแต่นั้นมา อวัยวะทั้งหลายช่วยกันทำงานสำคัญของร่างกายอย่างเต็มที่ ในขณะที่ทวารหนักซึ่งเป็นนายใหญ่เพียงแต่อยู่เฉยๆ คอยระบายของเสียออกจากร่างกายเท่านั้น
ข้อคิดจากเรื่องนี้
การเป็นเจ้านายที่ดี คือ การได้สนับสนุนลูกน้องให้ทำงานเต็มความสามารถอย่างมีความสุข
เรื่องสั้น / รวมเรื่องสั้นประทับใจ
