ผู้ใดมัวแต่รักษาของรักอยู่ ด้วยถือว่าเรารักของเรา
ทำตัวเหินห่างจากความดี เสพสมอยู่แต่ของรัก
เหมือนคนเหล้าเฝ้าเสพสุราเจือยาพิษอยู่
ผู้นั้น ย่อมได้รับความทุกข์ในภายภาคหน้า
มหาสุตโสมชาดก ขุ.ชา. ๒๘/๙๗๖
