สันติภาพภายนอก เริ่มจากสันติสุขภายใน
ในท่ามกลางความหลากหลายของเชื้อชาติ ศาลนา เผ่าพันธฺุ์ ขนบธรรมเนียมวัฒนธรรมประเพณีต่างๆ ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดความแตกแยก ทะเลาะเบาะแวังกัน ขัดแย้งกัน เพราะคนเราโดยมากไปติดในเรื่องปลีกย่อย ยังไม่ได้เข้าใจถึงแก่นแท้ของชีวิต แต่เมื่อใดทุกๆ คนในโลกได้เข้าถึงสิ่งที่มีอยู่ในตัวเราจะเข้าถึงสิ่งที่เหมือนก้น จะเข้าถึงความสุขภายใน ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดแห่ง ความสุข ความบริสุทธิ์ และความรู้แจ้งภายใน เมื่อนั้นความข้ดแย้งในใจของตัวเองก็จะหมดไป
เมื่อความข้ดแย้งของตัวเองหมดไป ก็จะขยายเป็นวงกว้าง กว้างขวางกันออกไป พลอยทำให้การขัดแย้งภายนอกหมดสิ้นไปด้วย สันติสุขที่แท้จริงก็จะได้บังเกิดขึ้น ความรู้สึกว่าเป็นเครือญาติเป็นพี่เป็นน้องก้นก็จะเกิดขึ้น ความรู้สึกเป็นเพี่อนร่วมทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย ความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและก้นก็เกิดขึ้น ความเอื้อเพี่อเผื่อแผ่ต่างๆ การรู้จ้กแบ่งปันก็จะบังเกิดขึ้น ความรู้สึกที่ดีๆ ก็จะบังเกิดขึ้น ตังในธรรมกายนี่แหละจึงเป็นหลักสำคัญของชีวิตมนุษย์ทุกๆ คน
เพราะฉะนั้นพวกเราควรตั้งใจประพฤติปฎิบัติรรม เพื่อเข้าถึงธรรมกายให้ได้ ถ้าเราเข้าถึงธรรมกายได้ เราก็จะมีที่พี่งที่ระลึกที่แท้จริง ความอยากที่จะเข้าถึงธรรมกายของผู้มีความปรารถนานั้นมีทุกคน เป็นความอยากอย่างแรงกล้า แต่ความตั้งใจปฏิบัติให้เข้าถึงนั้นน่ะมีน้อย ถ้าเราปรับปรุงแก้ไขก้นตอนนี้ เราก็จะสมหวัง เราต้องเอาชนะความเกียจคร้าน หรือความตั้งใจเพียงชั่วคราวนี้ให้ได้ในไม่ช้าก็จะสมหวังอย่างแน่นอน
ขอเพียงให้เราฝึกทำใจให้สงบ หยุด นิ่งอยู่ภายในได้ ยิ่งสงบ หยุดนิ่งได้มากเท่าใด ใจก็จะยิ่งบริสุทธิ์มากขึ้น ความบริสุทธิ์มากขึ้น ความผาสุกก็จะเพิ่มขึ้น และเมื่อความคิดของเราน้อยลง ๆ ยิ่งความคิดน้อยลง ไปเรื่อยๆ ความสุขก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
พอเหลือความคิดเพียงสิ่งเดียว ความสุขก็ยิ่งเพิ่มพูนพอหยุดสนิทนิ่งไม่มี ความคิดใดๆ เลยตรง นี้เราคงไม่คุ้นเคยก้บประสบการณ์ชนิดนี้ ณ จุดที่ปลอดความคิด เหลือแต่ใจที่หยุดนิ่งที่ปราศจากความคิดจริงๆ ตอนนี้ความสุขจะเกิด นี่คือความอัศจรรย์ เป็นความสุขที่แท้จริง มีความสบายกาย แล้วมันสบายใจ กายไม่ปวด ไม่เมื่อย ไม่ง่วง ไม่มึนชึม ระบบประสาทกล้ามเนี้อตื่นตัวไปหมดเรากับจ้กรวาลดูเหมือนจะเป็นสิ่งเดียวก้นใจเราเบิกบาน แช่มชื่น ไม่ซึม ไม่เศร้า ไม่วิตกกังวล ไม่เครียด ไม่เบื่อ ไม่กลุ้ม มีแต่ความสบาย มีความเบิกบาน เบากายเบาใจ มันเบาไปตลอด ยิ่งกว่าขนนกที่ลอยไปในอากาศอีก สบายๆ
พอมาถึง ณ จุดนี้ ความคิดก็จะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เพราะจริงๆ แล้วเรามีสิ่งที่เหมือนกันอยู่ภายใน ไม่จำเป็นจะต้องขัดแย้งด้วยความเชื่อ หรือด้วยความคิดที่แตกต่างกัน เราไม่ควรจะหวงแหนทร้พยากรต่างๆ เราควรจะ แบ่งปันซึ่งกันและกัน ความคิดอะไรต่างๆ เหล่านี้ก็จะเกิดขึ้นมา เมื่อเราเข้าถึงกายธรรม เป็นพระธรรมกายกันหมดทุกคนในโลก
ตอนนี้แหละสันติสุขที่แท้จริงจะบังเกิดขึ้นในโลก เพราะความแตกต่างจะหมดไป เราจะไม่มีความรู้สึกในความแตกต่างของเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์ ความสมานฉันท์ ความเป็นเครือญาติก็จะเกิดขึ้นตอนนี้แหละ ถ้าหากว่าลูกๆ ในสภาธรรมกายสากลนี้ หรือลูกๆ ที่อยู่ต่างจ้งหว้ดก็ดี ต่างประเทศก็ดี ได้เข้าถึงตรงจุดนี้ ชีวิตก็จะมีความผาสุก และจะเผื่อแผ่ความสุขไปยังเพื่อนบ้าน ไปย้งผู้ที่ใกล้ชิดเรา ความสุขที่เริ่มต้นจากจุดเล็กๆ ที่ศูนย์กลางกายของเราก็จะเริ่มขยายออกไป ขยายไปเรื่อยๆ สันติสุขก็จะแผ่กว้างออกไปอย่างนี้
เพราะฉะนั้น วิธีที่จะทำให้เกิดสันติภาพของโลก เราต้องสร้างส้นติสุขภายในตรงนี๋ให้ได้เสียก่อน ถ้าสันติสุขภายในบังเกิดขึ้นพร้อมกับความรู้แจ้ง ความบริสุทธุิ์ภายใน สันติภาพภายนอกจึงจะบังเกิดขึ้น นี่เป็นสิ่งสำคัญ
จากหนังสือ แม่บท เดินทางข้ามวัฏสงสาร
วันอาทิตย์ที่ ๑๓ กันยายน พ.ศ.๒๕๔๑
