...ผู้ป่วยที่สง่างาม...
... ลูกบางคนที่มีอาการเจ็บป่วยไข้ แล้วก็จะต้องเข้าไปรับการผ่าตัด ให้คิดเสมอตามที่พระพุทธเจ้าท่านสอนเอาไว้ว่า สังขารร่างกายของเรานี้น่ะเป็นรังเเห่งโรค โรคตา โรคหู โรคจมูก โรคปาก โรคปอดตับม้ามไต โรคสารพัด เป็นได้ร้อยเเปดพันเก้า เป็นที่ประชุมรวมของโรค เขาเรียกว่าเป็นรังเเห่งโรค เรานี่จะมีความเจ็บป่วยเป็นธรรมดา เรายังไม่ชนะพญามาร บุญเรายังไม่มากพอ เพราะฉะนั้นเราจะต้องมีความเจ็บป่วยไข้เป็นธรรมดา
... เเม้เเต่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราพระองค์นี้ ท่านก็ยังเจ็บป่วยไข้ต้องอาพาธเหมือนกัน พระอัครสาวก พระสารีบุตร พระโมคคัลลานะ ท่านก็ยังมีอาการเจ็บ อาการป่วย อาการไข้เหมือนเรานี่เเหละ พระอสีติมหาสาวกหรือพระอรหันต์ทั้งหลายก็เป็นอย่างนี้ พระอริยบุคคลตั้งเเต่พระอนาคามีลงมา พระสกิทาคามี พระโสดาบัน ท่านก็ต้องเจ็บป่วยต้องไข้เหมือนกัน อาพาธเหมือนกัน หรือเป็นโคตรภูบุคคลก็ต้องเจ็บต้องป่วยต้องไข้ จะเป็นผู้มีฌานสมาบัติเหาะเหินเดินอากาศได้ ก็ป่วยไข้เหมือนกัน จะเป็นพระราชามหากษัตริย์จนถึงยาจกวณิพก ล้วนมีความเจ็บเป็นธรรมดา คิดอย่างนี้นะลูกนะ ไม่ใช่ว่าเราป่วยอยู่คนเดียว
...เพราะฉะนั้น เมื่อคราวที่เราจะต้องเข้าไปรับการรักษาที่โรงพยาบาล จำเป็นต้องผ่าตัด เราก็นึกเอาร่างกายของเรา นี่เป็นห้องเเล็บเป็นที่ศึกษา ร่างกายนี้มีความเจ็บเป็นธรรมดา มันเจ็บตรงไหน เราก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ ทำความรู้ตัวให้พร้อม
...เเล้วก็มอบร่างกายนี้ ความเจ็บไข้นี้ไปให้กับหมอ พยาบาล ซึ่งเขามีความเชี่ยวชาญในการรักษา มอบให้เขาไป
...เรามีหน้าที่รักษาใจอย่างเดียว
ให้ใจใส ๆ เอาไว้นะลูกนะ ให้ใจใสๆ
นึกถึงบุญบารมีความดีที่เราได้ทำเอาไว้
ทั้งทาน ทั้งศีล ทั้งภาวนา
#...คุณครูไม่ใหญ่...#
