ธรรมชาติของจิต คือ นึก-คิด ตลอดเวลา คนทั่วไปมักเผลอสติมีความเมาทางจิต ปล่อยจิตส่งเสริมจิต ให้คิดจมอยู่ในกามคุณ ๕ คือรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส อันน่าใคร่ น่าพอใจ ตลอดจนคิดจมอยู่ในการกระทำทุจริตทางกาย วาจา ใจ อยู่เสมอ เมื่อความคิดจมเสียแล้ว ความคิดที่สุจริตเป็นบุญกุศลก็จะขาดหายไป การงานต่างๆ ทั้งทางโลกและทางธรรม ซึ่งต้องอาศัยความดูแลเอาใจใส่ ความพยายามเป็นพื้นฐานอยู่แล้ว ก็พลอยเสียหายตามไปด้วย เช่น ไม่ทำความเพียรติดต่อกันไป ทำๆ หยุด ทำโดยเด็ดขาด ความเคารพ ทำโดยไม่เต็มแรง ท้อถอย หมดความรักใคร่พอใจในการทำงาน ทอดธุระการงานไม่เหลียวแล จิตใจโลเลไม่ตั้งมั่น ไม่จดจ่อ ไม่คุ้นกับงาน ทำงานด้วยความชะล่าใจ ไม่จริงไม่จัง สุดท้ายไม่สนใจให้มากในการบำเพ็ญกุศล
-----------------------------------------------------------------
หนังสือ " เปิดไปอ่านความสุข "
ส. ผ่องสวัสดิ์
ชมรมนักคิดนักเขียนเพื่อสันติภาพโลกและมูลนิธิพัฒนาเยาวชนต้นแบบศีลธรรม
