คำพ่อ คำเเม่

คำพ่อ คำแม่
ตอน บอกตัวให้ได้

ลูกรัก...

                    หลักในการพัฒนาตัวเองประการที่สองคือ “ บอกตัวให้ได้ "  หมายความว่า ตามปกติคนเรามักไม่ค่อยได้สอนตัวเองหรือเตือนตัวเองกัน สอนคนอื่นเตือนคนอื่นได้สารพัด สอนให้เขาทำอย่างนั้น เตือนให้เขาปฏิบัติอย่างนี้ สอนได้เตือนได้ แต่พอถึงคราวตัวเองบ้างกลับไม่ยอมสอนไม่ยอมเตือน จึงได้ผิดพลาดบกพร่อง
ประสบทุกข์ยากกันร่ำไป แท้ที่จริงตัวเราเองนี่แหละที่สอนยากเตือนยากที่สุด ฝึกก็ยาก ดัดก็ยาก ดังนั้นท่านจึงเตือนใจไว้ว่า

                    ธรรมดาของการทำงานย่อมผิดพลาดบกพร่องได้ และแต่ละคนย่อมจะมีข้อผิดพลาดบกพร่องกันได้ทุกคน แต่เมื่อพบข้อผิดพลาดบกพร่องแล้วก็สอนตัวเองเตือนตัวเองว่าไม่ควรทำอย่างนั้นอีก หมั่นเตือนตัวเองบ่อยๆ ก็จะทำให้คิดแก้ไข ปรับปรุงงานปรับปรุงตัวให้ดีให้ถูกต้อง เป็นทางให้เกิดความสำเร็จในโอกาสต่อไปได้

                     ตรงกันข้ามหากคนอื่นเขาไม่เตือนไม่สอน และตัวเองก็สอนหรือเตือนตัวเองไม่ได้ หรือไม่ยอมสอนไม่ยอมเตือนเพราะคิดว่าตัวเองฉลาดแล้ว ก็คงกู่ไม่กลับแล้ว มีแต่จะมุ่งหน้าสู่หายนะท่าเดียว น่ากลัวเสียจริงๆ ลูกควรจะฝึกเตือนตัวเองไว้เป็นประจำ  จะรอให้คนอื่นเขามาเตือนนั้นเห็นจะไม่เข้าที ใครเขาจะมาคอยจ้ำจี้จ้ำไชเราเล่า เตือนตัวเองได้นั่นแหละเป็นดีที่สุด

พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)