หยาดเหงื่อเเละรอยยิ้ม
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ต้นเดือน ซึ่งเป็นวันที่สาธุชนจะมาวัดกันมาก เพราะมีพิธีบูชาข้าวพระในช่วงเช้า และบ่ายของวันเดียวกันนี้ จะมีสาธุชนจำนวนมากมากราบคุณยายที่อาคารยามาอีกเช่นกัน ข้าพเจ้ารับหน้าที่เตรียมสถานที่ให้เรียบร้อย เพื่อรองรับสาธุชนที่มากราบคุณยาย
ครั้นได้เวลา สาธุชนต่างทยอยมานั่งเต็มห้องกระทั่งล้นออกมาด้านนอก ทุกคนพยายามจะเข้ามากราบคุณยายให้ใกล้ที่สุด
เมื่อคุณยายมาถึงภาพที่ข้าพเจ้าเห็นจนชินตา คือ มือทั้งสองของท่านจะยกขึ้นพนมและกล่าวว่า "สวัสดีทุก ๆ คน" ก่อนเสมอ จากนั้นท่านจึงค่อย ๆ นั่งลงบนเก้าอี้ มีพี่อารีพันธุ์นั่งที่พื้นข้างท่าน สาธุชนก้มกราบคุณยายพร้อมกัน คนที่นั่งหน้าสุดจึงได้โอกาสกราบเรียนคุณยายก่อน บางคนกราบเรียนถามปัญหาชีวิตของตนเอง บางคนก็กราบเรียนถามปัญหาของครอบครัว บางคนเอารูปคนตายมาให้คุณยายช่วยส่งบุญให้ข้าพเจ้าได้ยินคุณยายให้กำลังใจกับทุก ๆ คน เสมอเหมือนกันหมด และสอนให้ทุกคนพึ่งบุญ เอาบุญเป็นที่พึ่ง เอาบุญไปช่วย แล้วทุกอย่างก็จะสำเร็จ
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ คนแล้วคนเล่าผลัดเปลี่ยนกันเข้ามากราบคุณยาย แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปยาวนานสักแค่ไหน รอยยิ้มและกำลังใจที่คุณยายมอบให้กับสาธุชนทุก ๆ คนยังคงเหมือนเดิม
กระทั่งได้เวลาถวายยาหอม พี่อารีพันธุ์ก็ให้สัญญาณข้าพเจ้าไปชงยาหอม ขณะพี่อารีพันธุ์ยกถ้วยยาหอมถวายคุณยาย ข้าพเจ้ามีโอกาสชำเลืองมองที่ใบหน้าของท่าน เห็นหยดน้ำใสเกาะเต็มใบหน้า และข้างแก้ม พี่อารีพันธุ์จะใช้กระดาษทิชชูซับเหงื่อให้ท่านเป็นระยะ ๆ
หลังจากสาธุชนคนสุดท้ายเข้ามากราบคุณยายแล้ว ข้าพเจ้าเห็นคุณยายเอนตัวไปพิงพนักเก้าอี้สักครู่พี่อารีพันธุ์กับเปิ้ลก็เข้ามาพยุงท่านเพื่อพากลับไปพักระหว่างที่เดินกลับไปที่พัก จะมีสาธุชนมาคอยส่งท่านเป็นจำนวนมาก บางคนก็เพิ่งมาถึงวัดและหวังจะได้กราบท่านก่อนกลับบ้าน
ขณะข้าพเจ้าเดินนำหน้าคุณยายมานั้น ข้าพเจ้ารู้ว่าสาธุชนบางท่านเอื้อมมือมาแตะที่ขาของคุณยาย บางคนก็ยื่นซองปัจจัยพร้อมพวงดอกไม้ถวายท่านระหว่างทาง และด้วยสัญชาตญาณทำให้ข้าพเจ้าต้องพูดออกมาว่า "ขอทางให้คุณยายท่านด้วยนะคะ"
ข้าพเจ้ายังเดินนำมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งมีสิ่งใดไม่ทราบมาดลใจให้ข้าพเจ้าหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองข้างหลัง ภาพที่เห็นในขณะนั้น คือ ใบหน้าของคุณยายที่ชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อและรอยยิ้ม ดวงตาทั้งสองที่มองไปยังสาธุชนเปี่ยมไปด้วยเมตตา มือของคุณยายยกขึ้นพนม พร้อมกับเสียงของท่านที่พูดว่า "ขอให้ทุกคนได้บุญกับยาย ทุก ๆ คนเลยนะ"
วันนี้..แม้หนทางการสร้างบารมี
จะทอดยาวไกลสักเพียงใดก็ตาม
แต่หยาดเหงื่อและรอยยิ้มจากคุณยายในวันนั้น
คือ พลังใจที่ไม่มีวันหมดสิ้น
"กำลังใจ..จากใจที่ใสบริสุทธิ์
ย่อมทรงพลังอย่างไม่มีวันหมดสิ้น"
จากหนังสือ ดวงจันทร์กลางดวงใจ
