สายธารเเห่งบุญ
เเม่น้ำเป็นอันมาก
ที่หมู่ คือ คณะนรชนอาศัยเเล้ว
ไหลไปยังสาครทะเลหลวง ซึ่งจะประมาณมิได้
เป็นที่ขังน้ำอย่างใหญ่ มีสิ่งที่น่ากลัวมาก
เป็นที่อยู่ของหมู่รัตนะ ฉันใด
สายธารเเห่งบุญ
ย่อมไหลไปสู่นรชนผู้เป็นบัณฑิต
ผู้ให้ข้าว น้ำ ผ้า ที่นอน ที่นั่ง เเละเครื่องปูลาด
เหมือนเเม่น้ำไหลไปสู่สาคร
ฉันนั้นเหมือนกัน
ปฐมอภิสันทสูตร มก. เล่ม ๓๑ หน้า ๓๗๓
