ไม่เห็นธรรม ไม่เห็นเรา
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย
ถ้าเเม้ภิกษุจับชายสังฆาฎิ
เเล้วพึงเป็นผู้ติดตามไปข้างหลังๆ
เดินไปตามรอยเท้าของเราอยู่ไซร้
เเต่ภิกษุนั้นเป็นผู้มีอภิชฌา (ความโลภอยากได้) เป็นปกติ
มีความกำหนัดเเรงกล้าในกามทั้งหลาย
มีจิตพยาบาท มีความดำริเเห่งใจชั่วร้าย
มีสติหลงลืม ไม่รู้สึกตัว มีจิตไม่ตั้งมั่น
มีจิตหมุนไปผิด ไม่สำรวมอินทรีย์
โดยที่เเท้ ภิกษุนั้นอยู่ห่างไกลเราทีเดียว
เเละเราก็อยู่ห่างไกลภิกษุนั้น
ข้อนั้นเพราะเหตุไร?
เพราะภิกษุนั้นย่อมไม่เห็นธรรม
เมื่อไม่เห็นธรรม ย่อมชื่อว่าไม่เห็นเรา
สังฆาฏิสูตร มก. เล่ม ๔๕ หน้า ๕๘๑
