หน้าแรกกัลยาณมิตร กัลยาณมิตร กัลยาณมิตร กัลยาณมิตร สื่อธรรมะ กัลยาณมิตร กัลยาณมิตร
กัลยาณมิตร กัลยาณมิตร กัลยาณมิตร กัลยาณมิตร กัลยาณมิตร กัลยาณมิตร กัลยาณมิตร

 

 

 

 

 

 






ภาพ  ป๋องแป๋ง
ลงสี  ปูเป้

 ในอดีตกาล ณ กรุง
พาราณสี ชาวเมือง
นิยมแขวนกระเช้า
หญ้าไว้ในที่ต่าง ๆ
เพื่อให้เป็นที่อาศัย
ของนกทั้งหลาย
  นกพิราบตัวหนึ่งได้อาศัยอยู่ในกระเช้าหญ้า ทุกเช้าก็บินออกไปหากิน ตกเย็นก็บินกลับมานอนในกระเช้าอย่างเป็นสุข
วันหนึ่งมีกาตัวหนึ่งบินผ่านโรงครัว จึงได้กลิ่นหอมอันตลบอบอวลของอาหาร

กาตัวนี้เกิดอยากลิ้มลองรสอาหารนั้น จึงบินมาเกาะอยู่บนกิ่งไม้ใกล้ๆ แล้วคิดหากลอุบายต่างๆ
เพื่อที่จะได้เข้าไป กินอาหารในโรงครัวนั้น
  กามองเห็นนก
พิราบซึ่งอาศัยอยู่
ในกระเช้าหญ้าหน้า
โรงครัวนั้น จึงคิด
จะใช้นกพิราบเป็น
สื่อนำเข้าไปในครัว
ครั้นพอถึงเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อนกพิราบบินออกไปหาอาหาร กาก็บินตามนกพิราบไป
เมื่อนกพิราบ บินไปได้สักพักหนึ่ง ก็รู้สึกว่ามีกาบินตามมา จึงถามกาถึงเหตุที่บินตามมา
นกพิราบรู้สึกผิดปกติ จึงถามกากลับไป แต่กาก็ใช้ปฏิภาณไหวพริบ ตอบข้อสงสัยของนกพิราบในทันที
  เมื่อกายืนยัน
เช่นนั้น นกพิราบ
ก็ไม่ว่าอะไร แต่ยัง
่ไม่ไว้ใจนิสัยของ
พวกกาจึงเตือนว่า
เมื่อถึงเวลาเย็น กานั้นกลับมาถึงก่อน แล้วทำทีเป็นต่อว่านกพิราบที่กลับไม่ตรงเวลา
  จากนั้นนกพิราบบินเข้าไปในครัวโดยมีกาบินตามไป พ่อครัวเห็นว่ากาเป็นเพื่อนกับนกพิราบ
ก็ไว้ใจ จึงหากระเช้า มาแขวนให้กาอีกกระเช้าหนึ่ง
   นับแต่นั้นมา ทั้งกา และนกพิราบ ก็บินไป หากินตอนเช้า แล้ว กลับรังตอนเย็นพร้อม กันทุกวันเสมอ
Copyright © Dhammakaya Foundation. All rights reserved.
  
 
ที่มา : หนังสือนิทานชาดก โดย พระภาวนาวิริยคุณ  

Home  | นิทานชาดก