Dhammaforpeople
ธรรมะเพื่อประชาชน

อานุภาพบุญ ตอนที่ ๒

                คนส่วนใหญ่มักเข้าใจว่าคุณค่าของชีวิตนั้น ขึ้นอยู่กับการได้ประสบความสำเร็จ ในธุรกิจหน้าที่การงานหรือการแสวงหาทรัพย์สินเงินทอง แต่ในความเป็นจริงแล้ว คุณค่าของชีวิตอยู่ตรงที่ ใครได้ทุ่มเทสร้างบารมีมากกว่ากัน ได้ปรับปรุงแก้ไขฝึกฝนอบรมตนเอง จนกระทั่งสามารถเข้าถึงพระรัตนตรัยภายในตัวได้ แล้วก็ทำหน้าที่เป็นผู้ให้แสงสว่างแก่โลก เป็นผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร นำพาเพื่อนมนุษย์ให้เข้าไปถึง จุดแห่งความสมปรารถนาได้อย่างปลอดภัยและก็เข้าถึงความสุขที่แท้จริง โดยไม่หวาดหวั่นต่ออุปสรรคใดๆ กระทั่งมีชัยชนะถึงจุดหมายปลายทางคือที่สุดแห่งธรรม อย่างนี้จึงจะได้ชื่อว่าดำเนินชีวิตได้มีคุณค่าอย่างแท้จริงนะจ๊ะ

                มีพระพุทธวจนะที่ปรากฏใน ขุททกนิกายธรรมบทว่า

                ใครๆ ก็ไม่สามารถที่จะนับคำนวณบุญ ของบุคคลผู้บูชาอยู่ ซึ่งบุคคลผู้ควรบูชาคือพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือเหล่าพระสงฆ์สาวก ผู้ก้าวล่วงธรรมเครื่องเนิ่นช้าได้แล้ว ผู้มีความเศร้าโศกและความคร่ำครวญอันข้ามพ้นแล้ว ผู้นิพพานแล้ว ไม่มีภัยแต่ที่ไหนๆ โดยการนับหรือด้วยวิธีการใดๆ ก็ตามว่า บุญนี้มีประมาณเท่าใด 

                การบูชาบุคคลที่ควรบูชา นอกจากจะเป็นอุดมมงคลสำหรับชีวิตแล้ว ยังเป็นทางมาแห่งมหัคคตกุศลอันยิ่งใหญ่อีกด้วย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและเหล่าพระอรหันตสาวก ล้วนเป็นบุคคลผู้บังเกิดขึ้นได้ยากในโลก เป็นเนื้อนาบุญอันประเสริฐ เป็นทักขิไณยบุคคล ฉะนั้นใครก็ตามที่ต้องการสักการะบูชาท่าน ด้วยจิตที่เลื่อมใสศรัทธา ไม่ว่าท่านเหล่านั้นจะยังทรงพระชนม์อยู่หรือดับขันธ์ไปแล้วก็ตาม บุญใหญ่ย่อมเกิดขึ้นกับบุคคลผู้บูชาและอานิสงส์แห่งการบูชานั้น ย่อมทำให้บุคคลนั้น บังเกิดอยู่แต่ในสุคติภูมิไม่ตกไปสู่ทุคติเลย เหมือนกับเรื่อง ที่เราจะได้มาติดตามรับฟังกันในวันนี้นะจ๊ะ 

                ความเดิมจากคราวที่แล้ว ถึงตอนที่นางเสสวดีผู้มีบุญ ได้ไปอยู่กับพ่อค้าหนุ่ม สมัยนั้นพระสารีบุตรเถระทราบว่า ตัวท่านกำลังจะสิ้นอายุขัย จึงคิดจะไปตอบแทนโยมมารดาก่อนจะปรินิพพาน ท่านจึงไปทูลลาพระบรมศาสดาที่พระเชตวันมหาวิหาร เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้ารับทราบแล้ว ก็พาพระภิกษุบริวารเดินทางมุ่งหน้าไปจนถึงบ้านนาลันทา และท่านก็ได้เทศน์โปรดโยมมารดา จนบรรลุธรรมเป็นพระโสดาบัน

                พอรุ่งเช้าท่านก็ปรินิพพานในห้องที่ท่านเกิดนั่นเอง ครั้นพระสารีบุตรเถระปรินิพพานแล้ว เหล่าทวยเทพและพุทธบริษัท ๔ ต่างก็พากันสักการะบูชาพระเถระอยู่ตลอด ๗ วัน จากนั้นก็ได้ช่วยกันสร้างจิตกาธาน สูงถึง ๑๐๐ ศอก แล้วสลายร่างของท่าน ด้วยไม้กฤษณาและไม้จันทน์หอม 

                ฝ่ายนางเสสวดีทราบข่าวการปรินิพพานของพระสารีบุตร ก็คิดจะไปบูชาพระธรรมเสนาบดี จึงสั่งคนรับใช้ให้ถือพระอบดอกไม้ทองคำและของหอม แล้วไปลาพ่อของสามีแต่พ่อของสามีก็ได้พูดห้ามปรามนางด้วยความห่วงใยว่า อย่าไปเลยลูกเจ้ากำลังมีครรถ์แก่ ในที่นั้นคนก็มากมาย เจ้าอาจถูกผู้คนเบียดเสียดหรือเหยียบเอาได้ ส่งดอกไม้และของหอมไปก็พอแล้ว นางผู้มีกำลังศรัทธาแรงกล้าคิดว่า ถึงแม้ว่าเราจะต้องตายในสถานที่นั้น เราก็จะไปถวายสักการะบูชา สรีระของพระธรรมเสนาบดีให้ได้ จึงออกเดินทางไปพร้อมกับหญิงรับใช้ นางได้ยืนประนมมือบูชาด้วยของหอมและดอกไม้เป็นต้น บังเอิญว่าในขณะนั้นมีช้างเชือกหนึ่ง ของพวกข้าราชบริพาร ที่พากันมาบูชาพระธรรมเสนาบดี ได้เกิดอาการตื่นคนวิ่งมาทางนั้นพอดี ผู้คนต่างตกใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พากันวิ่งหนีตายเพื่อชีวิตรอด ส่วนนางเสสวดีเป็นหญิงมีครรถ์ ครั้นเกิดพลาดล้มลงทำให้ฝูงชนที่กำลังแตกตื่น ได้เหยียบนางจนตายลงในที่นั้น 

                นางได้ทำการบูชาสักการะด้วยจิตที่เลื่อมใสในพระธรรมเสนาบดี พอนางละจากโลกแล้ว ก็ได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีเหล่านางเทพนารี ๑,๐๐๐ นางเป็นบริวารแวดล้อม เทพนารีผู้เกิดใหม่ ได้ตรวจตราดูทิพยสมบัติของตน ใคร่ครวญถึงเหตุที่ทำให้ตนได้ทิพยสมบัตินี้ด้วยบุญอะไร ครั้นรู้แล้วก็ยิ่งทำให้มีจิตเลื่อมใสในพระรัตนตรัยมากยิ่งขึ้น

                เทพธิดาได้ประดับ ด้วยเครื่องประดับที่บันทุกเกวียนได้ถึง ๖ เล่มเกวียน มีเหล่าเทพนารี ๑,๐๐๐ นางแวดล้อม ได้ลงมาจากดาวดึงส์พิภพพร้อมทั้งวิมาน เพื่อจะถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้า ทำให้ทิศทั้ง ๑๐  สว่างไสวดุจพระจันทร์และพระอาทิตย์ส่องสว่าง พอมาถึงที่ประทับของพระบรมศาสดา เธอก็ลงจากวิมานเข้าไปถวายบังคมพระพุทธองค์ แล้วยืนประนมมืออยู่

                ขณะนั้นพระวังคีสเถระนั่งอยู่ใกล้กับพระผู้มีพระภาคเจ้า จึงทูลขออนุญาตพระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อถามถึงบุญที่เทพธิดานางนี้ทำไว้ เมื่อได้รับพุทธานุญาตแล้ว พระเถระจึงกล่าวว่า ดุก่อนแม่เทพนารี อาตมาได้เห็นวิมานของเธอ งดงามด้วยแก้วผลึก มีข่ายเงินและข่ายทองคำ มีพื้นวิจิตด้วยรัตนสีต่างๆ เป็นสถานที่น่ารื่นรมย์ยินดี เป็นสถานที่อันน่าทัศนายิ่งนัก เหมือนเนรมิตไว้เป็นอย่างดี ซุ้มประตูเป็นแก้ว ๗ ประการ ที่ลานวิมานก็เรียงรายไปด้วยทรายทองงดงาม ส่องสว่างไปทั่วทั้ง ๑๐ ทิศ เหมือนพระอาทิตย์ส่องสว่างในท่ามกลางท้องฟ้า มีรัศมีตั้ง ๑,๐๐๐ กำจัดความมืดในสารทกาลได้ วิมานของเธอส่องแสงเหมือนกับแสงแห่งเปลวไฟ ที่กำลังลุกโชนอยู่บนยอดเขาในเวลากลางคืน วิมานนี้เป็นวิมานลอยอยู่ในอากาศ มีเสียงก้องกังวานด้วยเสียงดนตรีคือกลอง พิณและกังสดาล ประโคมอยู่ไม่ได้ขาด

                สุทัสสนเทพนครอันเป็นเมืองของพระอินทร์ ซึ่งมั่งคั่งด้วยทิพยสมบัติฉันใด วิมานของเธอก็ฉันนั้น ทั้งยังฟุ้งไปด้วยกลิ่นหอมของมวลหมู่บุปผชาติหลากชนิด มีดอกพุดซ้อนและดอกกุหลาบเป็นต้น ที่กำลังแย้มบานส่งกลิ่นหอม วิมานนั้นตั้งอยู่ริมฝั่งสระโบกขรณีอันน่ารื่นรมย์ เรียงรายไปด้วยต้นสนและต้นไม้ที่มีกลิ่นหอม มีทั้งไม้เลื้อยห้อยย้อยลงมาจากใบตาลและมะพร้าว คล้ายกับข่ายแก้วมณีและแก้วประพาฬ อันเป็นของทิพย์ที่บังเกิดขึ้นสำหรับท่านผู้มียศใหญ่

                อนึ่ง ต้นไม้ ดอกไม้และก็ผลไม้ ซึ่งเกิดอยู่ในน้ำและบนบก ทั้งเป็นรุกขชาติที่มีอยู่ในเมืองมนุษย์และก็ไม่มีในเมืองมนุษย์ ตลอดจนพันธุ์ไม้ทิพย์ประจำเมืองสวรรค์ ก็มีพร้อมสรรพอยู่ใกล้วิมานของเธอ เธอได้ทิพยสมบัตินี้ ด้วยผลแห่งการประพฤติชอบทางกาย ทางวาจา ทางใจและการสำรวม การฝึกอินทรีย์อย่างไร เพราะผลแห่งกรรมอะไร เธอจึงได้มาเกิดในวิมานนี้ แม่เทพนารีขอเธอจงบอกถึงผลกรรม ซึ่งเป็นเหตุให้ได้วิมานนี้แก่อาตมาด้วยเถิด

                นางเทพนารีกราบเรียนพระเถระว่า ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญ วิมานที่ดิฉันได้มา เกิดจากการนำดอกไม้และเครื่องสักการะ ไปบูชาอัฐิธาตุของพระธรรมเสนาบดี ด้วยความเลื่อมใสศรัทธา เมื่อดิฉันละจากอัตภาพนั้นแล้ว จึงได้มาเกิดในท่ามกลางวิมานหลังนี้เจ้าค่ะ 

                หลังจากนางเทพนารีได้กราบเรียนถวายพระวังคีสเถระดังนี้แล้ว นางพร้อมด้วยเหล่าเทพนารีทั้งหลาย ก็พากันกราบถวายบังคมลาพระบรมศาสดา แล้วกลับขึ้นไปสู่วิมานของตน วิมานนั้นก็ค่อยๆ ลอยเลื่อนขึ้นไปบนท้องนภากาศ กลับสู่ดาวดึงส์พิภพตามเดิม 

                เห็นไหมจ๊ะว่า การบูชาบุคคลผู้ควรบูชา เป็นมงคลอันสูงสุดและย่อมมีพลานิสงส์มาก ทั้งยังเป็นการยกใจของตนให้สูงส่งขึ้นและยังสามารถ ยกใจผู้อื่นให้สูงขึ้นได้อีกด้วย เหมือนกับนางเสสวดีสาวิกา ผู้มีปัญญาในการแสวงหาบุญ ฉลาดในการสั่งสมบุญให้กับตัวโดยไม่กลัวตาย ซึ่งการบูชาบุคคลที่ควรบูชา นอกจากจะเป็นการแสดงความเคารพ ในคุณธรรมความดีของท่านผู้หมดกิเลสเหล่านั้นแล้ว ยังเป็นการสร้างแรงบันดาลใจ ทำให้เราเกิดกำลังใจในการทำความดีที่ยิ่งๆ ขึ้นไปและก็เป็นเครื่องนำพาตน ให้ไปสู่เป้าหมายอันสูงสุดของชีวิตได้คือ การได้หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ ไปสู่อายตนะนิพพานและที่สุดแห่งธรรมและโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การบูชาด้วยการตั้งใจปฏิบัติธรรม ให้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวนั้น ได้ชื่อว่าเป็นการบูชาอย่างยิ่ง เป็นสิ่งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทรงสรรเสริญด้วยนะจ๊ะ