นิทานอีสป เรื่อง
ผู้แต่ง : อีสป
วัวคู่หนึ่งลากเกวียนหนักมาตลอดทางเป็นหลุมเป็นบ่อในชนบท พวกมันออกแรงทั้งหมดเพื่อดึงเกวียน แต่พวกมันก็หาได้บ่นอิดออดอันใดไม่
ส่วนบ้อเกวียนนั้นแตกต่างออกไป งานของมันแสนจะเบาเมื่อเทียบกับงานของวัว แต่มันกลับส่งเสียงเอียดอาดทุกรอบที่หมุนไป เจ้าวัวผู้น่าสงสาร นอกจากจะต้องออกแรงสุดกำลังเพื่อลากเกวียนลุยหล่มโคลนลึกๆ แล้ว มันยังต้องฟังเสียงบ่นคร่ำครวญของล้อจนเต็มสองหูอีก อย่างที่รู้ นี่ทำให้งานของพวกมันยากเกินจะทานทนขึ้นอีกหลายเท่า
"เงียบซะที" ในที่สุดเจ้าวัวก็ร้องออกมาอย่างเหลืออด "ทำไมล้ออย่างเจ้าถึงได้บ่นเสียงดังนัก เราต่างหากที่ลากน้ำหนักทั้งหมด ไม่ใช่เจ้าสักหน่อย แถมพวกเรายังไม่ได้ส่งเสียงอะไรเลยสักแอะ"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
คนที่บ่นมากที่สุดคือคนที่ทุกข์น้อยที่สุด
:: พุทธภาษิต ::
นตฺถิ ขนฺธสมา ทุกฺขา.
ทุกข์เสมอด้วยขันธ์ ไม่มี.
ขุ . ธ. ๒๕/ ๔๒.
