Dhammaforpeople
ธรรมะเพื่อประชาชน
สร้างผังรวยรวดเดียวถึงจุดหมาย
(อานิสงส์ถวายเครื่องอัฏฐบริขาร)
ทรัพย์สมบัติในโลกนี้เป็นเพียงเสบียงในการสร้างบารมี และมีไว้เพื่อหล่อเลี้ยงสังขารให้ดำรงอยู่ได้ ส่วนอริยทรัพย์เป็นทรัพย์อันประเสริฐที่จะส่งผลให้ได้รูปสมบัติ โภคสมบัติ คุณสมบัติ ตลอดจนสวรรค์สมบัติและนิพพานสมบัติในภพภูมิที่ได้ไปบังเกิด เป็นสิ่งที่นักปราชญ์บัณฑิตทั้งหลายมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น ทรงสรรเสริญและแนะนำให้สั่งสมไว้ เพราะอริยทรัพย์เป็นสหายหรือมิตรแท้ในการเดินทางไกลในสังสารวัฏ จะติดตามตัวเราไปเหมือนเงาตามตัว ซึ่งอริยทรัพย์จะเกิดขึ้นได้ต้องอาศัยการสั่งสมบุญอย่างเดียวเท่านั้น
มีวาระพระบาลีที่กล่าวไว้ใน ขุททกนิกาย ชาดกว่า
“มหาสมุทรไม่อิ่มด้วยน้ำที่ไหลมาจากทุกทิศทุกทาง ไฟไม่อิ่มด้วยเชื้อ พระราชาไม่ทรงอิ่มด้วยราชสมบัติ คนพาลไม่อิ่มด้วยบาป หญิงไม่อิ่มด้วยของ ๓ อย่าง คือ เมถุนธรรม เครื่องประดับ และการคลอดบุตร พราหมณ์ไม่อิ่มด้วยมนต์ ผู้ได้ฌานไม่อิ่มด้วยวิหารสมาบัติ คือการเข้าฌาน พระเสขะไม่อิ่มด้วยการสละออกในการให้ทาน ผู้มักน้อยไม่อิ่มด้วยธุดงค์คุณ ผู้เริ่มทำความเพียรไม่อิ่มด้วยการปรารภความเพียร ผู้แสดงธรรม คือนักเทศน์ไม่อิ่มด้วยการสนทนาธรรม ผู้กล้าหาญไม่อิ่มด้วยบริษัท ผู้มีความศรัทธาไม่อิ่มด้วยการอุปัฏฐากพระสงฆ์ ทายกไม่อิ่มด้วยการบริจาค บัณฑิตไม่อิ่มด้วยการฟังธรรม บริษัท ๔ ไม่อิ่มในการเฝ้าพระพุทธเจ้า”
ในโลกนี้มีสิ่งที่ไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักเบื่อมากมาย คือจะเติมเท่าไรก็ไม่เต็ม มีความพร่องอยู่ตลอดเวลา ซึ่งมีทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดี ดังที่หลวงพ่อได้ยกมากล่าวไว้ในเบื้องต้น ของบางอย่างแม้ไม่เคยอิ่มแต่ก็ไม่เป็นโทษ และนำแต่ความสุขสวัสดีมาให้ แต่ความไม่อิ่มที่เกิดขึ้นด้วยอำนาจแห่งตัณหาที่เข้ามาครอบงำจิตใจ นับเป็นมหันตภัยอันใหญ่หลวง ยิ่งสนองยิ่งนำพาใจให้ตกต่ำ
มีประเด็นสำคัญที่จะยกมาอธิบายดังนี้ พระพุทธองค์ตรัสว่า “ผู้มีความศรัทธา ไม่อิ่มด้วยการอุปัฏฐากพระสงฆ์ ทายกไม่อิ่มด้วยการบริจาคทาน” ความเป็นทายกหมายถึงผู้ให้ซึ่งจะบังเกิดขึ้นได้ต้องเป็นผู้มีพื้นใจที่งดงาม มีศรัทธาประกอบด้วยปัญญา เชื่อมั่นในกฎแห่งกรรมว่า ทำดีต้องได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เชื่อในโลกนี้โลกหน้าว่ามีจริง และรู้ว่าทานที่บริจาคด้วยความศรัทธาเลื่อมใสในพระสงฆ์ผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศนั้น จะกลายเป็นผังรวยถาวรข้ามชาติและทุกภพทุกชาติ จึงหมั่นสั่งสมบุญด้วยการบริจาคอยู่เป็นนิตย์ ให้แล้วยังปรารถนาให้อีก เป็นผู้ไม่รู้จักอิ่มในการทำทาน
* เหมือนพระปิลินทวัจฉเถระที่ท่านได้ทำบุญด้วยการถวายไทยธรรมมากมายแด่ภิกษุสงฆ์ ๑๐๐,๐๐๐ รูป มีพระปทุมุตตรพุทธเจ้าเป็นประมุข ทำให้ท่านเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยสมบัติทั้งหลายทุกภพทุกชาติ ในภพชาตินี้ เมื่อ ออกบวชก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ วันหนึ่ง ท่านได้ระลึกชาติว่าได้ทำบุญอะไรไว้บ้าง จึงเป็นเหตุให้เป็นผู้พรั่งพร้อมด้วยมนุษย์สมบัติและนิพพานสมบัติ เรามาดูกัน เหตุมีอยู่ว่า
ประการที่ ๑ ท่านเคยถวายฉัตรแด่พระสุคตเจ้าและหมู่สงฆ์ผู้ประเสริฐสุด จึงได้รับอานิสงส์ ๘ ประการ คือท่านไม่รู้สึกหนาว ไม่รู้สึกร้อน ละอองและธุลีไม่แปดเปื้อนผิวกายของท่าน เกิดกี่ภพกี่ชาติก็เป็นผู้ไม่มีอันตราย ไม่มีเสนียดจัญไรใดๆ มากล้ำกราย มหาชนต่างเคารพยำเกรง เป็นผู้มีผิวพรรณละเอียดนุ่มนวล เป็นผู้มีใจใหญ่ และเมื่อท่องเที่ยวอยู่ในสวรรค์ ฉัตร ๑๐๐,๐๐๐ คัน พร้อมด้วยเครื่องประดับทุกอย่าง ได้ทรงไว้เหนือศีรษะของท่านตลอดเวลา เพราะผลแห่งกรรมที่ได้ถวายร่มฉัตรเป็นสังฆทานนั่นเอง
ประการที่ ๒ ท่านได้ถวายผ้าไตรจีวรจำนวน ๑๐๐,๐๐๐ สำรับ ทำให้ได้เสวยอานิสงส์ ๘ ประการ คือเป็นผู้มีผิวพรรณเปล่งปลั่งผ่องใส ปราศจากธุลี มีรัศมีออกจากกาย มีฤทธิ์มีเดช กายของท่านละเอียดอ่อนมีสัมผัสที่นุ่มนวลมาก เมื่อท่านเสวยสุขอยู่ในสวรรค์มีผ้าทิพย์อันงดงามสวมใส่สรีระของท่านตลอดเวลา ครั้นบวชก็มีผ้าไตรจีวรมาห่มคลุมกายประดุจเลื่อนลอยมาจากนภากาศ นี่เป็นผลแห่งการถวายผ้าไตรจีวร
ประการที่ ๓ ท่านได้ถวายบาตรแด่ภิกษุสงฆ์ ๑๐๐,๐๐๐ รูป เกิดภพไหนชาติไหนทำให้ท่านได้บริโภคโภชนาหารในภาชนะทองคำ ภาชนะแก้วมณี ภาชนะเงินและภาชนะที่ทำด้วยทับทิม เป็นผู้ได้ข้าว น้ำ ผ้า และที่นอนสะดวกสบายเป็นปกติ ไม่เคยลำบากเลย โภคสมบัติของท่านไม่เคยพินาศด้วยภัยใดๆ
ประการที่ ๔ ท่านได้ถวายมีดโกนที่ทำอย่างประณีตสวยงาม จึงเป็นผู้แกล้วกล้าต่อชนทุกหมู่เหล่า เป็นผู้ไม่มีความเดือดร้อนใจ มีปัญญาเฉียบแหลม มีความเพียรไม่ลดละ ได้ญาณอันสุขุมเป็นเครื่องตัดกิเลสอาสวะ
ประการที่ ๕ ท่านได้ถวายพร้าชนิดดี ลับเพียงครั้งเดียวก็สามารถใช้ได้นาน ทำให้ได้อานิสงส์คือเป็นผู้มีขันติธรรมประจำใจ มีปัญญาคมกล้า เป็นผู้มีมิตรสหายมาก
ประการที่ ๖ ท่านได้ถวายเข็ม ทำให้เป็นผู้ที่มหาชนนอบน้อม เป็นผู้มีรูปงาม มีโภคสมบัติมาก มีปัญญาเฉียบแหลม สามารถพิจารณาเห็นหัวข้อธรรมอันลึกซึ้งได้ด้วยตัวเอง
ประการที่ ๗ ท่านได้ถวายมีดตัดเล็บ ทำให้ได้ข้าทาสบริวารหญิงชาย สัตว์ที่เป็นพาหนะ คนฟ้อนรำ ช่างตัดผม และพ่อครัวทำอาหารมากมาย
ประการที่ ๘ ท่านได้ถวายพัด ทำให้เป็นผู้ไม่รู้สึกหนาวหรือร้อน ความเร่าร้อนในใจก็ไม่มีแก่ท่าน และในที่สุดภพชาตินี้ทำให้ท่านดับไฟคือราคะ โทสะ โมหะ ทิฏฐิมานะ และไฟกิเลสทั้งปวงได้อย่างสิ้นเชิง
ประการที่ ๙ ท่านได้ถวายภาชนะใส่น้ำมัน ทำให้เป็นผู้มีรูปร่างงดงาม มีใจเบิกบาน ไม่หดหู่ใจ ไม่ฟุ้งซ่าน ได้รับการอารักขาทั้งจากมนุษย์และเทวดามาโดยตลอด
ประการที่ ๑๐ ท่านได้ถวายกล่องเข็ม ทำให้เป็นผู้มีความสุขกายสุขใจ จะเดิน ยืน นั่งหรือนอน ก็มีความสุข
ประการที่ ๑๑ ท่านได้ถวายผ้าอังสะ ทำให้เป็นผู้มีความเคารพยำเกรงในพระสัทธรรม เป็นผู้มีผิวพรรณงดงามเป็นที่ดึงดูดตาดึงดูดใจของผู้พบเห็น
ประการที่ ๑๒ ท่านได้ถวายประคดเอว ทำให้ท่านเป็นผู้ไม่หวั่นไหวในอุปกิเลส เป็นผู้มีความชำนาญในสมาธิ หมู่คณะของท่านไม่เคยแตกแยก อีกทั้งยังเป็นทูตสมานไมตรีที่ดีเยี่ยม มีถ้อยคำที่ทำให้มหาชนเชื่อถือไว้วางใจ มีวาจาศักดิ์สิทธิ์ สามารถโน้มน้าวใจผู้ฟังให้คล้อยตามได้ มีสติตั้งมั่น ไม่สะดุ้งหวาดกลัวภัยใดๆ แม้เพียงนิดเดียว อานิสงส์นี้ได้ติดตามท่านไปทั้งในเทวโลกและมนุษยโลก
ประการที่ ๑๓ ท่านได้ถวายเชิงรองบาตร ทำให้ท่านเป็นผู้ทรงจำคำสอนของครูบาอาจารย์ แตกฉานทั้งทางโลกและทางธรรม ธรรมที่ได้ฟังจากพระโอษฐ์ของพระผู้มีพระภาคเจ้า ท่านสามารถทรงจำไม่ลืมเลือน ธรรมอันใดที่ท่านวินิจฉัยก็แจ่มแจ้งเป็นเหมือนพระพุทธเจ้าทรงวินิจฉัยเอง
ประการที่ ๑๔ ท่านได้ถวายภาชนะจาน ชามและเครื่องบริโภค ทำให้ได้อานิสงส์ ๓ อย่างคือ ได้ภาชนะทองคำ ภาชนะแก้วมณี ภาชนะแก้วผลึก และภาชนะแก้วทับทิม ภรรยา ข้าทาสชายหญิง พลช้าง พลม้า พลรถ พลเดินเท้า ต่างก็อยู่ในโอวาท และเครื่องอุปโภคบริโภคนั้นก็พรั่งพร้อมบริบูรณ์ตลอดเวลา ความรู้หรือมนต์บทต่างๆ ที่ท่านเคยร่ำเรียนมา เมื่อถึงคราวจำเป็น ท่านสามารถนำออกใช้ได้อย่างทันท่วงที
นี่คืออานิสงส์ใหญ่ที่บังเกิดขึ้นกับพระเถระผู้ไม่อิ่มด้วยการให้ทานแด่ภิกษุสงฆ์ ไม่อิ่มด้วยการบริจาคทานในรูปแบบต่างๆ ต้องถือว่าท่านเป็นผู้ฉลาดในการแสวงหาบุญ ไม่มองข้ามบุญเล็กบุญน้อย อะไรที่เป็นทางมาแห่งบุญ ท่านจะทำโดยไม่ลังเลสงสัย และตั้งใจทำอย่างเต็มที่เต็มกำลัง เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับพวกเรานักสร้างบารมีทุกคน
พระธรรมเทศนาโดย: พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)
* มก. เล่ม ๗๑ หน้า ๘๘๐
