บุญ เป็นผลที่เกิดขึ้นจากการทำความดีทั้งกาย วาจา ใจ บุญเป็นต้นทางของความสุขและความสำเร็จ ตั้งแต่ชีวิตมนุษย์ปุถุชนจนถึงพระอรหันต์ บุญมีคุณสมบัติอย่างน้อย ๕ ประการคือ
ประการแรก บุญเมื่อเกิดขึ้นแล้วนำความสุขมาให้
ประการที่สอง บุญสะสมได้ดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบุญว่ามีประมาณน้อยจะมาไม่ถึง แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำที่ตกลงมาทีละหยาด ฉันใด ชนผู้มีปัญญาสั่งสมบุญแม้ทีละน้อยๆ ย่อมเต็มด้วยบุญได้ ฉันนั้น
ประการที่สาม บุญนั้นอุทิศให้แก่หมู่ญาติมิตรที่ล่วงลับไปแล้วได้ สามารถแปรเปลี่ยนสภาพชีวิตให้ดีขึ้น ที่มีทุกข์มากก็ทุกข์น้อย ที่ทุกข์น้อยก็พ้นทุกข์ ที่สุขน้อยก็สุขมาก แล้วก็มีสุขยิ่งๆขึ้นไป
ประการที่สี่ บุญเป็นของเฉพาะตน ไม่ใช่ของสาธารณะแก่คนทั่วไป ภัยใดๆ ไม่สามารถทำอันตรายได้ใครทำคนนั้นก็ได้ถ้าไม่ทำก็ไม่ได้
ประการที่ห้า บุญติดตามตัวไปในภพเบื้องหน้าได้ ประดุจเงาที่ติดตามตัวไปในทุกที่ทุกสถาน
ท่านทานบดีทั้งหลาย การทำบุญเปรียบเหมือนการทำประกันชีวิตด้วยหลักประกันที่มั่นคง เพราะบุญสามารถประกันชีวิตไม่ให้ตกไปสู่อบายทำให้ชีวิตก้าวขึ้นไปสู่ภพภูมิที่ดีได้ ดังนั้น จึงควรสั่งสมบุญบ่อยๆ เพราะบุญในวันนี้จะเป็นเหตุให้ประสพความสุขทั้งที่เป็นของมนุษย์ทั้งที่เป็นของทิพย์และสุขในพระนิพพาน.
-----------------------------------------------------------------
หนังสือ " ร่าเริงบันเทิงใจ ด้วยสัมโมทนียกถา เล่ม๑ "
พระไพบูลย์ ธมฺมวิปุโล และคณะ
