หยุดนิ่งอย่างเบาสบาย : ใจต้องเป็นกลาง ๆ ต้องอิสระจริง ๆ ปล่อย คือ นิ่ง ๆ เรามีมิเตอร์วัดคือ ความสุข ความบริสุทธิ์ ความชัด ความสบาย ต้องเพิ่มขึ้น ลึก กว้าง ไกล ก็ฝึกกันไป เราก็ทำมาได้ดีในระดับหนึ่งแล้ว ต้องหยุดให้ยิ่งขึ้นไปกว่านี้อีก ผู้ที่ได้ประโยชน์คือตัวเรา ส่วนคนอื่นเป็นผลพลอยได้เท่านั้น ทำตามหลักวิชชาโดยเอามิเตอร์วัด ความสุขเพิ่มขึ้น ความบริสุทธิ์เพิ่มขึ้น ให้เร็วแรง ให้นิ่งแน่น ๆ หลัก คือ หยุดนิ่งอย่างเบาสบาย จับหลักให้ได้
ต้องเตรียมตัวให้พร้อม : ลูกทุกคนต้องขวนขวายในการสร้างบารมี ต้องเร่งสั่งสมบุญกันให้เต็มที่ เร่งทำความเพียรให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ เพราะความตายไม่มีนิมิตหมาย ทุกคนต่างมีวิบากกรรมเป็นของตัวเองเหมือนมีลูกระเบิดเวลาแห่งชีวิตติดตัวกันมาทุกคน มันจะระเบิดขึ้นตอนไหน เมื่อไร เราไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ จะต้องเกิดขึ้นกับทุกคน เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะอยู่ในวัยไหน ปฐมวัย มัชฌิมวัย หรือปัจฉิมวัย เราทุกคนต่างมีเวลาแห่งชีวิตเท่ากัน การที่จะมีชีวิตอีกยาวนานแค่ไหน ไม่ได้อยู่ที่ว่า ใครเกิดก่อน เกิดหลัง เพราะคนเกิดทีหลังตายก่อนก็มี เราทุกคนมีชีวิตอยู่เพียงแค่ช่วงขณะลมหายใจเข้าออกเท่านั้น เพราะฉะนั้น ดีที่สุดเราจะต้องเตรียมตัวให้พร้อม ก่อนที่มรณภัยจะมาถึง ให้ลูกทุกคนขยันนั่งธรรมะ ให้เข้าถึงพระธรรมกายในตัวให้ได้ เพราะถ้ายังเข้าไม่ถึง ชีวิตของเรายังไม่ปลอดภัย แล้วก็ต้องสั่งสมบุญทุกวัน เพราะบุญกุศลกับธรรมะนี่แหละ จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงให้กับเราได้ในทุกสถานการณ์ ถ้าเรามีหลักยึดอย่างนี้ เราก็จะไม่หวาดหวั่น
คุณครูไม่ใหญ่
