สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๒๔๙
นั่งธรรมะไม่มีการกดดัน : อย่าไปตั้งใจมากเกินไป ให้หมั่นทำบ่อย ๆ ตลอดเวลา ทำซ้ำ ๆ เข้าไปในจิตวิญญาณของเรา เหมือนรสเปรี้ยวในมะนาว รสหวานในน้ำตาล ต้องได้ตรงนี้ก่อน ไม่เป็นไร ไม่ช้า ไม่มีการกดดัน ไม่มีลุ้น ง่าย มีความสุข บริสุทธิ์ และจะง่ายขึ้นไปเรื่อย ๆ ง่ายแสนง่าย ง่ายที่สุด ภายในใจเราคิดว่า ยิ่งนั่งธรรมะยิ่งยาก แต่มันไม่ใช่ เพราะฉะนั้นต้องไม่มีการกดดัน ทางโลกยิ่งเรียนยิ่งยาก มันกลับตาลปัตรกัน วิชาทางโลกจบแล้วทำงาน ก็ต้องเรียนเพิ่มอีก แต่นั่งธรรมะเราไม่จำเป็นต้องใช้สมองจำ หยุดนิ่งอย่างเดียว
ปล่อยวางทางใจ : ตั้งใจนั่งธรรมะกันให้ละเอียด ๆ ให้ใจวนเวียนอยู่กับการปฏิบัติธรรม เดี๋ยวก็วันเดี๋ยวก็คืน วันเวลามันผ่านไปเร็ว ตั้งใจฝึกใจให้หยุดนิ่ง ควบคู่ไปกับงานหยาบที่ได้รับมอบหมาย ให้ปล่อยวางทางใจ แต่ไม่ปล่อยปละละเลยในหน้าที่ นั่งธรรมะเราก็ต้องนั่งให้ละเอียด เพราะเรามาเกิดเพื่อการนี้นะลูก
คุณครูไม่ใหญ่
