เป้าหมายต่างกัน

วันที่ 29 กพ. พ.ศ.2547

เป้าหมายต่างกัน

.....เวลาที่เราจะทำงานอะไรให้สำเร็จ เราต้องรู้จักกำหนดเป้าหมายให้แจ่มชัด เพราะเป้าหมายคือสิ่งสำคัญที่จะเป็นตัวกำหนดว่างานที่เราตั้งใจจะทำนั้นมีจุดสิ้นสุด ของงานตรงไหนเมื่อไหร่ นักกีฬามีเป้าหมายสูงสุดคือชัยชนะ นักเรียนนักศึกษาเป้าหมายคือใบปริญญาที่จะการันตีว่าเป็นผู้มีวุฒิมีภูมิ สำหรับพ่อค้าแม่ขายนั้นถ้าข้าวของทั้งหมดที่จัดเตรียมไว้ขาย หมดเกลี้ยงเร็วเมื่อไหร่นั่นคือเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่เริ่มคิดจะขายของทั้งหมดนี้คือเป้าหมายที่แต่ละหมู่แต่ละพวกได้กำหนดกันขึ้นเพื่อความสำเร็จของแต่ละสายงาน เมื่อพูดถึงความสำเร็จและเป้าหมายนั้นความทรงจำผุๆ ของผมนึกถึงนักวิ่งของประเทศแทนซาเนีย ซึ่งเป็นประเทศเล็กๆ ในแอฟริกาท่านหนึ่งขึ้นมาทันที ผมอ่านพบประวัติชีวิตที่น่ายกย่องของเขาในหนังสือเล่มไหนก็จำไม่ได้แล้วล่ะครับ รู้แต่เพียงว่านานแล้ว และความบังเอิญที่ทำให้ผมต้องนึกถึงเขาอีกครั้ง ก็ตอนที่ผมไปร่วมสัมมนาเชิงปฏิบัติการเรื่อง การสร้างและพัฒนาแกนนำอย่างเป็นระบบ วิทยากรกล่าวถึงเขาด้วยความชื่นชมผมจะเล่าให้ฟังก็ได้ครับ
 


.....ในการแข่งขันโอลิมปิคปีไหนอย่าให้ผมระบุเลยนะครับ เกรงว่าจะกลายเป็นประวัติศาสตร์ที่คาดเคลื่อน เอาเป็นว่ามาสนใจเป้าหมายที่ผมกำลังจะหยิบยกดีกว่านักวิ่งของประเทศเล็กๆ ท่านนี้เขาภาคภูมิใจที่ได้รับเป็นตัวแทนประเทศเพื่อเข้าแข่งขันการวิ่งมาราทอน จึงฟิตซ้อมจนได้รับบาดเจ็บเส้นเอ็นเกิดมีปัญหาหมอลงความเห็นให้เขางด การแข่งขันเพราะอาจทำให้เขาได้รับอันตรายถึงกับพิการไปตลอดชีวิตก็เป็นได้นักกีฬาทุกคนย่อมมีเป้าหมายเดียวกันคือการได้รับชัยชนะและถ้าเขาบาดเจ็บ ขนาดลงแข่งขันไม่ได้เกมการแข่งขันครั้งนี้สำหรับเขาก็น่าจะปิดฉากลง
 


..... เมื่อถึงวันแข่งขันนักกีฬาจากนานาประเทศมีเป้าหมายไปที่จุดเดียวกันคือชัยชนะ แต่สำหรับนักวิ่งใจเพชรเขามีเพียงเป้าหมายของการทำหน้าที่ตัวแทนประเทศที่สมบูรณ์และสมภาคภูมิ เสียงปืนสัญญานของการแข่งขันของนักวิ่งคนอื่นเริ่มขึ้นแต่สำหรับเขาเป็นสัญญาณ แห่งการปวดร้าวทั้งเรื่องเกมและสังขาร ทุกย่างก้าวคือความทุกข์และทรมานแม้ว่าที่เส้นชัยจะปรากฏร่างของนักกีฬาชาติอื่นจนหมดสิ้นแล้วแต่ภารกิจของเขายังไม่บรรลุเป้าหมายเขายังทนวิ่งต่อไป เขาไม่สนใจว่าที่เป้าหมายเขาจะได้พบกับใคร เขาหวังเพียงการทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์ที่สุดของเขา และในวันนั้นเขาก็ทำได้สำเร็จเขาล้มลงตรงเส้นชัยนั้นอย่างสมภาคภูมิ เสียงปรบมือยังกึกก้องมาถึงทุกวันนี้ ในปีนั้นใคร หรือประเทศอะไได้เหรียญทองไม่มีใครจำได้ เพราะเขานักวิ่งใจเพชรได้วิ่งเข้าไปอยู่ในใจของคนทั่วโลกด้วยเป้าหมายที่แตกต่างจากทุกครั้ง

 

 

 

นายตั้ม

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.023978018760681 Mins