นิทานธรรมะ ตอน ดอกฟักทิพย์มีกลิ่นหอมฟุ้ง
เรื่องมีอยู่ว่า...ในกรุงพาราณสีมีงานมหรสพขนาดใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นพวกนาค พวกครุฑ เเละพวกภุมมัฎฐเทวดา(เทวดาประจำเเผ่นดิน,พระภูมิเจ้าที่) ต่างพากันมาชม
มีเทพบุตร 4 องค์ประดับศรีษะด้วยดอกฟักทิพย์ มีกลิ่นหอมฟุ้งตลบไปทั่วบริเวณงาน ลงมาจากดาวดึงส์เพื่อมาชมมหรสพ
มวลหมู่มนุษย์ชาวเมืองเห็นเทพบุตรทั้ง 4 องค์ สวมเทริดดอกฟักทิพย์บนศรีษะ จึงขอดอกฟักทิพย์จากเทพบุตร
เทพบุตรผู้เป็นหัวหน้ากล่าวว่า... "ดอกไม้ทิพย์ไม่สมควรให้เเก่ผู้ทุศีล สมควรให้เเก่ผู้มีศีลเท่านั้น คือ ผู้ไม่ลัก(สิ่งของของผู้อื่น)ด้วยกาย ไม่พูดปดด้วยวาจา เป็นต้น ได้ยศศักดิ์เเล้วไม่ควรมัวเมา ผู้มีคุณสมบัติดังนี้จึงสมควรขอดอกฟักทิพย์"
เทพบุตรองค์ที่ 2 กล่าวว่า... "ผู้ใดเเสวงหาทรัพย์ เครื่องปลื้มใจ โดยสุจริตยุติธรรม ไม่ลักทรัพย์ด้วยการหลอกลวง ไม่มัวเมาในทรัพย์สมบัติ ผู้นั้นจึงสมควรขอดอกฟักทิพย์"
เทพบุตรองค์ที่ 3 กล่าวว่า... "ผู้มีจิตไม่เหมือนขมิ้น ผู้มีศรัทธาไม่คลี่คลาย ผู้ไม่บริโภคอาหารอร่อยเเต่เพียงผู้เดียว ผู้นั้นสมควรขอดอกฟักทิพย์"
เทพบุรองค์ที่ 4 กล่าวว่า... "ผู้ใดไม่ว่ากล่าวสัตบุรุษทั้งต่อหน้าเเละลับหลัง พูดอย่างใดทำอย่างนั้น ผู้นั้นสมควรขอดอกฟักทิพย์"
ฝ่ายปุโรหิตอยากได้เทริดดอกฟักทิพย์จากเทพบุตร จึงออกอุบายกล่าวมุสาว่า "ตนเป็นคนมีศีล พูดอย่างใดทำอย่างนั้น" เพื่อเอาเทริดไว้สวมอวดชาวเมืองว่าตนเป็นผู้มีศีล จึงขอเทริดดอกฟักทิพย์ต่อเทพบุตร
เทพบุตรก็ให้เทริดดอกไม้ทั้ง 4 สำรับเเก่เขา พอเทพบุตรกลับไปเเล้ว ปุโรหิตสวมเทริดบนศรีษะ เกิดทุกขเวทนากล้า ปวดศรีษะมากเหมือนถูกเสียบด้วยเหล็กมีคม เเละเหมือนถูกบีบขมับด้วยคีมเหล็ก ร้องไห้คร่ำครวญด้วยเสียงอันดังว่า "ข้าพเจ้ากล่าวมุสา สวมเทริดดอกไม้ทิพย์นี้ ช่วยเอาเทริดออกจากศรีษะของข้าพเจ้าเถิด"
คนทั้งหลายพยายามช่วยกันถิดเทริดออกจากศรีษะของปุโรหิต ก็ไม่สามารถเอาออกได้ เทริดดอกไม้เหมือนถูกตรึงด้วยเเผ่นเหล็ก ถอดเท่าไรก็ไม่ออก
ปุโรหิตทนทุกข์ทรมานอยู่ตลอด 7 วัน พระราชามีพระราชดำริว่า "ปุโรหิตอย่าเพิ่งตาย" จึงรับสั่งให้มีมหรสพอีกครั้งหนึ่ง เทพบุตรทั้ง 4 ก็มาอีก
พระราชาสั้งให้ตามปุโรหิตมา เเล้วขอให้เทพบุตรยกโทษให้ เทพบุตรติเตียนปุโรหิตว่า... "ดอกไม้เหล่านี้ไม่สมควรเเก่ผู้ทุศีล" ท่านคิดหลอกลวงเรา ผลเเห่งการพูดมุสานั้นจึงส่งผลให้ท่านปุโรหิตต้องได้รับทุกข์ทรมานเช่นนี้ เเล้วเทพบุตรก็ถิดเทริดออกจากศรีษะของปุโรหิตเเล้วกลับไปยังที่อยู่ของตนตามเดิม
