สวรรค์...ภพภูมิแห่งการเสวยผลบุญ
สวรรค์... เป็นที่เสวยผลบุญ ที่เรากระทำ เมื่อตอนเป็นมนุษย์
สวรรค์... เขาไม่ได้ดูว่า ตอนเป็นมนุษย์ใครมียศถาบรรดาศักดิ์
สูงต่ำแค่ไหน จะหล่อรวยสวยฉลาดแค่ไหน...
เขาดูที่ใครสั่งสมบุญมามากแค่ไหน
สวรรค์... เขาไม่ได้ดูว่าใครอายุยืนยาว หรืออยู่มานาน
จึงจะให้เป็นผู้มียศใหญ่ มีความเป็นใหญ่
แต่เขาดูที่ใครมีบุญมาก เขาก็ให้โอกาสผู้นั้น
เป็นผู้มียศใหญ่ มีความเป็นใหญ่
สวรรค์... เทพบุตรเทพธิดาผู้มีบุญมาก
รัศมีที่ออกจากกาย จากเครื่องประดับก็มาก
บริวารสมบัติก็มาก วิมานใหญ่โตโอฬาร
สวรรค์... มีพื้นที่ใหญ่โตโอฬาร มีการปกครองแบ่งออกเป็นเขต ๆ
ประชากรชาวสวรรค์ในแต่ละชั้น
มีจำนวนมากกว่าในเมืองมนุษย์มาก
สวรรค์... มีฤดูเดียว คือ ฤดูสบาย
ไม่มีฤดูร้อน ฤดูฝน ฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิ
สวรรค์... ไม่มีความมืด มีแต่ความสว่างไสว
แม้วัตถุสิ่งของก็สว่างไสว
สวรรค์... มีแต่ความเป็นหนุ่มเป็นสาว
เทพธิดาอายุ ๑๖ - ๑๘ ปี
เทพบุตรอายุ ๑๘ - ๒๐ ปี
สวรรค์... มีแต่เกิดกับตาย ไม่มีแก่ ไม่มีเจ็บ
สวรรค์... เป็นสังคมใหม่ มีวัฒนธรรมใหม่
ขนบธรรมเนียมประเพณีใหม่
และมีความคิดไม่เหมือนมนุษย์
สวรรค์... มีจริง พิสูจน์ได้ ไปรู้ไปเห็น ไปถูกต้องสัมผัสได้
ถ้าเราได้เข้าถึงพระธรรมกาย ได้ศึกษาวิชชาธรรมกาย ไปกันได้ทุกคน
