ภารกิจกับจิตใจไปด้วยกัน
ต้องบริหารเวลาให้เป็น
จัดสรรเวลาของเราให้ลงตัว
ให้มีเวลาว่างสำหรับแสวงหา
หนทางพระนิพพานของตนเองให้ได้
อย่างน้อยวันละชั่วโมง หรือสองชั่วโมงก็ยังดี
ส่วนเวลาอื่นที่เรามีภารกิจประจำวันที่ต้องทำก็พยายามฝึกฝน
ทำควบคู่กับภารกิจนั้นไป เพราะภารกิจกับจิตใจต้องไปด้วยกัน
ใครทำสองอย่างนี้ไปพร้อม ๆ กันได้ ถึงจะเรียกว่า บริหารเวลาเป็น มีความตั้งใจ
ที่จะทำความปรารถนาของเราให้สมหวัง ย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้ไม่ประมาทในชีวิต
ภารกิจกับจิตใจควรจะไปด้วยกัน ไม่ควรเป็นสิ่งที่แย้งกัน หรือเป็นข้ออ้างว่า
เราต้องทำธุรกิจการงาน จะต้องเรียนหนังสือ เลยทำให้ไม่มีเวลา
หรือบางคนอ้างว่า สุขภาพไม่แข็งแรง ยังเจ็บป่วยไข้ คอยให้หายป่วย
แล้วค่อยแสวงหาหนทางพระนิพพานทำอย่างนี้ไม่ถูกนะ
เพราะเรามีเวลาของชีวิตที่จำกัดเหลือเกิน และความตายก็ไม่มีนิมิตหมาย
๑๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๓
จากหนังสือ คำสอนคุณครูไม่ใหญ่ 2
