คำพ่อ คำเเม่
ตอน น้ำใจมีค่ากว่าน้ำเงิน
ลูกรัก...
เมื่อลูกไปรับราชการหรือไปรับจ้างเขาทำงานอะไรก็ตาม ก็จงทำงานนั้นให้เต็มที่เต็มกำลังสามารถ ให้คุ้มกับเงินเดือนหรือ ค่าจ้างของเขา หากจะทำให้เกินกว่าเงินเดือนหรือค่าจ้างนั้นได้ก็ยิ่งดี อย่าทำงานเพียงเพื่อให้ได้เงินอย่างเดียว อย่าคิดแต่เพียงให้งานเสร็จๆ ไปเท่านั้น ควรทำงานเพื่อให้ได้งานที่ดีด้วย จึงจะเหมาะสม คนเราควรเป็นคนมีน้ำใจ อย่าเป็นคนแล้งน้ำใจ
คนที่ทำงานเกินค่าของเงินตอบแทนด้วยความเต็มใจ แสดงถึงจิตใจที่ไม่เอารัดเอาเปรียบเขา แม้จะเสียเวลาอีกสักนิด แต่งานออกมาดี มันจะเป็นความภาคภูมิใจของเราเอง ความภาคภูมิใจอย่างนี้แหละที่จะหล่อเลี้ยงหัวใจของเราให้ชุ่มชื่นเบิกบานอยู่เสมอ ซึ่งไม่อาจซื้อหาได้จากไหน นอกจากจะได้จากความมี
น้ำใจของเราเอง เมื่อใจมีน้ำใจ ใจที่มีน้ำหล่อเลี้ยงให้ชุ่มชื่น มันก็มีแค่นี้แหละ
ผิดกับคนที่แล้งน้ำใจ นอกจากจะไม่มีสิ่งที่ภาคภูมิใจแล้ว จิตใจของเขาจะแห้งผากเหมือนนาที่แล้งน้ำ ขอให้ลูกฝึกความเป็นคนมีน้ำใจเข้าไว้เถิดลูก เรื่องอย่างนี้อย่าถือว่าเป็นการได้เปรียบเสียเปรียบ แต่ให้ถือว่าเป็นเรื่องของน้ำใจที่จะพึงมีให้แก่กัน เพื่อจะอยู่ทำงานด้วยกัน นานๆ ในที่สุดแล้วน้ำใจ ย่อมมีค่ากว่าน้ำเงินนะลูก
พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช)
