คำพ่อ คำเเม่
ตอน อย่าเอาอย่างเขา
ลูกรัก...
ลูกคงจะเคยเห็นคนบางพวกชอบนั่งจับกลุ่มนินทาชาวบ้าน ได้นั่งคุยกันเมื่อไรเป็นได้เอาเรื่องของคนโน้นคนนี้มานินทา พูดถึงเขาในแง่มุมต่างๆ ซึ่งล้วนเป็นเรื่องที่ทำให้เขาเสียหายทั้งนั้น ชอบทำตัวเป็นผู้รู้ เป็นผู้สันทัดกรณี ทั้งที่รู้จริงบ้างไม่จริงบ้าง แต่เมื่อพูดแล้วก็สนุกปาก หยุดไม่อยู่ ลูกเอ๋ย ธรรมดาคนพูดมาก
นั้นเป็นไปไม่ได้ที่คำพูดนั้นจะเป็นจริงไปเสียทั้งหมด คนประเภทนี้ลูกไม่ควรเอาอย่าง อย่าเป็นอย่างเขา ถ้ามีใครเอาเรื่องของเราไปนินทาไปพูดถึงในทางไม่ดีบ้าง เราก็คงไม่ชอบเช่นกัน ฉะนั้นลูกก็ไม่ควรทำเช่นนั้นกับคนอื่น
การพูดถึงคนอื่นนั้นต้องระวังให้มาก แม้เป็นเรื่องจริง เป็นเรื่องที่ดี ก็ต้องระมัดระวัง จะเป็นการล่วงเกินเขา เขาคงไม่ชอบที่เราเอาเรื่อง ของเขามาพูด ถ้าเป็นเรื่องไม่จริงหรือเป็นเรื่องที่เราคิดเราคาดเอาเองก็ยิ่งจะเป็นบาปปากมากขึ้น ไม่เป็นประโยชน์ใดๆเลย เสียเวลาเปล่าด้วย สู้เอาเวลามาคิดเรื่องของตัวเองดีกว่า หากไม่มีอะไรจะคิด ก็นอนพักผ่อนหรือไปเดินเล่น นั่งนอนอ่านหนังสือ ฟังวิทยุ ดูทีวีเสียดีกว่า เพราะไม่เกิดโทษทางปากและไม่เป็นทุจริตทางวาจา ใครเขาจะนินทาว่าร้าย ใครก็เป็นเรื่องของเขา อย่าไปร่วมวงกะเขาด้วยเป็นดีที่สุด
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
