นิทานจีน สอนลูกรัก
ตอน เรื่องบางอย่างต้องแยกแยะ
ชายผู้หนึ่งแซ่มู่ เขาเดินทางไกลไปหาญาติอีกเมืองหนึ่ง ระหว่างทางครั้งหนึ่งต้องลงเรือล่องไป แต่ปรากฏว่าโชคร้ายเจอพายุเรือล่ม เงินทองและเสบียงอาหารสูญสิ้นไปในแม่น้ำ
แต่ชายแซ่มู่รอดชีวิตขึ้นฝั่งได้ เขาเดินทางต่อไปไม่นานก็สิ้นแรงสลบไปเพราะไม่ได้กินน้ำและอาหารมาหลายวัน
เมื่อฟื้นขึ้นมาก็พบว่ามีชายพี่น้องสองคนช่วยเหลือพาไปนอนใต้ต้นไม้ใหญ่ แบ่งปันอาหารและน้ำให้ ครั้งชายแซ่มูอิ่มหนำสำราญแล้วก็กล่าวขอบคุณและถามชื่อแซ่ พี่น้องที่ช่วยเหลือเขา
"พวกเราแซ่ชิว ตระกูลชิวของเราอยู่ที่เมืองซ่ง"
ชายร่างใหญ่ตอบ ชายแซ่มู่ได้ยินดังนั้นก็ตกใจเอ่ยว่า
"คนตระกูลชิวที่เคยเป็นขุนโจรใหญ่เมือ 40 ปีก่อนใช่หรือไม่"
ชายพี่น้องมองหน้ากันแล้วก็พยักหน้ายอมรับ
ชายแช่มู่ยืดอกกล่าวว่า
"ข้ามิอาจกินของโจรได้ ตระกูลข้าเป็นขุนนางมาก่อน"
ว่าแล้วชายแซ่มู่ก็ล้วงคออาเจียนเอาอาหารออกมา พี่น้องผู้ใจดี เสียใจนักจึงพากันเดินทางต่อไป
ชายแซ่มู่นั่งล้วงคออยู่ตลอดวันจนในที่สุดเขาก็สิ้นแรงและสิ้นใจตายอยู่ริมทางนั้นเอง
