บทที่ ๓๔
ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก
พระบรมโพธิสัตว์เคยกล่าวไว้ว่า หมู่ญาติยิ่งมีมากยิ่งดี1 แม้หมู่ไม้เกิดในป่าใหญ่เป็นการดี เพราะต้นไม้ที่ตั้งอยู่โดดเดี่ยว แม้จะเป็นไม้ใหญ่ ย่อมถูกแรงลมโค่นได้
พระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ หลวงพ่อธัมมชโยเคยให้โอวาทไว้ว่า บางคนเป็นที่รังเกียจของหมู่ญาติ2 ไปอยู่กับใครเขาก็รังเกียจ เพราะในอดีตไม่เคยสงเคราะห์ญาติ และไม่เคยสงเคราะห์โลก
แต่บางคนเป็นที่รักของหมู่ญาติ แม้ไปอยู่ในที่ใดก็เป็นที่รักของชนทั้งหลาย เพราะในอดีตสงเคราะห์ญาติและสงเคราะห์โลก
ท่านทานบดีทั้งหลาย พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ผู้ให้ทานย่อมได้อานิสงส์ ๕ ประการ3
๑. ย่อมเป็นที่รักของชนเป็นอันมาก
๒. คนดีย่อมคบหา
๓. ชื่อเสียงอันดีงามย่อมขจรขยายไปทั่วสารทิศ
๔. ย่อมเข้าสู่ที่ประชุมชนอย่างผู้องอาจ กล้าหาญ
๕. เมื่อละโลกแล้ว ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์
1รุกขธัมมชาดก มก. ๕๖/๑๙๙, มจ. ๒๗/๓๑
2Case Study ครั้งที่ ๙๑๔ วันที่ ๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๙
3สีหสูตร มก. ๓๖/๗๙, มจ. ๒๒/๕๔
