มีค่าที่สุด.. ตรงไหน

วันที่ 27 มีค. พ.ศ.2546


มีค่าที่สุด.. ตรงไหน


.....ของอะไรที่มีอยู่มาก และหามาได้ง่ายๆ มักเป็นของที่ขายไม่ค่อยได้ราคา และเป็นของที่ไม่ค่อยจะมีค่าสักเท่าไหร่ แต่ถ้าหากได้มายากๆ หรือมีอยู่น้อยอย่าง น้อยชิ้นของสิ่งนั้นจะยิ่งมีค่ามีราคามากยิ่งขึ้น

 

.....จังหวะและเวลาที่จะทำให้ของที่เรามีอยู่นั้นเพิ่มค่ามีราคา ก็ต้องมีการวางแผนและทำอย่างระมัดระวัง สำหรับเกษตรกรบ้านเราผมยังถือว่าขาดวิธีการประเภททำของตัวเองให้มีค่าอยู่มาก แต่ถ้าหากผลิตให้มีคุณภาพน่ะพอทำได้ อย่างเช่นทุเรียน นี่ก็ใกล้เต็มทนเแล้วล่ะที่ทุเรียนจะส่งกลิ่นโชยมาชักชวนให้สมาชิกที่หลงไหลชื่นชมได้ไปหาซื้อมาชิมกัน ผมจำได้ว่าช่วงหนึ่งทุเรียนมีราคาแพงมากนะครับ เพราะหารับประทานลำบาก แต่ต่อจากนั้นได้ไม่นานกระแสการผลิตทุเรียนก็มีมากขึ้น มากเสียจนบางส่วนต้องปล่อยทิ้งไม่อยากจะเก็บมาขายให้ปวดหัวจิตหัวใจ เพราะราคาแข่งขันกันจนเหลือน้อยนิด ดอกไม้ดอกไร่ก็เหมือนกัน ถ้าเราสามารถเก็บชื่นชมได้ตามริมถนนหนทางราคาไม่แพงหรอกครับ ถึงแม้ว่าจะสวยสดงดงามสักปากใดก็ตาม ต่อเมื่อไหร่ดอกไม้ดอกนั้นใกล้จะสูญพันธุ์ หรือเป็นดอกไม้ที่ได้มาจากเมืองนอกเมืองนาล่ะก็ ราคาจะแพงครับ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนักที่หินธรรมดาๆ ที่มีอยู่ดาษดื่นจะมีค่าน้อยกว่าเพชรนิลจินดาที่สูงค่าหายาก

 

.....การทำงานให้ได้มาซึ่งความสำเร็จก็เช่นเดียวกัน เราต้องทบทวนกันแล้วล่ะครับ ถ้าเราทำงานจนได้ความสำเร็จมาอย่างง่ายดาย ตั้งแต่ต้นมือโดยไม่ได้ผ่านความลำบากลำบนนั้นคุณค่าของผลผลิตจากงานนั้น มีค่ามากน้อยแค่ไหน หากแต่ถ้าเราต้องแข็งใจฟันฝ่าความลำบากตรากตรำจนได้ความสำเร็จมานั้น ทั้งสิ่งของ เวลา และขั้นตอนการทำงาน และผู้ร่วมงานเหล่านั้นจะมีค่าที่สุดในชีวิตของเรา ถ้าอยากให้ชีวิตมีคุณค่า ก็อย่ากลัวความลำบากว่างั้นเถอะ

 

.....อีกอย่างที่ถือว่าเป็นของมีค่าและสำคัญ แต่มนุษย์เราส่วนใหญ่นั้นผมว่าเขายังมองไม่เห็นว่าเป็นเช่นนั้นเพราะเขายังใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆด้วยความประมาท ทุกคนทำทุกอย่างก็เพื่อความสุขแต่สิ่งที่เขาทำในแต่ละวันนั้นเป็นทั้งความสุขและความทุกข์ปะปนกัน ต่อเมื่อมีสัญญาณมรณภัยมาเตือนเมื่อไรเขาจะรู้ค่าของเวลา ที่มีอยู่อย่างจำกัด เขาจะหวนคำนึงถึงเวลาที่ผ่านไปอย่างไร้ค่าและโหยหาเวลานั้นมาด้วยความเสียดาย

 

.....คนทั่วไปเคยพบกับความสุขจากการได้อยู่นิ่งๆ เฉยๆ และไม่คิดอะไรก็แค่ตอนใกล้จะตื่นนอน ช่วงนั้นเขานับค่าของมันได้เป็นนาทีทีเดียว แต่สำหรับผู้ที่รู้เท่าทันเวลาเขาจะแสวงหาเวลาแห่งความสุขนั้นได้มากกว่าการนอน ที่พุทธองค์ตรัสไว้ ว่าสุขอื่นยิ่งกว่าใจหยุดใจนิ่งไม่มีนั้น ถ้าเราพร้อมจะทำเวลาให้มีค่าด้วยการทำภาวนา วันนี้ก็ยังไม่สายเกินไปหรอกครับ!!
 

นายตั้ม

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.0075156966845194 Mins