ระเบียงทัศนะ

ครูลิงสอนใจ

.....เด็กๆ ซน ผู้ใหญ่มักจะว่า "ซนอย่างกับลิง" ดิฉันก็ไม่พลาดที่จะรับการเปรียบเปรยเช่นนี้เหมือนเด็กคนอื่นๆ เมื่อเวลาผ่านไป ความเป็นลิงในตัวคนเราก็ลดลงตามอายุที่เพิ่มขึ้น ดิฉันเคยสงสัยว่าลิงตัวนั้นมันหายไปไหน? หรือว่ามันตายเสียแล้ว? ตายไปตั้งแต่เมื่อไร? ทำไมเราไม่รู้ตัว? หรือว่าลิงตัวนั้นมันยังอยู่ แต่อยู่ที่ไหนกันล่ะ!

 

.....เมื่อเอ่ยถึง "ศาลพระกาฬ" บางคนแม้ยังไม่เคยไปสักครั้ง แต่ภาพในความคิดที่ตามหลังเมื่อได้ยินชื่อนี้ คือ ลิง และแน่นอนสัญลักษณ์ของจังหวัดบ้านเกิดของดิฉัน จังหวัดลพบุรีจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากลิง

 

.....ดิฉันเคยตามคุณแม่และพี่ๆ ไปเที่ยวศาลพระกาฬ ระหว่างเพลิดเพลินกับการยืนดูชุมชนลิงอยู่นั้น ลิงตัวใหญ่จ่าฝูง ใช้ศีรษะดิฉันต่างสะพาน มันข้ามจากซุ้มประตูด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งด้วยการเหยียบศีรษะดิฉัน ท่าทางองอาจผึ่งผาย ไม่มีความยำเกรงในความเป็นมนุษย์ของกันแม้แต่น้อย (ถึงตอนนั้นจะเป็นมนุษย์ตัวเล็กๆ ก็ตาม) แค้นนี้ต้องชำระ

 

.....หลายเดือนผ่านไปดิฉันกลับไปที่ศาลพระกาฬอีกครั้ง คราวนี้ไปพร้อมกับถุงกระดาษสีน้ำตาลใบใหญ่ ข้างในไม่มีอะไรเลยนอกจากอากาศ ดิฉันเป่าลมให้ถุงพองโต แล้ว ถือเดินผ่านไปในชุมชนลิง ธรรมชาติของลิงแถวนั้นเวลาเห็นเด็กถือถุงขนมมา มันชอบเข้ามาแย่ง เด็กๆ จะกลัวรีบโยนให้มันไปก่อนที่มันจะมาถึงตัว

 

.....ลิงจ่าฝูงตัวใหญ่เห็นดิฉันถือถุงใบใหญ่ก็ตรงรี่เข้ามาหาทันที ดิฉันยังไม่ยอมโยนให้มันง่ายๆ ทำทีว่าหวงเหลือเกิน มันแยกเขี้ยว ส่งเสียงขู่อยู่ในคอ แล้วดิฉันก็ตัดสินใจโยนถุงให้มันไป มันคว้าได้รีบวิ่งไปตั้งหลักเสียไกล ก่อนที่จะเปิดปากถุงออกกว้าง มันมองเข้าไปข้างในพบความว่างเปล่า มันทำหน้างงๆ หันมองหน้าดิฉันสลับกับมองเข้าไปในถุงอย่างไม่เชื่อสายตา เพราะดิฉันกำลังหัวเราะงอหายอยู่ตรงนั้น

 

.....อีกเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องภูมิปัญญาชาวสวนอีกเช่นกัน ชาวสวนมะพร้าวเผยเคล็ดลับในการจับลิง ว่าอุปกรณ์หาง่ายมีอยู่ทั่วไปในสวนนั่นเอง เขาจะเอาลูกมะพร้าวมาเจาะรูด้านบนขนาดพอให้ลิงเอามือล้วงเข้าไปได้ แล้วเขาก็จะเอาถั่วและเศษผลไม้เล็กๆ ใส่ลงไปในลูกมะพร้าว วางทิ้งไว้ ลิงเห็นเข้า มันก็จะเอามือล้วงเข้าไปในลูกมะพร้าว แล้วกำถั่วกับผลไม้ไว้แน่น พยายามจะชักมือออกเพื่อเอาของในมือมากิน แต่รูเล็กเกินไป มันพยายามดึงอยู่อย่างนั้น จนชาวสวนมาเห็นเข้า ลิงก็วิ่งหนี จะขึ้นต้นไม้ก็ไม่ได้ เพราะมือยังติดอยู่ในลูกมะพร้าว มันจึงถูกจับได้

 

.....ความจริงแค่ลิงมัน ยอม ปล่อย วาง ของกินในมือเท่านั้น มันก็จะปลอดภัย ดิฉันฟังเรื่องนี้แล้วไม่กล้าหัวเราะเยาะ ความโง่เขลาของลิงแม้แต่น้อย เพราะดิฉันเข้าใจแล้วว่าบางครั้งดิฉันเจ็บ โง่ เสียเวลา เสียอารมณ์ และอะไรต่อมิอะไรมากมาย เพียงเพราะ "ใจ" ไม่ยอม ไม่ปล่อย ไม่วาง เช่นกัน

 

นายตั้ม