ปรทุกฺขูปธาเนน โย อตฺตโน สุขมิจฺฉติ
เวรสํสคฺคสํสฏฺโฐ เวรา โส น ปริมุจฺจติ ฯ
ผู้ใดต้องการสุขเพื่อตน ด้วยการก่อทุกข์แก่ผู้อื่น
ผู้นั้นชื่อว่า พัวพันไปด้วยเวร ย่อมไม่พ้นจากเวร
(ขุ.ธ. ๒๕/๕๓)
ความสุข.. เป็นสิ่งดี แต่สุขเราทุกข์เขา.. ไม่ดี
อย่าแสวงหาความสุขใส่ตนบนความทุกข์ตรมของผู้อื่น
อย่าเอาตัวรอดด้วยการทำให้ผู้อื่นไม่รอด
เห็นใจผู้อื่นบ้าง รู้หัวอกผู้อื่นบ้าง สนใจความรู้สึกผู้อื่นบ้าง
เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง ดูผลข้างเคียงสิ่งที่เราทำไปบ้าง
ผลแห่งความสบายชั่วคราวของเรา
อาจนำความทุกข์แสนสาหัสไปให้ใครต่อใครก็ได้
อย่าเห็นแก่ได้ฝ่ายเดียว เพราะจะ “ได้ไม่นาน”
และการเบียดเบียนเป็นเวรอย่างยิ่ง การพัวพันกับเวรย่อมไมสนุกเลย
แผ่ความสุขให้ผู้อื่นบ้าง แบ่งปันความอาทรให้ผู้อื่นบ้าง
เจือจานน้ำใจให้ผู้อื่นบ้าง คิดดูสักนิด เพ่งพิศก่อนทำ
ร้อนเขาเย็นเรา ไม่ทำ
เย็นเขาร้อนเรา ไม่ทำ
เย็นเขาเย็นเรา จึงทำ
ขอขอบคุณ หนังสือ ส่องธรรม ล้ำภาษิต เล่ม ๒
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ห้ามนำไปใช้ประโยชน์ทางการค้าหรือหากำไร ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดและต้องรับโทษตามกฎหมาย
