บทความประจำวัน

ลูกยังติดเรื่องหยาบอยู่บ้างไหม เรื่องหยาบ หมายถึง เรื่องทางโลก ถ้าเป็นเรื่องงาน เรื่องทั่ว ๆ ไป ก็ยังดีหน่อย

ลูกจะรู้แจ้งแทงตลอดได้ ต้องฝึกให้ใจลูกบริสุทธิ์หลุดจากเครื่องกั้นจิต นิวรณ์ ๕ ใจจะหยุดนิ่ง

ถ้าใครนั่งดี ๆ นะ ให้ลืมทุกสิ่งไปเลย ลืมเรื่องภารกิจการงานใด ๆ ก็ตาม “ลืมให้เกลี้ยงเลย” ถ้านั่งได้ดี

ลูกดูดวง ดูองค์พระ ดูอย่างมีความสุข นิ่ง นุ่ม อย่างสบาย ๆ ถ้าไปฝืนไปพยายาม ไปเค้นภาพไม่ได้เลยนะ

สำคัญตรง “ถูกส่วน” นี่แหละ ถูกต้อง...ทำให้ถูกส่วน ลูกฝึกทำให้ถูกส่วน ให้ทำได้ทุก ๆ รอบที่นั่งธรรมะนะ

การจะเข้าถึงธรรมกายได้นั้น ต้องวางใจให้ถูกทาง คือ ตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ด้วยวิธีการที่ถูกต้อง

ช่วงไหนที่เรารู้สึกไม่ต้องการอะไร มีเพียงอาสนะหนึ่งผืน ที่นั่งแคบ ๆ ไม่เกินหนึ่งตารางเมตร ที่นอนไม่เกินสองตารางเมตร

คุณยายอาจารย์ฯ ของเรา ท่านใช้เวลาของท่านอย่างคุ้มค่า ไม่ให้หมดเวลาไปฟรี ๆ

ประสบการณ์ภายในของลูก หลวงพ่อเห็นมาตั้งแต่เริ่มต้น จากมืดตื้อ มืดมิด มาถึงตอนนี้

สิ่งที่เป็นสมบัติของเราอย่างแท้จริง มีเพียง ๒ สิ่ง คือ “ใจ” และ “ฐานที่ตั้งของใจ”

ลูกทำซ้ำ ๆ ให้มีความเพียรอย่างสม่ำเสมอ สู้ได้ด้วยความเพียรกับความมุ่งมั่น

ถ้ารู้ตัวว่าหยุดแบบกด ๆ รู้ตัวเมื่อไหร่ให้ลืมตาเลย อย่าฝืนทำต่อ เดี๋ยวจะติดเป็นนิสัย

ต้องรักษาใจตลอดเวลา ไม่ให้เคลื่อนจากศูนย์กลางกาย ลูกต้องมีความสุข ความบริสุทธิ์ ไม่ติดอะไรเลยจริง ๆ

ลูกอย่าประมาทกันนะ หลวงพ่ออยากจะทำความปรารถนาให้สำเร็จ ลูกต้องร่วมมือกัน

ลูกต้องไม่ติดอะไรเลย จึงจะเข้าไปสู่ภายในได้ เหมือนกายหยาบเป็นทางผ่านเข้าไปข้างใน

อารมณ์ดี อารมณ์เดียว อารมณ์สบาย อารมณ์เดียว ก็อารมณ์ดีนั่นแหละ

นอกรอบสำคัญนะ ต้องขวนขวายให้มาก ๆ นอกรอบ คือ “ใจต้องตั้งเป้าหมายไว้ว่า ต้องไปศึกษาวิชชาธรรมกายให้ได้

สมมติว่า…นั่งแล้วเห็นธรรมะ แล้วเราจะเอาธรรมะไปทิ้งกันหรือเปล่า

ลูกนั่งไปแล้วไปถึงจุดที่มีความสุข มีความบริสุทธิ์เกิดขึ้นมา ก็นึกถึงพระเดชพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ

ลูกตั้งใจนั่งธรรมะกันนะ ให้นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ นึกถึงท่านอย่างสบาย ๆ

ถ้าฝึกให้กายและใจเป็นหนึ่งเดียวกัน ใจอยู่กับเนื้อกับตัวจนสมบูรณ์ ใจถึงไหนกายไปถึงนั่น