ชาดก 500 ชาติ รวมนิทานชาดกพร้อมภาพประกอบ คติธรรม ข้อคิดสอนใจ

ชาดก 500 ชาติ : ชาดก 500ชาติรวมชาดก 500 ชาติพร้อมภาพประกอบ  ข้อคิดสอนใจ

ชาดก คือ เรื่องราวหรือชีวประวัติในอดีตชาติของพระโคตมพุทธเจ้า คือ สมัยที่พระองค์เป็นพระโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมีอยู่ พระองค์ทรงนำมาเล่าให้พระสงฆ์ฟังในโอกาสต่าง ๆ เพื่อแสดงหลักธรรมสุภาษิตที่พระองค์ทรงประสงค์ เรียกเรื่องในอดีตของพระองค์นี้ว่า ชาดก ชาดกเป็นเรื่องเล่าคล้ายนิทาน บางครั้งจึงเรียกว่า นิทานชาดก

ชาดก 500 ชาติ :: อรรถกถามหาสุวราชชาดก ว่าด้วยสหายย่อมไม่ละทิ้งสหาย

 

อรรถกถา มหาสุวราชชาดก

ว่าด้วย สหายย่อมไม่ละทิ้งสหาย

 

           เช้าวันหนึ่ง ณ มหาวิหารเชตวัน ได้มีพระภิกษุสงฆ์รูปหนึ่ง มาขอเข้าเฝ้าพระศาสดา ครั้นเมื่อได้เข้ามาแล้ว ได้เล่าเรื่องราวต่างให้กับ พระตถาคตฟังว่า "กระผมนั้นบวชอยู่ที่สำนัก เมื่อเวลาผ่านไป ได้เดินทางไปยังหมู่บ้านติดชายแดน แล้วพักอาศัยอยู่ที่นั่น ผ่านไปไม่นาน เกิดเหตุไฟไหมส่งผลให้ชาวบ้านไม่สามารถหาอาหารดีๆมาถวายได้ แม้จะอยู่ในกุฏิหลังเดิม แต่เรื่องบิณฑบาตนั่นช่างลำบาก จึงไม่สามารถจะให้มรรคหรือผลเกิดขึ้นได้ นี่ก็ผ่านไปสามเดือนแล้วยังคงเหมือนเดิม กระผมนั้นอยากจะย้ายไปที่อื่นขอรับ"


              "ดูก่อนภิกษุ ธรรมดาสมณะเมื่อมีที่พักสบายแล้ว ก็ควรละความโลภจากอาหารเสีย ยินดีฉันตามที่ได้มานั่นแหละ ในอดีตแม้เกิดเป็นสัตว์ดิรัจฉานเคี้ยวผงแห้งในต้นไม้ที่ตนอยู่อาศัย ยังละความโลภอาหาร มีความสันโดษ ไม่ทำลายมิตรธรรมไปเสียที่อื่น เหตุไรเธอจึงมาคิดว่า บิณฑบาตน้อยไม่อร่อย แล้วละทิ้งที่สบายเสีย?" จึงทรงนำเอาเรื่องในอดีตมาสาธก ดังต่อไปนี้ 


               ในอดีตกาล  ณ ป่ามะเดื่อแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่บริเวณริมฝั่งคงคา มีนกแขกเต้าจำนวนมากอาศัยอยู่  เมื่อเวลาผ่านไปผลมะเดื่อก็หมดลง หมู่นกแขกเต้าที่เคยอาศัย ก็เริ่มย้ายถิ่นฐาน

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%873.png

             

                  จะเหลือเพียงแค่ พญานกแขกเต้าเท่านั้น ในเมื่อผลของต้นมะเดื่อไม่มีอยู่แล้ว ทำได้เพียง กัดกินเปลือกและสลับกับดื่มน้ำในแม่น้ำคงคา ไม่ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ พญานกนี้ไม่ได้จากต้นมะเดื่อไปไหน ยังคงอาศัยอยู่ที่เดิม

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%872.png

             

               จนกระทั่งเรื่องนี้ไปสะดุดท้าวสักกเทวราชเข้า พระองค์ทรงพิจารณาเหตุการณ์ทั้งหมด เพื่อจะลองใจพญานกแขกเต้า จึงบันดาลให้ต้นไม้นั้นค่อยๆแห้ง จนในที่สุดเหลือแต่ตอ ด้วยความแห้งของเนื้อไม้ส่งผลให้แตกออกเป็นส่วนๆ มีผงละเอียดไหลออกมาตามช่องรอยแยก พญานกแขกเต้าจิกผงเหล่านั้นกินประทังชีวิต

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%8704.png


               ท้าวสักกเทวราชทรงทราบความ "พญานกแขกเต้านั้นมีความมักน้อยยิ่งนัก เราจะลงไปพบสักหน่อย" ครั้นเมื่อพูดจบ ได้แปลงกายเป็นพญาหงส์บินไปยังป่าที่อยู่ติดกับแม่น้ำคงคาก่อนจะจับอยู่ที่กิ่งไม้ซึ่งอยู่ใกล้ๆ 


               "ท่านพญานกแขกเต้า ทำไมถึงอยู่ตรงนี้ ทั้งที่เมื่อบินไปยังที่อื่นก็ได้"


               "ต้นไม้นี้เราอาศัยมาตั้งแต่ยังเล็ก เปรียบเสมือนญาติจึงไม่อาจละทิ้งได้ แล้วถ้าทิ้งคนที่เคยอุ้มชู เพราะเค้าไม่สามารถ ให้ประโยชน์กับเราได้ คงจะไม่ยุติธรรมเท่าไหร่นัก"

 

          "อย่างนั้นเองหรือท่าน" พญาหงส์พยักหน้าอย่างเข้าใจ "ท่านนั้นช่างน่านับถือจริงๆ ถ้ามีพรข้อหนึ่งท่านอยากจะขออะไร"

             
               "ข้าหรอ ก็คงจะขอให้ต้นไม้นี้มีชีวิตรอด ออกดอกออกผล มีผลหวานเหมือนน้ำผึ้ง คงจะประมาณนี้" เมื่อพญานกแขกเต้าเอ่ยจบ พญาหงส์ ตรงหน้ากลับกลายเป็น
ท้าวสักกเทวราชในฉับพลัน

                 

                 "ทะ...ท่าน ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้ แล้วหงษ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเราล่ะ หายไปไหน" พญานกแขกเต้า มีท่าทางตกตะลึงด้านท้าวสักกะเอ่ยอย่างยิ้มๆ "ก็นี่ไงพญาหงษ์ตัวนัั้น" "เอาจริงดิ" "แล้วเราจะไปโกหกท่านทำไม" 

            

            เมื่อท้าวสักกะเอ่ยจบใช้มือ ตักน้ำจากแม่น้ำคงคา มาประพรมยังตอไม้มะเดื่อ ทันใดนั้น มีแสงสีทองปรากฎขึ้น ต้นมะเดื่อค่อยๆแตกหนอ ขยายกิ่งก้านสาขา จนกลับมาสมบรูณ์และออกดอกออกผลอีกครั้ง
              
                  
               
%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%875.png

    

            ครั้นเมื่อต้นมะเดื่อกลับมายืนต้นสง่างามเหมือนเดิม "กระหม่อมขอบคุณพระองค์มาก" "ไม่ต้องขอบคุณหรอก ที่เป็นแบบนี้เพราะตัวของท่านเอง" เมื่อท้าวสักกะกล่าวจบ เสด็จกลับวิมานของพระองค์

           
                 พระศาสดา ครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มา แล้วตรัสว่า นี่แหละเธอ โบราณกบัณฑิตแม้เกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉานยังไม่โลภอาหาร เธอบวชในศาสนาเห็นปานนี้ ไฉนจึงยังโลภอาหารอยู่ เธอจงไปอยู่ในที่นั้นแหละ ดังนี้ แล้วทรงสอนพระกรรมฐานแก่ภิกษุนั้น

 


ครั้นเธอไปอยู่ที่นั้นแล้ว เจริญวิปัสสนา ได้บรรลุพระอรหัต
พระพุทธองค์ทรงประชุมชาดกว่า
ท้าวสักกเทวราชในครั้งนั้น ได้มาเป็น 
พระอนุรุทธะ ในบัดนี้
พระยานกแขกเต้าในครั้งนั้น ได้มาเป็น 
เราตถาคต ฉะนี้แล.


 

บทความนี้ ถูกใจคุณหรือไม่ + -

สิ่งดีๆมีไว้แบ่งปัน อะไรดีๆมีอีกเยอะ กด Like facebook กัลยาณมิตร

* * ชาดก 500 ชาติ แนะนำ * *

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล