ชาดก 500 ชาติ รวมนิทานชาดกพร้อมภาพประกอบ คติธรรม ข้อคิดสอนใจ

ชาดก 500 ชาติ : ชาดก 500ชาติรวมชาดก 500 ชาติพร้อมภาพประกอบ  ข้อคิดสอนใจ

ชาดก คือ เรื่องราวหรือชีวประวัติในอดีตชาติของพระโคตมพุทธเจ้า คือ สมัยที่พระองค์เป็นพระโพธิสัตว์บำเพ็ญบารมีอยู่ พระองค์ทรงนำมาเล่าให้พระสงฆ์ฟังในโอกาสต่าง ๆ เพื่อแสดงหลักธรรมสุภาษิตที่พระองค์ทรงประสงค์ เรียกเรื่องในอดีตของพระองค์นี้ว่า ชาดก ชาดกเป็นเรื่องเล่าคล้ายนิทาน บางครั้งจึงเรียกว่า นิทานชาดก

ชาดก 500 ชาติ :: อรรถกถารถลัฏฐิชาดกว่าด้วย ใคร่ครวญก่อนแล้วทำ

อรรถกถา รถลัฏฐิชาดก

ว่าด้วย ใคร่ครวญก่อนแล้วทำ

          
               
               วันหนึ่ง ณบริเวณใกล้ๆกับโรงธรรมสภา มีกลุ่มภิกษุรูปหนึ่งกำลังจับกลุ่มสนทนากันอยู่"เรานั้นไม่เข้าใจว่าท่านปุโรหิตเลยทำไม่ต้องโกหกด้วย ทั้งที่รู้ว่าเหตุการณ์นี้เจ้าตัวนั้นผิดเต็มประตู ยังจะกล้ามาเข้าเฝ้าพระศาสดาอีก"
ขณะนั้นพระศาสดาได้เสด็จมาพอดีพระองค์ทรงเห็นกลุ่มภิกษุกำลังจับกลุ่มสนทนาจึงเกิดความสงสัยว่ากำลังทำอะไรกิน จึงเดินเข้าไปเอ่ยถาม "ภิกษุทั้งหลายบัดนี้ พวกเธอนั่งสนทนาเรื่องอะไรกัน" เมื่อภิกษุกราบทูลเรื่องทั้งหมด จึงตรัสว่า "ดูก่อน มิใช่บัดนี้เท่านั้น แม้ในกาลก่อน ปุโรหิตนี้ก็กระทำกรรมเห็นแบบนี้เหมือนกัน" แล้วทรงนำเอาเรื่องในอดีตมาเล่าให้ฟัง

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%8702.png


               ในอดีตกาล เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติในนครพาราณสี มีปุโรหิตอยู่คนหนึ่งกำลังเดินทางด้วยเกวียนไปยังบ้านส่วย ขณะที่กำลังวิ่งไปตามเส้นทางแคบ ก็พบเข้ากับคณะเกวียนกลุ่มหนึ่งที่กำลังจอดนิ่งอยู่กลางถนน ส่งผลให้ท่านปุโรหิตถึงกับหัวเสีย สถบด่าเกวียนด้านหน้า จากนั้นก็เดินตรงปรี่ไปยังคนขับเกวียน 

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%8706.png

 

          "พวกท่านเป็นคนขับเกวียนประสาอะไร ทำไมปล่อยให้ติดอยู่แบบนี้ ทำไม่เป็นหรืออย่างไรกัน"  "ขอโทษครับเดี๋ยวผมรีบขยับ รอสักครู่เถิด" จากนั้นคนขับเกวียนได้ใช้ไม้สำหรับบังคับม้าให้ขยับออกไป แต่ดูเหมือนจะไม่ทันใจของท่านปุโรหิตผู้นี้ "มานี่ข้าทำเองทำอะไรชักช้าอยู่นั้นเเหละ" จากนั้นได้ปรี่เข้าไปยังคนขับเกวียนจากนั้นใช้มือจับเข้าไปที่ด้าม ต่างฝ่ายต่างพยายามยื้อแย่ง จนด้ามนั้นกระเด็น ไปโดน เกวียนแล้วกระเด้งไปโดน หน้าผากของท่านปุโรหิตท่านนั้นจนหัวปูโน

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%8708.png

 

                  ด้วยความโกรธ ปุโรหิตจึงกลับไปกราบทูลแก่พระราชาทันที "ท่านปุโรหิตทำไมถึงหัวบูดเช่นนั้นไปโดนอะไรมา" "คือว่ากระหม่อนโดนเจ้าพวกคนขับเกวียน ทำร้ายพะย่ะข้า เจ้าพวกนะใช้ด้ามไม้บังคับม้ากระหน่ำตีจนหม่อนฉันหน้าผากปูดเป็นลูกมะนาวเช่นนี้"ท่านปุโรหิตพยายามเรียกคะแนนความสงสารจากองค์กษัตริย์  " ถ้าอย่างนั้น ข้าจะเรียกเจ้าพวกนั้นมาไตร่ถาม" "ขอบพระทัยพะย่ะข้า" จากนั้นท่านปุโรหิตไปเดินออกไป 

 

                 ณ โรงวินิจฉัย พระราชาทรงเป็นคนรับหน้าที่ตัดสินเอง ได้เรียกคนขับเกวียนมาเข้าเฝ้า แต่แทนที่พระราชาจะเอ่ยถามความจริงทั้งหมด กลับต่อว่าด่าทอคนนั้นแต่เพียงฝ่ายเดียว "จากความผิดของเจ้าที่ข้าฟังจากท่านปุโรหิตนั้น จะขอปรับคนละหนึ่งพัน"

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%8704.png

 

                  ด้านท่านอำมาตย์นั่งอยู่ด้วย เห็นท่าไม่ดีจึงยกมือขึ้นกล่าวคัดค้านว่า "ข้าแต่มหาราชเจ้า พระองค์ยังไม่ได้ทรงถามคนเหล่านี้เลย ว่าเหตุที่เกิดขึ้นจริงหรือไม่ ถ้าตัดสินไม่ถูก จะถูกประชาชนติฉินนินทาเอานะพะย่ะข้า 

 

%E0%B8%AA%E0%B8%B3%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%8707.png

 

          แล้วบุคคลทำร้ายตนเอง กลับกล่าวหาว่า คนอื่นทำร้าย คนแบบนี้ก็มี โกงเขาแล้วกลับกล่าวหาเขาคนเหล่านี้ก็มีเช่นกัน ไม่ควรเชื่อคำของโจทก์ฝ่ายเดียว เพราะฉะนั้นควรฟังคำของฝ่ายจำเลยด้วย เมื่อฟังคำของโจทก์และจำเลย จากนั้นทรงพิจารณาเสียก่อน"

            

               พระราชาได้สดับคำของพระโพธิสัตว์แล้ว ทรงวินิจฉัยตัดสินโดยธรรม เมื่อทรงวินิจฉัยโดยธรรม โทษผิดจึงมีแก่พราหมณ์เท่านั้นแล

               พระศาสดา ครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแล้ว จึงทรงประชุมชาดกว่า
               พราหมณ์ในครั้งนั้น ได้เป็น พราหมณ์นี่แหละในบัดนี้
               ส่วนอำมาตย์ผู้เป็นบัณฑิต ได้เป็น 
เราตถาคต ฉะนี้แล.

 

บทความนี้ ถูกใจคุณหรือไม่ + -

สิ่งดีๆมีไว้แบ่งปัน อะไรดีๆมีอีกเยอะ กด Like facebook กัลยาณมิตร

* * ชาดก 500 ชาติ แนะนำ * *

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล