นิทานอีสป เรื่อง ห่านกับนกกระสา
ณ บึงใหญ่ในป่าแห่งหนึ่ง ห่านและนกกระสาชวนกันเดินท่องน้ำหาปลาเล็กปลาน้อยกินเป็นอาหาร สัตว์ทั้งสองไม่รู้ตัวเลยว่าเบื้องหลังพุ่มไม้ที่อยู่ริมบึงนั้น
พรานป่าคนหนึ่งยืนถือปืนคอยท่าจะยิงพวกมันอยู่ ในขณะที่นกกระสาค่อยๆ จับปลากินอย่างไม่รีบร้อนนั้น ห่านกลับก้มหน้าก้มตากินอย่างไม่ยั้ง เมื่อนกกระสาหันมาเห็น มันจึงพูดเดือนขึ้นว่า
"นี่ท่าน ถ้ากินมากขนาดนี้ระวังบินไม่ไหวนะ" แต่ห่านไม่ได้สนใจคำเตือนนั้นเลย มันยังคงกินเอากินเอาอย่างไม่คิดถึงอะไรทั้งสิ้น
ส่วนนายพร้านพอเห็นนกกระสาและห่านเผลอ ก็ยกปืนขึ้นตั้งท่าจะยิง พอดีนกกระสาหันไปเห็นเข้า จึงรีบบินหนีไปในทันที ในขณะที่ห่านซึ่งหันมาเห็นนายพรานเหมือนกัน แต่เพราะท้องอันหนักอึ้งของมัน ทำให้มันไม่สามารถจะบินขึ้นได้ จึงต้องตกเป็นอาหารของนายพรานไปในที่สุด
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ไม่เชื่อฟังคำผู้หวังดี อาจสิ้นชีวีไม่รู้ตัว
:: พุทธภาษิต ::
บุคคลควรเตือนกัน ควรสอนกัน และ ป้องกันจากคนไม่ดี
เพราะเขาย่อมเป็นที่รักของคนดี แต่ไม่เป็นที่รักของคนไม่ดี
