นิทานเเสนสุข
ตอน แมลงยาสูบ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีแมลงพันธ์หนึ่งชื่อว่า "แมลงยาสูบ" เหตุที่มันชื่อว่าแมลงยาสูบ เนื่องจากพวกมันอาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่ ตามแหล่งที่มียาสูบขึ้นหนาแน่น และบริโภคยาสูบเป็นอาหาร พวกมันมีดวงตากลมโตแดงจัด ตัดกับริมฝีปากที่แห้งเป็นสีเขียว นิสัยประหลาดของพวกมัน คือ ชอบสูดดมกลิ่นซากใบยาสูบแห้ง ซึ่งทำให้มันมีความสุข ลืมความเป็นจริงที่พวกมันมีวงจรชีวิตที่แสนสั้น และที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือ พวกแมลงยาสูบรุ่นใหม่ยังมีอายุที่สั้นขึ้น สั้นขึ้นและสั้นขึ้นทุกที
จนวันหนึ่ง ชายผู้โง่เขลาเดินทางหลบออกจากเมืองใหญ่ซึ่งห่างจากแหล่งต้นยาสูบไม่มากนัก เขาต้องการหาที่นั่งพักและหาความตื่นเต้นเล็กๆน้อยๆ เมื่อเขาเหลือบไปเห็นฝูงแมลงยาสูบที่กำลังสูดกลิ่นใบยาสูบแห้ง ท่าทางมีความสุข เขานึกอยากลองบ้างถึงถามแมลงยาสูบว่า
"ท่าทางพวกนายมีความสุขจัง กลิ่นยาสูบนั้นมีอะไรดีหรือ" แมลงยาสูบแสยะยิ้มเห็นเหงือกสีน้ำตาลเกือบเป็นสีดำ และฟันที่เป็นคราบดำๆตอบว่า
"กลิ่นนี้เมื่อสูดเข้าไปแล้วจะทำให้แกหายเหนื่อยล้าความเครียดหายเป็นปลิดทิ้ง อารมณ์ดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน อยากลองไหมล่ะ " ชายโง่รักสนุกรีบตอบรับ เขารู้สึกติดใจกลิ่นเกือบจะทันที แต่ยังรู้สึกไม่สนุกพอ เขาเริ่มหาวิธีการสูด จนกระทั่งพบวิธีการม้วนใบยาแห้งด้วยกระดาษแล้วจุดไฟสูบ เขาตั้งชื่อมันว่า "บุหรี่" ตอนนี้เขาติดมันจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว แมลงยาสูบเริ่มเชิญชวนต่อไป "ถ้าแกชอบขนาดนี้ทำไมแกไม่ลองเอาไปให้เพื่อนลองสูดบ้างล่ะ เพื่อนๆคงจะยอมรับแก แกจะกลายเป็นขวัญใจสาวๆ" ชายโง่อยากเป็นที่ยอมรับของเพื่อนฝูงและหญิงสาว
เขารีบนำ "บุหรี่" ที่เขาทำขึ้นห่อไปในเมืองทันที ความนิยม "บุหรี่ " แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว บัดนี้แมลงยาสูบซึ่งมีอายุที่สั้นขึ้น และสั้นขึ้น ได้สูญสิ้นเผ่าพันธุ์ไปแล้ว คงเหลือแต่เผ่าพันธ์มนุษย์ที่เริ่มมีกลุ่มคนหลงผิดสูบบุหรี่รุ่นแล้วรุ่นเล่าและกำลังมีอายุที่สั้นลง สั้นลงและ สั้นลงทุกวัน
