รัตนะ
(ของที่ได้โดยยาก ๑)
๒๓ พฤษภาคม ๒๔๙๗
นโม.....
ทุลฺลภญฺจ มนุสฺสตฺตํ.....
หลวงพ่อวัดปากน้ำแสดงพระธรรมเทศนาแก่พระภิกษุบวชใหม่ และเจ้าภาพพร้อมด้วย หมู่ญาติอันเนื่องด้วยสายโลหิต และด้วยความคุ้นเคย ซึ่งถือเป็นญาติอย่างยิ่ง
บัดนี้เราได้มาอยู่พร้อมกัน ได้พบพระพุทธศาสนา ที่มีหลักคำสอน ๓ ประการ คือ
๑. ละชั่วด้วยกาย วาจา ใจ
๒.ทำดีด้วยกาย วาจา ใจ
๓.ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ผ่องใส
ศีลมีทั้งศีลเบื้องต่ำและเบื้องสูง
ศีลเบื้องต่ำ คือ ศีลห้า เว้นให้ขาดจากใจ รักษาไว้ได้เป็นอันรอด จากโทษภัย คุกตะราง
ศีลเบื้องสูง คือ ศีลของสามเณร และ ศีล ๒๒๗ ข้อ ให้บริสุทธิ์ตลอดสาย
อาจารโคจรสัมปันโน ถึงพร้อมแล้วด้วยมารยา ดีทั้งกาย วาจา ไม่สะดุดตาสะดุดใจทั้งนั้นสูง กลาง ต่ำ ตำหนิไม่ได้เลย
"อโคจร" คือ เป็นพระเณรไม่ไปดูมหรสพ โรงสุรายาฝิน โรงขายเหล้า โรงนครโสเภณี ไม่ไปมาหาสู่ในสถานที่ใดที่เขาติเตียนครหา
เห็นภัยทั้งหลายในโทษมีประมาณน้อย ขึ้นชื่อว่าชั่วด้วยกาย วาจา ใจ ละขาดบริสุทธิ์สนิท
สมาทานศึกษาในสิกขาบท ไม่เคลื่อนพระวินัยแม้ปลายผม เหมือนน้ำในมหาสมุทรไม่ล้นฝัง
สมาธิมีเบื้องต่ำและเบื้องสูง
สมาธิเบื้องต่ำ คือ ปล่อยอารมณ์หลุดจากอารมณ์ทั้ง ๖ (รูปารมณ์สัททารมณ์ คันธารมณ์รสารมณ์ โผฏฐัพพารมณ์ ธรรมมารมณ์) ใจหยุดนิ่งเป็นเอกัคคตา ไม่ไปกินหรือเอารสของอารมณ์นั้นมาพินิจพิจารณา
สมาธิเบื้องสูง คือ เข้าถึงปฐมฌานทุติยฌาน ตติยฌาน จตุตถฌาน เข้าถึงฌานใดฌานหนึ่งได้
ปัญญาเบื้องต่ำและเบื้องสูง เกิดจาก สมาธิ
ปัญญาเบื้องต่ำ เห็นชัดหมดซึ่งความเกิดดับสัญญาดำเนินถึงความสิ้นไปของทุกข์ อันเป็นเครื่องเบื่อหน่าย
ปัญญาเบื้องสูง รู้ตามความเป็นจริงในอริยสัจ ๔ คือทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
ขยายความตามพระบาลีเบื้องต้น ดังนี้
๑. ความเป็นมนุษย์เป็นของได้ยาก
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่รับพญานาคที่มาขอบวชเพราะสัตว์เดรัจฉานไม่สามารถได้มรรคผลและตรัสไว้เป็นพระบาลีว่า
ทุลฺลภญฺจ มนุสฺสตฺตํ ความเป็นมนุษย์เป็นของได้ยาก ไม่ใช่ของได้ง่าย
เช่น น้ำคลองเดียว ตัวไรน้ำมากกว่ามนุษย์ในชมพูทวีป แล้วยังมีสัตว์ใหญ่ๆที่เห็นได้ด้วยตาอีก การได้เกิดเป็นมนุษย์จึงยากนัก
จะเกิดเป็นมนุษย์ได้ ต้องมีธรรมที่ทำให้เป็นมนุษย์ เรียก "มนุษยธรรม" เกิดได้ด้วยความ บริสุทธิ์กาย วาจา ใจ
บริสุทธิ์กาย ๓ คือ เว้นจากการฆ่า ลักทรัพย์ ผิดในกาม
บริสุทธิ์วาจา ๔ คือ เว้นจากการพูดปดส่อเสียด คำหยาบ เพ้อเจ้อบริสุทธิ์ใจ ๓ คือ เว้นจากการโลภ พยาบาท เห็นผิดจากคลองธรรม
ต้องเว้นขาดจาก ๑๐ ข้อนี้ รวมทั้งไม่ชักชวน ไม่ยินดีและไม่สรรเสริญผู้ประพฤติผิด เมื่อบริสุทธิ์ หมดจดจึงจะเป็นมนุษย์ได้ ถึงได้กล่าวว่าเป็นของยาก
๒. ความบังเกิดขึ้นของพระพุทธเจ้า เป็นของได้ยาก
จะเกิดพระพุทธเจ้า ได้ ต้องมีผู้เข้าถึงธรรมกาย
"พระบวชใหม่นี้เป็นคนรู้แล้ว เรียนแล้ว พอเป็นธรรมะเท่านั้นก็เข้าใจแจกเพราะเป็นตัวประกาศเขา เขาสั่งให้มาเป็นมนุษย์มาประกาศพระพุทธศาสนาญี่ปุ่นรู้เรื่องธรรมกาย เรื่องพระพุทธเจ้า เข้าแล้ว ต้องบูชาประเทศไทย ไม่รบ ไม่ข่มเหไม่ต้องสร้างอาวุธยุทธภัณฑ์ทำธรรมกายให้เป็นขึ้น ให้เข้าถึงพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้า ได้แจกไป ไม่ต้องระวังเรื่องการเมือง ก็จะได้เอาเงินทองมาเลี้ยงครอบครัวเล็กๆ น้อยๆ เลี้ยงได้ไม่หมดไม่สิ้น"
วิธีเข้าถึงธรรมกาย หรือ เข้าถึงพระพุทธเจ้า
ต้องเอาใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ หยุดถูกส่วน เข้ากลางของกลางถึงดวงธรรม ดวงศีล ดวง สมาธิ ดวงปัญญา ดวงวิมุตติ ดวงวิมุตติญาณทัสสนะ ผ่านกายต่างๆ ถึงกายธรรมอรหัต หน้าตัก ๒๐ วา เกตุดอกบัวตูมใสเป็นกายพระพุทธเจ้า เรียก พุทธรัตนะ ดวงธรรมที่ทำให้เป็นธรรมกาย(พระพุทธเจ้า ) คือ ธรรมรัตนะ ธรรมกายละเอียดกลางธรรมรัตนะเรียกสังฆรัตนะ
เมื่อเข้าถึงพระพุทธเจ้า แท้ๆ ก็เป็นวิราคธาตุวิราคธรรม เป็นธรรมที่ปัจจัยปรุงแต่งไม่ได้ เลิศกว่าสังขตธรรม และอสังขตธรรม เป็นธรรมลึกซึ้งทำได้ยาก แต่ถ้าเข้าถึงได้ จะเห็นชีวิตการครองเรือนเป็น เรื่องเด็กเล่นขายของ คอยทะเลาะ หึงหวงกัน
"พระบวชใหม่ท่านทำเป็นแล้วท่านจึงสละสมบัติพัสถานได้ท่านจึงบวชจริงตั้งใจจริงท่านไปสอนในประเทศญี่ปุ่นมาทั้งประเทศละนี่น่ะ เพราะท่านถึงนี่แล้วท่านถึงความเป็นพระพุทธเจ้า อย่างนี้แล้ว ถ้าไปถึงพระเข้าแล้ว แม้ใครจะมายอมเป็นภรรยาแกก็ไม่ยอม แกกลัวจะเล่นเรื่องเด็กกันอีก ต้องเป็นผู้ใหญ่จริงๆ นะจึงจะเป็นพระพุทธเจ้า ได้"
๓. เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยขณะ ด้วยสมัย
ขณะนั้นมีพระพุทธเจ้า หรือ ธรรมกาย ปรากฏ
ขณะนั้นมีพระภิกษุสามเณร ให้เห็น
เกิดในภพที่พระพุทธเจ้า เสด็จไปโปรด เช่น ไม่เป็นอสัญญีสัตว์อยู่พรหมชั้น ๑๑ (พรหมลูกฟัก)
เป็นสัมมาทิฏฐิบุคคล
เป็นมนุษย์ ไม่บ้า ใบ้ ตาบอด
ไม่เป็นสัตว์นรก เปรต อสุรกาย เดรัจฉาน
"พระบวชใหม่ ถึงพร้อมแล้วด้วยขณะสมัย เพราะได้ธรรมกายแล้ว อยู่ใกล้พระพุทธเจ้า เขาจะเฝ้าพระพุทธเจ้า ในพระนิพพานเวลาใดก็ได้ ให้พระพุทธเจ้า มาหาสู่เวลาใดก็ได้ ในขณะจิตนั้นไม่เคลื่อน ถึงพร้อมขณะสมัย เช่นนี้ไม่ใช่ของธรรมดา"
๔.สัทธรรมเป็นของได้ยาก
สัทธรรม คือ ธรรมที่ทำให้เป็นพระพุทธเจ้า เป็นธรรมดวงใหญ่อยู่กลางกายพระพุทธเจ้า วัดเส้นผ่าศูนย์กลาง ขนาดต่างๆ ตั้งแต่ ๒๐ วา ลดหย่อนลงถึงฟองไข่แดงไก่ ดวงนี้เป็นสัทธรรมที่จะเป็น พระพุทธเจ้า ต้องเดินไปในทางดวงธรรมนี้ ผ่าน ๑๘ กายจนถึงกายอรหัตละเอียด
สัทธรรม แปลว่า ธรรมเป็นเครื่องสงบ
เมื่อใจหยุดอยู่ในดวงธรรม เท่ากับหยุดความชั่วทั้งหลาย ไม่กระทบกระเทือนใคร เย็นตา เย็นใจพูดดี ใจคิดแต่สิ่งดี จึงไม่เดือดร้อนตน ไม่เดือดร้อนผู้อื่นสุจริตไม่มีทั้งกาย วาจา ใจ คือ อาการของสัทธรรม
สงบอย่างไร
สงบกาย กายหมดจากบาปกรรม ไม่ฆ่า ลัก ผิดในกาม
สงบวาจา เว้นส่อเสียด ปด หยาบ โปรยปราย
สงบใจ ไม่อยากได้ของเขา ไม่พยาบาท เห็นผิดคลองธรรม ให้ของคนอื่น
"เหมือนเจ้าของทานนี้ ให้ของแล้วยินดีชอบใจ เพราะถูกสัทธรรมสัทธรรมก็ช่วยให้ใจผ่องใสให้บุญไหลมา ใจเอิบอิ่ม ไม่เสียดายทางหลังฉาก ก็ไหลมาอีกสัทธรรมท่านช่วยสงเคราะห์เมื่อใจสะอาดสะอ้านได้เช่นนี้"
บัดนี้เจ้าภาพได้สัทธรรม และบรรพชาอุปสมบทในพระพุทธศาสนาได้ชื่อว่าสนองคุณมารดาบิดา เพราะแม้ว่าจะให้มารดาขึ้นนั่งบ่าขวา บิดาขึ้นนั่งบ่า ซ้าย ถ่ายอุจจาระปัสสาวะบนนั้นเสร็จจนหมดอายุของลูก จะชื่อว่าแทนคุณบิดามารดาก็หาไม่
ผู้ที่ได้ชื่อว่าแทนคุณมารดาบิดาอย่างแท้จริง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า คือผู้ที่
ทำมารดาบิดาที่ไม่มีศรัทธา ไม่เชื่อในรัตนตรัยให้มาเชื่อ
ทำมารดาบิดาที่ไม่มีศีล ให้มีศีลขึ้น
ทำมารดาบิดาที่ไม่มีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาให้เลื่อมใสขึ้น
ทำมารดาบิดาที่ไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษให้ได้รู้จักบาปบุญ
ผู้หญิงก็สามารถแทนคุณได้ เช่น วันพระ พามารดาบิดาไปวัด รักษาศีล
อานิสงส์ที่ลูกชายบวช มารดาบิดาเป็นเจ้าภาพให้ลูกบวชเณรได้ ๘ กัปป์ รวมกับที่ให้บวชพระอีก ๑๖ กัปป์ รวมเป็น ๒๔ กัปป์
กัปป์หนึ่ง คือ ภูเขากว้างโยชน์สูงโยชน์ ๑๐๐ ปี มีเทวดาเอาผ้าทิพย์เนื้อละเอียดมาลูบลงที่ยอด นั้นครั้งหนึ่งทำเช่นนี้ทุก ๑๐๐ ปี จนภูเขาสึกด้วยผ้าถึงพื้นดิน
อีกนัยหนึ่ง สระกว้างโยชน์ลึกโยชน์เป็นสี่เหลี่ยมจตุรัสทุก ๑๐๐ ปี มีเทวดาเอาเมล็ดพันธุ์ผักกาด มาทิ้งลงเมล็ดหนึ่ง จนกระทั่งเมล็ดพันธุ์ผักกาดเต็มสระ
ตัวอย่าง
พระเจ้าศรีธรรมาโศกราช แม้สร้างเจดีย์ ๔,๐๐๐ นับสมบัติ ๙๖ โกฏิ นับเป็นบุญที่ยังไม่มีพุทธศาสนูปถัมภ์ใดทำมากเท่า เพื่อจะได้ชื่อว่าเป็นญาติกับพระศาสนา แต่พอได้ทราบจากพระโมคคัลลานะ ว่าการที่จะได้เป็นญาติกับพระศาสนานั้น ต้องให้ราชกุมารและราชกุมารีบวชในพระพุทธศาสนา ก็ดีพระทัย เปลี่ยนพระทัยไม่ปรารภให้ลูกครองสมบัติ แต่ได้บวชเป็นอายุพระศาสนา ในที่สุดจึงได้เป็นญาติกับพระพุทธศาสนา
ส่วนพวกเราที่มาอนุโมนาบุญ ก็เป็นญาติในพระศาสนาด้วยความคุ้นเคย
ตัวผู้บวชได้รับอานิสงส์มากมาย ตั้งแต่อานิสงส์ปัจจุบัน เรียกสามัญผล คือ ใครๆ ก็ต้องมากราบไหว้ เคารพเป็นกระถางธูป วิเศษประเสริฐนัก ในอดีตครั้งพุทธกาล ใครก็ไม่เอาผิดนักบวช ให้อภัยทีเดียว
ส่วนอานิสงส์ชั้นสูงเป็นอายุพระศาสนาท่านกล่าวไว้ว่า มหิทฺธิโก มหานุภาโว มีฤทธิ์ศักดานุภาพ มีเดชมาก จะเนรมิตแผ่นดิน ฯลฯ ได้ ถ้าจะจารจารึกไปจนกระทั่งเขาพระสุเมรุเหี้ยนหดหมดไป ยังไม่หมดอานิสงส์
"ต้นธาตุท่านส่งสมบัติมาให้ผู้นี้เป็นตัวประกาศศาสนา ไม่ช้าหรอกจะได้รู้เรื่องกัน ในประเทศญี่ปุ่นกับไทย ผู้ที่จะเป็นที่พึ่งของเขาได้มาเกิดปรากฏขึ้นแล้วเป็นภิกษุบวชใหม่นี้แล้ว"
