น้อยแต่มาก
วันนี้ปักกิ่งหิมะตก ด้วยความที่เพลียร่าง เลยออกไปเดินชมหิมะเล่น (เอ๊ะ ยังไง)
ผมเดินไปในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งนึกสนุกอะไรขึ้นมาไม่รู้ก็เลยปั้นตุ๊กตาหิมะเล็กๆ ไว้ริมทางเดิน แล้วก็ไปชมหิมะในสวนต่อ
พอเดินออกจากเจ้าตุ๊กตาหิมะตัวน้อยได้สักพัก ผมก็เห็นผู้ชายวัยทำงานคนหนึ่งน่าจะออกจาก ออฟฟิสมาพัก มามองดูตุ๊กตาหิมะผม ถ่ายรูปแล้วยิ้มอย่างสบายใจ สักพักก็มีคนอีกหลายคนหลายกลุ่มมาถ่ายรูปเจ้าโอลาฟน้อยของผม
ความสุขเล็ก ๆ ที่ให้แก่กันในวันหนาวเหน็บมันก็ชื่นหัวใจดีเหมือนกันเนาะ อย่าคิดว่าสิ่งดี ๆ ที่เราทำเพียงเล็กน้อยจะไม่มีประโยชน์ เพราะมันอาจจะเป็นกำลังใจให้คนอื่นที่มาพบเห็นได้เหมือนกัน
สิ่งไม่ดีก็เช่นกัน แม้เพียงน้อยนิด แต่มันก็อาจจะทำร้ายชีวิตคนอื่นไปทั้งชีวิตได้
ตุ๊กตาหิมะที่ผมปั้นอาจจะไม่ใช่ความดีอะไร แต่ผมปั้นเพียงเพราะอยากให้คนผ่านไปผ่านมาได้แวะมองดูแล้วยิ้มกับมัน เพื่อให้พริบตาแห่งรอยยิ้มสร้างกำลังใจให้เขาใช้ชีวิตต่อไปอย่างสบายใจ แค่เห็นคุณยิ้มผมก็มีความสุขมากแล้ว
แล้วเราจะพบกันอีกครั้ง
หลวงพี่น้ำนิ่ง
ที่มา ; shorturl.at/ctvDL
