พระพุทธเจ้าเสด็จจากดาวดึงส์
ทุกคนนั้นตราตรึงรัศมี
ชาวนครต่างปีติและยินดี
แต่มีหนึ่งสตรีไม่สนใจ
เอามือชี้ผลไม้คล้ายลูกส้ม
ให้สังคมต่างฉงนและสงสัย
ในยุคองค์ชินสีห์ผู้มีชัย
ยังมีคนไม่ซึ้งไตรสรณา
มองดูภาพจิตรกรรมวัดหนองเต่า
ก็ได้เฝ้าปลงจิตด้วยคิดว่า
แม้แต่องค์ทศพลศาสดา
ทรงฤทธายังมีผู้ไม่สนใจ
นับประสาอะไรกับยุคนี้
จะเหาะหาวเหินเมฆีก็ไม่ได้
คงไม่แปลกหากมีคนไม่สนใจ
ในธรรมะพระจอมไตรชนะมาร
ก็โปรดไปเฉพาะคนที่ควรโปรด
เราแจ้งเรื่องทุกข์โทษในสังสาร
ใครเข้าใจก็คงตรงนิพพาน
ใครหมางเมินก็ป่วยการเสียเวลา
ส้มที่หยุดชี้นำให้นึกหยุด
ว่ามนุษย์ที่ไร้ศาสนา
มีแต่ครั้งยุคบรมศาสดา
นับประสายุคนี้มีถมไป
ภาพเล่าเรื่องให้เรื่องเล่าเฝ้าพินิจ
เพื่อให้คิดขบธรรมให้ผ่องใส
มองให้ขันมองให้โกรธแล้วแต่ใจ
แต่มองแล้วเห็นธรรมได้ก็ใจเบา
แล้วเราจะพบกันอีกครั้ง
-กวีวรรณ-
