ภิกษุรู้อยู่ว่า น้ำมีตัวสัตว์ เอารดหญ้าหรือดิน ต้องปาจิตตีย์

วันที่ 06 พย. พ.ศ.2565

 

ภูตคามวรรค สิกขาบทที่ ๑๐

ภูตคามวรรค สิกขาบทที่ ๑๐

คำแปลพระบาลีที่เป็นพุทธบัญญัติ
        “อนึ่ง ภิกษุใดรู้อยู่ว่าน้ำมีตัวสัตว์ รดก็ดี ให้รดก็ดี ซึ่งหญ้าก็ดี ซึ่งดินก็ดีเป็นปาจิตตีย์”

เนื้อความย่อในหนังสือนวโกวาท
          “ภิกษุรู้อยู่ว่า น้ำมีตัวสัตว์ เอารดหญ้าหรือดิน ต้องปาจิตตีย์”

อธิบายและเจตนารมณ์ของสิกขาบทนี้
         สิกขาบทนี้มีความชัดเจน ซึ่งทรงบัญญัติไว้เพื่อมิให้ภิกษุทำลายชีวิตสัตว์เช่นลูกน้ำ ซึ่งอาจมีอยู่ในน้ำตามปกติให้มีความรอบคอบในการใช้น้ำ ในการรดหญ้าหรือรดดิน

อนาปัตติวาร
         ในสิกขาบทนี้ท่านแสดงภิกษุผู้ได้รับยกเว้นไม่ต้องอาบัติไว้คือ
         (๑) ภิกษุไม่แกล้ง
         (๒) ภิกษุไม่มีสติ
         (๓) ภิกษุผู้วิกลจริต
         (๔) ภิกษุผู้เป็นต้นบัญญัติหรือภิกษุอาทิกัมมิกะ ได้แก่ พวกภิกษุชาวเมืองอาฬวี

 

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.0013346831003825 Mins