ใครผิด?

วันที่ 22 พค. พ.ศ.2546

ใครผิด?


.....หมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ริมฝั่งแม่น้ำโขง อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี มีบ้านหลังเล็กปลูกอยู่ระหว่างยางต้นใหญ่สูงลิบ มองเห็นแต่ไกลอยู่สิบสองต้น เป็นที่พักพิงของ ๓ ชีวิต พ่อแม่ลูก แม้บ้านหลังเล็กจะไม่สวนหรูแต่อบอุ่น เพราะความรักที่มีให้แก่กัน

.....ลุงพลผู้เป็นพ่อ ทำงานเป็นพนักงานของรัฐวิสาหกิจ ส่วนป้าแววผู้เป็นแม่ เป็นคนขยันขันแข็ง มีเวลาว่างมักค้าขายเล็กๆน้อยหารายได้จุนเจือครอบครัว หรือเป็นผู้ช่วยแม่ครัวตามร้านอาหารริมโขงที่มีบรรดานักท่องเที่ยวแวะเวียนมาไม่ขาด

 

.....สองสามีภรรยามีลูกสาวสุดหวงอยู่คนเดียว ชื่อวิลัย อายุ ๑๓ ปี เพราะอยากให้ลูกสาวได้เรียนหนังสือสถานที่ดีๆมีชื่อเสียง จึงลงทุนส่งลูกไปเรียนในตัวจังหวัด โดยฝากให้พักอยู่กับญาติสนิทคนหนึ่ง โดยลุงพลจะไปรับกลับบ้านทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์

.....เทียวรับเทียวส่งอย่างนี้เกือบปี จนวันหนึ่ง ลุงพลกับป้าแววได้รับโทรศัพท์จากญาติให้มาที่บ้านด่วน เพราะมีจดหมายจากโรงเรียนแจ้งมายังผู้ปกครองว่า วิลัยขาดเรียนไปหลายวันโดยไม่ทราบสาเหตุ ญาติบอกว่าเห็นเด็กแต่งตัวไปโรงเรียนทุกวัน จนกระทั่งเมื่อคืนวาน ไม่กลับบ้านมา ๒ วันแล้ว

 

.....ลุงพลกับป้าแววตกใจหน้าซีดเผือด รีบออกตามหาลูกสาวตามบ้านเพื่อนทุกคนที่รู้จัก แต่ไม่มีใครพบวี่แววเลย มีคนแนะนำว่าให้ลองไปดักตามสถานที่เที่ยวกลางคืนต่างๆ ซึ่งมีอยู่หลายแห่ง

.....คืนนั้น ลุงพลไปแอบซุ่มตามเงามืดของซอกตึก ตรงข้ามกับเธคใหญ่แห่งหนึ่ง เธคเลิกประมาณตี ๒ ที่ลานจอดรถด้านหน้าแออัดไปด้วยกลุ่มวัยรุ่น แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็น วิลัย ลูกสาวเดินควงผู้ชายวัยเดียวกันออกมาจากสถานที่นั้น ซ้อนท้ายมอร์เตอร์ไซค์บึ่งออกไป ลุงพลผู้พ่อไม่รอช้า ขับรถตามไปห่างๆ แล้วรถมาจอดที่บ้านเช่าหลังเล็กข้างโรงเรียนแห่งหนึ่ง
เมื่อไปถึงไม่รอช้า ผู้เป็นพ่อตัดสินใจผลักประตูเข้าไป ภาพที่เห็นถึงกับผงะ พอๆกับความคาดไม่ถึงของลูกสาว เห็นเด็กวัยรุ่นจับกลุ่มมั่วสุมกันเป็นคู่ๆ ขวดเหล้าขวดเบียร์เกลื่อนกล่น พอๆกับควันโขมงของบุหรี่ สลับกับภาพกอดรัดฟัดเหวี่ยง ขณะที่ทุกคนกำลังช๊อค ลุงพลหยิบถุงกระดาษใบหนึ่งขึ้นมาจากพื้น เปิดออกดู ...มันคือ ยาเสพติด

 

.....ลุงพลต้องพาวิลัยไปลาออกจากโรงเรียนเพื่อทำการบำบัด ซึ่งไม่มีใครรับรองว่า ออกมาแล้วจะหายขาดโดยไม่หวนกลับไปเสพมันอีก

.....ลุงพลร้องไห้สารภาพกับหมอที่รักษาวิลัยว่า ลูกสาวของผมคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าพ่ออย่างผมไม่ตัดสินใจทำชั่วๆ ด้วยการเป็นเอเย่นต์ค้ายาบ้ามานานหลายปีแล้ว?

 

อุบลเขียว

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.0061649322509766 Mins