คนสุดท้ายที่รออยู่

วันที่ 22 กค. พ.ศ.2556

เรื่องสั้น

 

               หลายปีมาแล้ว ณ หมู่บ้านชาวประมงเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในฮอลแลนด์ มีเด็กหนึ่งคนหนึ่งแสดงตัวให้โลกเห็นว่า การช่วยเหลือผู้อื่นอย่างไม่คำนึงถึงตัวเองนั้นจะได้ผลตอบแทนอย่างไร

การประมง ถือว่าเป็นหัวใจของหมู่บ้านแห่งนี้ จึงจำเป็นต้องมีหน่วยกู้ภัยอาสาสมัคร ไว้เตรียมรับสถานการณ์ฉุกเฉินทุกเมื่อ อยู่มาคืนหนึ่ง.. เกิดฝนฟ้าคะนองอย่างหนัก ลมพายุที่พัดด้วยความเร็วสูงทำเอาเรือประมงลำหนึ่งอับปางลง เมื่อลูกเรือส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ กัปตันทีมเรือกู้ภัยจึงเปิดหวูดแจ้งสัญญากู้ภัย

ชาวบ้านออกมารวมตัวกันอยู่ที่ลานกลางหมู่บ้าน ซึ่งมองไปเห็นบริเวณอ่าว ขณะที่เรือกู้ภัยเร่งเครื่องฝ่าคลื่นลมออกไป ชาวบ้านต่างก็ยืนรออย่างกระสับกระส่ายอยู่ที่ชายหาด และพากันชูตะเกียงเป็นแสงนำทางกลับเข้าฝั่ง

อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา เรือกู้ภัยก็ค่อยๆ โผล่ผ่านม่านหมอกที่หนาทึบให้เห็นอีกครั้ง เมื่อชาวบ้านวิ่งกรูกันเข้าไปต้อนรับ ก็เห็นบรรดาอาสาสมัครหน่วยกู้ภัยอยู่ในสภาพเหนื่อยอ่อน โซซัดโซเซลงมาล้มพับกันบนชายหาด และรายงานว่า เรือกู้ภัยรับคนมาได้ไม่หมด และต้องตัดสินใจทิ้งผู้รอดชีวิตไว้เบื้องหลังหนึ่งคน เพราะถ้าขืนรับมาอีกแม้เพียงคนเดียว เรือต้องล่มอย่างแน่นอนและทุกคนต้องตายหมด

กัปตันทีมรีบหาหน่วยกู้ภัยอีกชุดหนึ่ง เพื่อส่งออกไปช่วยรับตัวคนที่ยังลอยอยู่ ..ไม่มีใครอาสาออกไปอีกแล้ว.. แต่..ยังมีอีกคนหนึ่งคือ ฮันส์ เด็กหนุ่มวัย 16 ปี สาวเท้าก้าวออกไปข้างหน้า แต่ถูกมารดายื้อแขนไว้ พลางวิงวอนว่า "อย่าไปเลยนะ...ลูกเอ๋ย พ่อของเจ้าเอาชีวิตไปทิ้งทะเลเมื่อ 10 ปีที่แล้ว และพอลพี่ชายของลูกก็หายไปตั้ง 3 อาทิตย์แล้ว ตั้งแต่ออกเรือหาปลาคราวก่อน นี่..ถ้าแม่ต้องเสียลูกไปอีกคน แม่ต้องขาดใจแน่ เพราะตอนนี้เหลืออยู่คนเดียวแล้ว"

ฮันส์ตอบมารดาว่า "ปลอยให้ผมไปเถอะแม่ ถ้าทุกคนเกี่ยงกัน คงไม่ได้การแน่ คราวนี้เป็นหน้าที่ของผมล่ะ พวกเราต้องผลัดกันทำหน้าที่เมื่อถึงคราวจำเป็น" ฮันส์จูบลามารด าแล้วขึ้นเรือไปพร้อมกับหน่วยกู้ภัย ลับสายตาไปในความมืด

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..สำหรับมารดาของฮันส์แล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่เนิ่นนาน ทันใดนั้น เรือกู้ภัยก็ปรากฏผ่านม่านหมอกกลับมา มีฮันส์ยืนเด่นอยู่บนกราบเรือ หัวหน้าคณะที่ยืนรออยู่บนฝั่งตะโกนถามออกไปว่า "เจอไหม?"

ฮันส์ตะโกนตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นพอกันว่า "เจอครับ ช่วยบอกแม่ผมด้วยว่า คนสุดท้ายที่รออยู่ ก็คือพอล พี่ชายผมเอง"

.................................................

เติมความสุข กำลังใจ สู่ความสำเร็จในการดำเนินชีวิตที่ดีงาม
www.facebook.com/ThanavuddhoStory
ขอขอบคุณและอนุโมทนาบุญกับท่านเจ้าของภาพนี้

 

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.011478598912557 Mins