“ผู้มีปรีชาใดๆ เป็นคนกตัญญูกตเวที มีกัลยาณมิตรสนิทสนมกัน และช่วยทำกิจของมิตรผู้ตกยากโดยเต็มใจ ท่านเรียกคนอย่างนั้นว่า สัตบุรุษ”
ขุ. ชา. จตฺตฬีส. ๒๗/๕๔๑
