ถ้าสู้..อุปสรรคก็ไร้ความหมาย
หนทางการสร้างบารมี เป็นหนทางที่ไม่สะดวกสบาย แต่ปลายทางจะทำให้เราพ้นทุกข์อย่างถาวร เหมือนการสร้างบารมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งหลาย ชาติพระองค์ต้องเดิมพันด้วยชีวิต แต่สุดท้ายพระองค์ก็มี
มรรค ผล นิพพาน เป็นแก่นสาร และไม่ต้องทนทุกข์ ในวัฏสงสารอันยาวไกลอีกต่อไป
ดังนั้น เป็นธรรมดาที่บนหนทางการสร้างบารมี จะต้องเจอกับอุปสรรค ซึ่งการฟันฝ่าอุปสรรคจะทำให้เราสามารถพัฒนาบารมีทั้ง ๓๐ ทัศ ให้เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ได้ ง่ายขึ้น และหากเราตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะสร้างบารมี แล้ว ต่อให้มีอุปสรรคมากแค่ไหน ก็ไร้ความหมาย เพราะ หากเทียบดูกับการหลงไปทำความชั่วและต้องตกนรกแล้วถือเป็นเรื่องใหญ่กว่าการฟันฝ่าอุปสรรคในการสร้างบารมีมากนัก
ฉะนั้น เราต้องตัดสินใจ “สู้” ไปบนหนทางการสร้างบารมี เพราะหากเราสู้ เรื่องใหญ่ก็จะกลายเป็นเรื่องเล็กอุปสรรคก็จะไร้ความหมาย แต่ถ้าเราไม่สู้ แม้เรื่องเล็ก ๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ และเรื่องที่ไม่ใช่อุปสรรค ก็จะเป็น อุปสรรคในที่สุด
การสู้ในที่นี้ หมายถึง การสู้กับกิเลสในตัว เพื่อไม่ให้ เราสูญเสียความดีในตัว และใช้ดวงปัญญาพัฒนาบารมี ๓๐ ทัศ ให้แก่กล้ายิ่ง ๆ ขึ้นไป ซึ่งการจะฟันฝ่าอุปสรรค ให้ได้อย่างตลอดรอดฝั่ง เราก็ต้องหมั่นทำใจใส ๆ โดย การปฏิบัติธรรมอยู่เสมอ เพราะ “เมื่อใจใสใจสบาย ทำอะไรก็สำเร็จ เมื่อใจมาอยู่ฐานที่ ๗ ทำอะไรก็สำเร็จอย่าง สบาย ๆ
ฉบับที่ ๑๔๐
ประจำ เดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๗
