บทความประจำวัน

อรูปพรหม เป็นพรหมที่อุบัติขึ้น เพราะเหตุแห่งการบำเพ็ญอรูปฌานกุศล

พรหม หมายความว่า ผู้ที่มีความเจริญอยู่ด้วยคุณพิเศษมีฌาน เป็นต้น ได้แก่เทวดาทั้งหลายที่อยู่ในชั้นพรหมโลก

โดยปกติคำว่า "เทวะ" หมายถึงบุคคล ๓ จำพวก คือ ๑. สมมติเทวะ ๒. อุปปัตติเทวะ ๓. วิสุทธิเทวะ

คำว่า มนุษย์ มาจากคำว่า มน แปลว่าใจ รวมกับคำว่า อุษย์ หรืออุดม แปลว่า สูง มนุษย์จึงหมายถึงใจสูง ใจรุ่งเรืองและกล้าแข็ง

ในสมัยต้นกัป เทวโลกชั้นตาวติงสานั้นเป็นที่อยู่ของอสุรา ครั้นเมื่อมาฆมานพได้บังเกิดเป็นพระอินทร์ขึ้นในที่นั้น

อสุระ คือเหล่าสัตว์ที่ไม่สว่างรุ่งโรจน์ (คือไม่แช่มชื่น ด้วยไม่มีอิสระและความสนุกรื่นเริง)

เปรต หมายถึงสัตว์ที่มีฐานะห่างจากความสุขทั้งหลาย

คือสัตว์ผู้ไปโดยส่วนขวางเรียกว่า “ติรัจฉาน” หรืออีกความหมายหนึ่งแปลได้ว่าสัตว์ที่ขวางจากมรรคผล (ไม่สามารถบรรลุมรรคผล)

ขึ้นชื่อว่าสัตว์นรก หมายถึงสัตว์ที่อยู่ในสถานที่ ที่มีแต่การได้รับความทุกข์ทรมานอยู่ตลอดเวลา

พระยายมราช เป็นเจ้าของพวกเวมานิกเปรต บางทีก็ได้เสวยความสุข คือได้อยู่ในวิมาน มีต้นกัลปพฤกษ์ สวนทิพย์

นรก มีชุมใหญ่สำคัญ ๆ เรียกว่า มหานรกมีอยู่จำนวน ๔ ขุม ตั้งอยู่ในบริเวณปังสุปถวี ตรงลงไปเบื้องล่างของโลกมนุษย์ที่เราอาศัยอยู่ (ชมพูทวีป)

“เราคือสัตว์ที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน ๓๑ ภูมิ" ภูมิทั้ง ๓๑ อยู่ที่ไหน มีลักษณะอย่างใด เราจะไปอุบัติเกิดในที่นั้น ๆ ได้อย่างไร

ในขณะที่เราทุกคนลืมตาเกิดขึ้นมาเป็นครั้งแรกในโลกนี้ สิ่งจำเป็นที่สุดที่ควรรู้ คือต้องรู้ว่าเราคือใคร เกิดอยู่ที่ไหน เกิดมาทำไม และควรทำอะไร