บทความประจำวัน

เราจะศึกษาอะไรก็ได้ด้วย ความเป็นพระธรรมกาย ตอนนี้เราอยู่ในระดับเป็นสามเณร ยังยุก ๆ ยิก ๆ แต่ก็เป็นเทือกเถาเหล่ากอของพระธรรมกาย ก็คือเราค่อยๆฝึก แต่ก็เจริญขึ้นไปเรื่อย ๆ เราก็ฝึกต่อไป

(พระลูกชาย: ตัวลูกเคลื่อนเข้าไป มีองค์พระเคลื่อนขึ้นมา ตอนนี้ลูกก็ฝึกเย็นให้พอ นิ่ง ๆ ให้ใจเย็น ๆ) อย่าไปตั้งใจมาก สบาย ๆ ต้องสบาย ไม่สบาย...ไม่ได้ ทำซ้ำ ๆ

หลับตา รวมใจนิ่ง ทิ้งดิ่งมันจะเป็นไปเอง อย่าไปตั้งใจมาก ให้ใจใส ๆ ใจเย็น ๆ ใจ innocent ต้องจับจุดให้ได้จับอารมณ์ให้ได้ จุดไหนที่เราจับได้แล้วก็ฝึกทำซ้ำ ๆ

หลับตา รวมใจนิ่ง ทิ้งดิ่งมันจะเป็นไปเอง อย่าไปตั้งใจมาก ให้ใจใส ๆ ใจเย็น ๆ ใจ innocent ต้องจับจุดให้ได้ จับอารมณ์ให้ได้ จุดไหนที่เราจับได้แล้วก็ฝึกทำซ้ำ ๆ ฝึกให้นิ่งแน่น

ก็ต้องนิ่งอย่างเดียว อย่างอื่นไม่ต้องทำ นิ่งอย่างเดียว นิ่งแน่น หย่อนไปตรงกลาง ปุ๊บเลย เหมือนเด็กที่หลวงพ่อเล่าให้ฟัง ปล่อยขนม ปล่อยลงกลางองค์พระ

หลับตา นิ่ง นั่งนิ่ง ๆ ลูกอย่าไปตั้งใจมาก...ไม่ได้ มันสบาย ๆ innocent แบบเด็ก ๆ จะละเอียดเร็ว ไม่ต้องกลัวไม่ทันใจหลวงพ่อ

ตอนนี้เราเห็นพระกันเป็นเรื่องปกติ เราคงนึกว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าเทียบกับชาวโลกทั่วไป บางคนให้นึก....ยังนึกไม่ออก บางคนยังไม่รู้เรื่องเลย เราจะรู้ว่าที่เราเห็นนั้นไม่ใช่เรื่องธรรมดา

ปล่อยหลุดปล่อยพ้น ไม่ให้มีอะไรเหนี่ยวรั้งเลย อย่างเบาๆ สบาย ๆ ปล่อยเข้าไป จะเป็นไปเองอย่างง่ายๆ สบาย ๆ พอเราละเอียดแล้ว

หลวงพ่อฝันอีกว่า อยู่ในบ้านหลังหนึ่ง มีพระพุทธรูปองค์ใหญ่เป็นประธานอยู่ในบ้าน พระพุทธรูปท่านพูดได้ ท่านบอกให้หลวงพ่อไปยืนที่หน้าต่าง

หลับตา นิ่งในกลาง ทุกสิ่งที่เราเห็น ไม่ต้องกังวล นิ่งในกลางของกลางอย่างเดียว เพราะความละเอียดมาถึงระดับนี้แล้ว ไปอย่างไม่ยั้ง นิ่งๆ นุ่ม ๆ เบา ๆ

สมัยก่อนหลวงพ่อเคยฝันว่า พระเดชพระคุณหลวงปู่ให้หลวงพ่อปักหลักกลางทะเล และท่านก็ไปต้อนสัตว์น้ำในทะเลให้ไปที่หลัก พระเดชพระคุณหลวงปู่ท่านให้หลวงพ่อเป็นคนปัก

นอกรอบ...ต้องให้ความสำคัญกับศูนย์กลางกาย ที่เราทำอย่างนี้ก็เพื่อตัวเราเอง ไม่ใช่เพื่อใคร แต่ว่าจะมีผลทางอ้อม คือ เพื่อองค์กร เพื่อพระพุทธศาสนา และเพื่อเพื่อนมนุษย์

ถ้าลูกมองโลกภายนอก เห็นว่าไม่เป็นสาระแก่นสาร มันก็ไม่เอาอะไรจริง ๆ ไม่เอาอะไรเลย ต้องเบื่อสุดขีดเห็นทุกข์โทษภัยในวัฏสงสาร

(พระลูกชาย: ลูกนิ่ง ๆ รักษาอารมณ์สบาย นิ่ง ๆ เกลี้ยง ๆ ท่านฉุดไปเอง) นิ่งอย่างเดียวให้ฉิวตลอดเวลา ฝึกให้คล่องให้ชำนาญ มนุษย์เทวดากราบไหว้คนที่นิ่งๆ นิ่งเฉย ๆ นิ่งแบบพระธรรมกาย

(พระลูกชายหลุดไปทั้งตัว เห็นรอบตัว ถ้านิ่งแน่นมากจะวึ้ดไปเลย) เราต้องฝึกตรงนี้ ควบคุมและครอบครองให้ได้ ต้องฝึกหนัก นี่เราต้องฝึกขนาดนี้

(พระลูกชาย: ลูกนิ่งแน่นมากขึ้น พอเข้ากลางไปเร็ว ๆ บางช่วงช้า ลูกก็นิ่งเฉย ๆ ก็วึ้ดไปเลย รักษาอารมณ์สบายใจเกลี้ยง ๆ ลูกพยายามฝึกให้ฉิวตลอดเวลา ใจไม่เขยื้อนครับ)

(พระลูกชาย: ของลูกจะนิ่ง ๆ ไม่สุขไม่ทุกข์ครับ) ยังไม่ละเอียด ต้องละเอียดกว่านี้ ต้องนิ่งให้สนิท

นิ่งในนิ่ง หยุดในหยุด เดี๋ยวก็เข้ากลางไปเรื่อย ๆ ชัดใสสว่าง นิ่งในนิ่งอย่างสบาย ๆ

อย่าลืมนะลูก เราต้องเรียนด้วยภาพ ต้องนิ่ง นิ่งแน่น ถ้าไม่นิ่งทำไม่ได้ นิ่งแน่น นุ่มนวล ฝึกตรงนี้ให้คล่อง ๆ มีเด็กคนหนึ่งมาคอยต้อนรับที่หน้าโรงเรียนอนุบาล 

ถ้ารักวิชชาธรรมกายจริง จะกลัวเสียเวลาในการทำสิ่งไร้สาระไม่อยากให้เสียเวลาแม้เพียงวินาทีเดียว อยากจะฝึกใจของเราให้หยุดนิ่งในทุกอิริยาบถ

หลวงพ่อเจอกายละเอียดแบบที่ไม่พูด ไม่ได้ยินเสียง เจอตอนเด็ก ๆ แม่พาไปนอกชานชั้นบนเห็นคนไม่มีหัว เลยถามแม่ว่า...คนไม่มีหัว ยืนได้ไง