บทความประจำวัน

 พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลในโลกมี ๔ ประเภท คือ บุคคลที่สว่างมาสว่างไป สว่างมา มีดไป มีดมามืดไป มีดมาสว่างไป

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายว่า เมื่อใดเทวดาจะต้องจุติ (ตาย) เทวดาทั้งหลาย ต่างพากันมาอวยพรว่า ขอให้ท่านไปสู่สุคติ ครั้นไปสู่สุคติ แล้วขอให้ได้ลาภ ครั้นได้ลาภแล้วขอให้ดำรงตนอยู่ด้วยดี

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า หากบุคคลจะพึงทำบุญ ก็ควรทำบุญนั้นบ่อยๆ ควรทำความพอใจในบุญ1 นั้น เพราะการสั่งสมบุญนำความสุขมาให้

ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาล พราหมณ์ชานุโสณี ได้กราบทูลความเห็นของตนต่อพระบรมศาสดาว่า สัตว์ทั้งหลายมีความตายเป็นธรรมดา1 ผู้ที่ไม่สะดุ้งกลัวต่อความตายนั้นไม่มี

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า เรามีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เราทำกรรมใดไว้ ดีหรือชั่วก็ตามเราจะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ขุมทรัพย์คือบุญ ย่อมให้ผลที่น่าปรารถนา ทั้งที่เป็นมนุษยสมบัติ... สวรรคสมบัติ... และนิพพานสมบัติ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลปรารถนาความมีอายุยืน1 ความไม่มีโรค วรรณะ สวรรค์ ความเกิดในตระกูลสูง พึงบำเพ็ญความไม่ประมาท

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรับรองว่า น้ำในมหาสมุทรทั้งสี่นั้นมีปริมาณน้อย1 เมื่อเทียบกับน้ำตาของชนผู้ประสพทุกข์ ในระหว่างเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ น้ำตานั้นมากกว่าน้ำในมหาสมุทรทั้งสี่เสียอีก

ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาล พระเจ้าปเสนทิโกศล กราบทูลความเห็นของตนต่อ พระผู้มีพระภาคเจ้า เรื่องบุคคลผู้รักษาตนและไม่รักษาตน

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ยานพาหนะเป็นมิตรของคนเดินทาง1 มารดาเป็นมิตรในเรือนตน บุญที่ตนทำไว้แล้วเป็นมิตรติดตามตนไปในภพหน้า

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า ห้วงบุญห้วงกุศลนำสุขมาให้1 เป็นไปเพื่อให้ได้อารมณ์ดี มีสุขเป็นผลให้เกิดในสวรรค์ เป็นไปเพื่อเกื้อกูล เพื่อความสุขที่น่าปรารถนา น่าใคร่น่าพอใจ

 ท่านทานบดีทั้งหลาย ธรรมดาสมบัติทั้งหลายนั้นย่อมจะเกิดขึ้นมาพร้อมกับความตระหนี่ ความตระหนี่ย่อมครอบงำใจอยู่ตลอดเวลา ตราบเท่าที่สมบัตินั้นยังมีอยู่ และความตระหนี่นี่เอง ที่จะเป็นตัวผลักดันสมบัติอันจะพึงบังเกิดขึ้นออกไป

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “ชนเหล่าใดมีจิตผ่องใส ให้อาหารด้วยศรัทธา อาหารนั้น ย่อมพะนอเขาทั้งในโลกนี้และโลกหน้า เพราะเหตุนั้น

 พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า กุลบุตรผู้มีศรัทธาจะประสพบุญมาก เพราะความถึงพร้อมด้วยเหตุ ๓ ประการคือ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “หากบุคคล จะพึงทำบุญ ก็ควรทำบุญนั้นบ่อยๆ ควรทำความพอใจในบุญนั้น เพราะการสั่งสมบุญนำความสุขมาให้

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลผู้ให้ทานด้วยตนเอง1 ทั้งชักชวนผู้อื่นให้ทาน เขาย่อมได้ทั้งโภคสมบัติ และบริวารสมบัติในที่ๆ ตนเกิด

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า เมื่อเรือนถูกไฟไหม้1 สิ่งของที่นำออกไปได้ย่อมเป็นประโยชน์ สิ่งของที่ถูกไฟไหม้ในเรือนนั้น ย่อมไม่เป็นประโยชน์ ฉันใด

หินแม้ก้อนเล็ก ย่อมจมน้ำได้ ฉันใด บาปแม้เพียงน้อยที่บุคคลผู้มีคุณความดีน้อย ปกติมีชีวิตอยู่ด้วยใจที่เศร้าหมอง บาปนั้นย่อมนำบุคคลไปสู่อบายได้ฉันนั้น

ครั้งหนึ่งในสมัยพุทธกาล พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จขึ้นไปแสดงธรรมบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลผู้มีความกตัญญู กตเวที เป็นบุคคลที่หาได้ยากในโลก เมื่อผู้มีความกตัญญู มาตามระลึกถึงบุพการี ผู้เคยมีอุปการคุณที่ล่วงลับไปแล้ว ย่อมทำบุญอุทิศไปให้

มารดาได้ชื่อว่า เป็นมิตรในเรือน เพราะเป็นผู้ที่รักบุตรด้วยความบริสุทธิ์ใจ