"เมื่อบุคคลเห็นผู้มีปัญญาใด ซึ่งเป็นผู้กล่าวข่ม คอยชี้โทษ ว่าเป็นเหมือนผู้ชี้บอกขุมทรัพย์ให้ ควรคบผู้มีปัญญาเช่นนั้น ซึ่งเป็นบัณฑิตเพราะว่าเมื่อคบท่านผู้เป็นเช่นนั้น ย่อมมีแต่คุณอันประเสริฐ ไม่มีโทษเลย" ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท
เวลามีใครมาชี้โทษตักเตือนเรา ก็อย่าได้ขุ่นมัว ถ้าเราพิจารณาดูแล้วพบว่า เราผิดจริงก็แก้ไขปรับปรุงเสีย ถ้าไม่ผิดก็รับฟังด้วยความเคารพ แล้วค่อยๆปรับความเข้าใจในภายหลัง ให้คิดว่าผู้ที่คอยชี้โทษหรือบอกข้อบกพร่องให้เรานั้น เป็นผู้มาชี้บอกขุมทรัพย์ให้แก่เรา เราจะได้ตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองให้ยิ่งๆขึ้นไป
เมื่อเราฝึกคุณธรรมภายนอกได้ดีแล้ว ถึงเวลาฝึกคุณธรรมภายใน คือ ฝึกทำใจให้หยุดนิ่ง ทำให้ประคองใจให้หยุดที่ศูนย์กลางกายได้สะดวก และรวดเร็วขึ้น ซึ่งศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ด เป็นแหล่งกำเนิดแห่งความบริสุทธิ์ทั้งมวล ให้หมั่นฝึกฝนใจจนกระทั่งสามารถเข้าถึงพระรัตนตรัยภายในกันได้ เพราะฉะนั้นอย่าได้ละเลยการฝึกฝนคุณธรรมความเคารพ และหมั่นฝึกใจให้หยุดนิ่งกันทุกคน
"จากส่วนหนึ่ง ของรายการธรรมะเพื่อประชาชน โดย พระเทพญาณมหามุนี"
