ครั้งแรกที่เข้าวัดเมื่อปี พุทธศักราช ๒๕๕๓
ครั้งแรกที่เข้าวัดเมื่อปี พ.ศ.๒๕๕๓ มาด้วยความงง เพราะไม่คิดว่าจะต้องมาบวชอุบาสิกาแก้ว รับผ้าสไบที่วัดนี้ เดิมก็ไม่ชอบวัดนี้อยู่แล้ว เพราะได้ยินแต่คนอื่นพูด ว่าเป็นวัดคนรวย แต่พอมาถึงก็ได้อยู่ร่วมกิจกรรมของวัด และนึกอยากทำบุญบ้าง ถามเจ้าหน้าที่ก็บอกว่าจะทำบุญเท่าไหร่ก็ทำได้ เพราะขณะนั้นมีเงินในกระเป๋าไม่กี่ร้อย แต่ก็อยากทำ ทำบุญไปตามกำลังศรัทธา ก็แปลกใจว่าไม่เห็นมีใครมาบังคับเหมือนที่เขาพูดกัน และที่แปลกใจมากคือ เห็นคนมานั่งสมาธิเป็นหมื่นเป็นแสน มีทุกเพศทุกวัย แต่บรรยากาศกลับเงียบสงบ ระหว่างนั่งสมาธิรู้สึกว่าน้ำตาไหลออกแบบไม่รู้ตัว รู้สึกมีความสุข อย่างบอกไม่ถูก ได้แต่บอกตัวเองว่าใช่เลย ชอบเลย ถ้ามีคนชวนมาก็จะมาอีก จากวันนั้นถึงวันนี้ไม่เคยเลยที่จะไม่รักวัด ไม่เคยเลยที่จะไม่รักหลวงพ่อ ผู้ให้คำสั้งสอนที่ดีๆแก่ลูกและชาวโลก นี่แหละเหตุผลที่รักวัดพระธรรมกาย
ชวันรัตน์ สาระพัฒน์
