นิทานเเสนสุข
ตอน เจ้าฟูจอมอ้วน
กาลครั้งหนึ่ง ณ ทุ่งหญ้ากว้าง มีกระต่ายอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ทุ่งหญ้าแห่งนี้มีพืชพรรณธัญญาหารอุดมสมบูรณ์มาก ฝูงกระต่ายก็ได้กินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยเพลินเพลิน
โดยเฉพาะเจ้าฟูซึ่งเกิดมาได้เพียงสี่เดือน พร้อมกับเจ้าพิกกี้ และเจ้าลูลู่ เจ้าฟูได้รับ การขนานนามว่าเป็นกระต่ายน้อยที่กินเก่งมาก ร่างกายเจ้าฟูใหญ่เหมือนลูกฟุตบอลเข้าไปทุกวันแล้ว ทุกเช้าแม่ของกระต่ายน้อยทั้งสาม จะให้ลูกไปหาอาหารเองในบริเวณทุ่งหญ้ากว้างใกล้ๆโพรงของตน เมื่อเจ้าพิกกี้และลูลู่กินอาหารอิ่มแล้วก็ต้องรอเจ้าฟูกินอาหารอีกหนึ่งชั่วโมง แล้วลูกกระต่ายก็จะวิ่งแข่งกันกลับโพรงของตน ยกเว้นเจ้าฟูซึ่งต้องเดินต้วมเตี้ยม ขนแครอท แอปเปิ้ล ฝรั่ง กลับมากินต่อที่โพรงทุกวัน
จนกระทั่งวันหนึ่ง หลังจากการออกไปกินอาหารเช้าแล้ว พิกกี้และลูลู่ ก็รอเจ้าฟูอยู่ที่โพรงแต่ไม่เห็น เจ้าฟูกลับมายังโพรง ดังนั้น พิกกี้และลูลู่จึงออกไปตามหาเจ้าฟู
"เจ้าฟู เจ้าฟู" พิกกี้และลูลู่ตะโกนเรียก แล้วพิกกี้กับลูลู่ ก็พบว่าเจ้าฟูอยู่ใต้ต้นเชอร์รี่
"ฟู ทำไมเธอถึงไม่กลับโพรงของเราล่ะ" พิกกี้ถาม
"อย่าว่าแต่เดินกลับโพรงเลย แค่ขยับตัวฉันก็ขยับไม่ไหวแล้ว" เจ้าฟูตอบ
"ก็เพราะเธอกินอาหารมากไป ทำให้เธออ้วนแล้วรู้ไหม" ลูลู่บอกเชิงตำหนิ
"ฉันแค่ตัวหนักจนเดินไม่ไหวเอง " เจ้าฟูยังเถียง
"ฟู ! เธอรู้ไหม คนอ้วนจะมีโรคแทรกซ้อนมากมาย เช่นเบาหวาน ความดันเลือดต่ำ เหนื่อยง่าย ข้อกระดูกเสื่อม แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เธออ้วนจนเดินแทบไม่ไหวแล้ว" ลูลู่อธิบาย ให้ฟูฟัง
"แย่แล้ว ! แย่แล้ว ! เจ้าซ่ามาทางนี้แล้ว " พิกกี้ตะโกนลั่น
ซึ่งเจ้าซ่าก็คือหมาป่านั่นเอง มันกำลังเดินมาทางกระต่ายน้อยทั้งสาม พิกกี้และลูลู่รีบฉุดเจ้าฟูวิ่ง แม้เจ้าฟูจะเดินไม่ไหวแต่เพื่อเอาชีวิตรอดเจ้าฟูก็ต้องยอมวิ่ง ร่างอันใหญ่โตอุ้ยอ้ายของเจ้าฟู เป็นอุปสรรค์ต่อการหนีอย่างมากและเจ้าซ่าก็กำลังวิ่งตามมา กระต่ายทั้งสามวิ่งมาจนถึงเนินซึ่งข้างล่างเป็นโพรงของตน พิกกี้และลูลู่วิ่งหนีเข้าโพรงไปได้ เหลือแต่เจ้าฟู ขณะที่เจ้าซ่าจะกระโดดจับเจ้าฟู เจ้าฟูก็ไปสะดุดหินทำให้หินดีดเข้าหน้าเจ้าซ่า เจ้าซ่าตกใจจึงวิ่งหนีไปส่วนเจ้าฟูกลิ้งลงไปตามเนิน เมื่อถึงโพรงร่างของเจ้าฟูก็พุ่งไปอุดปากโพรงเพราะว่าตัวเจ้าฟูใหญ่จนเข้าไปในโพรงไม่ได้ จึงทำให้เจ้าฟูต้องทนติดอยู่ที่ปากโพรงเจ็ดวันเจ็ดคืน จนตัวผอมลงจึงออกมาจากปากโพรงได้ ตั้งแต่นั้นมาเจ้าฟูก็ตั้งใจ ที่จะลดความอ้วน จนกระทั่งมีตัวเล็กลง และทำให้เจ้าฟู คล่องแคล่วว่องไว และไม่มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียนจากโรคอ้วนอีกต่อไป
