ความเสื่อมของจักรวาล

วันที่ 03 ธค. พ.ศ.2562

ความเสื่อมของจักรวาล


                                       โลกและนอกโลก มีสภาพแปรเปลี่ยนวิปริตไปจาก สภาพเดิมที่เคยเป็นอยู่ มิได้หมายเพียงเฉพาะปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในท้องจักรวาลเท่านั้น ไม่ได้มุ่งเน้นไปถึงช่วงที่จักรวาลจวนเจียนจะถูกทำลายใกล้ดับสลายเต็มที แต่จะหมายรวมตั้งแต่เริ่มมีความเสื่อมปรากฏขึ้นต่อสรรพสิ่งในโลก                                                           

                                         จากจุดเริ่มต้นหลังจากที่จักรวาลและภพภูมิต่างๆ เกิดขึ้นเป็นรูปร่างดังที่ปรากฏในโครงสร้างของจักรวาลแล้วสิ่งต่างๆ เริ่มที่จะคงที่คือ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง การเปลี่ยนแปลงที่ยังคงดำเนินอยู่ก็มีเพียงภพภูมิอันเป็นที่อยู่ของมนุษย์

 

                                          ซึ่งแรกเริ่มเดิมที การเปลี่ยนแปลงมีเพียงเล็กน้อยมากแต่ทันทีที่มีมนุษย์เกิดขึ้นการเปลี่ยนแปลงก็เริ่มเกิดขึ้นทันที และเมื่อมนุษย์เข้าไปมีความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมด้วยวิธีการต่างๆ
การเปลี่ยนแปลงจึงดำเนินไปรวดเร็วขึ้น และยังเปลี่ยนแปลงต่อเนื่องมาจวบจนกระทั่งปัจจุบัน การที่มนุษย์เข้าไปมีความสัมพันธ์กับสิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะโดยประการใดก็ตาม ไม่เพียงทำให้สิ่งต่างๆแปรเปลี่ยนวิปริตผิดไปจากเดิมที่เคยเป็น

 

                                           ผลจากการกระทำอันเกิดจากความสัมพันธ์นั้น ยังส่งผลให้มนุษย์เองก็เปลี่ยนไปด้วย ซึ่งถ้าได้พิจารณาดูก็จะเห็นว่า สภาพที่เปลี่ยนไปนั้นเป็นลักษณะของอาการเสื่อมอย่างเห็นได้ชัดจากเดิมมนุษย์ซึ่งลงมาจากพรหมชั้นอาภัสสรานั้น มีผิวพรรณผ่องใสมีรัศมีกายสว่างไสว และมีแสงสว่างเรืองรองในตัว

                                            ไม่ต้องอาศัยความสว่างจากภายนอก มีกายเบาบางโปร่งใสไม่มีเพศสามารถเหาะเหินเดินทางไปมาในอากาศได้ ไม่ต้องบริโภคอาหารหยาบเพราะมีปีติเป็นภักษาหาร มนุษย์สามารถมีชีวิตอยู่มาช้านาน ด้วยความสะดวกสบายไม่มีความทุกข์ใดๆ 

 

                                             แต่ครั้นเมื่อมนุษย์ลิ้มรสของง้วนดินซึ่งเป็นธาตุหยาบเข้าไป เพราะไม่สามารถข่มอำนาจแห่งความปรารถนาได้ ความเปลี่ยนแปลงจึงเริ่มปรากฏขึ้นทั้งต่อมนุษย์เองและต่อสิ่งแวดล้อม ความเปลี่ยนแปลงที่ปรากฏแก่มนุษย์ คือ มนุษย์มีผิวพรรณหยาบกร้านขึ้น ไม่ผ่องใสดังเดิม รัศมี
และแสงสว่างที่เคยมีหายไป

 

                                              เพศหญิงเพศชายปรากฏขึ้น อวัยวะต่างๆ ภายในเกิดขึ้น (เป็นอวัยวะที่สืบเนื่องมาจากการบริโภคอาหารหยาบเข้าไป จึงต้องมีอวัยวะต่างๆ มารองรับ) จากที่เคยเหาะไปมาใน
อากาศได้ก็ไม่สามารถทำได้อีก ต้องลงมาอยู่บนพื้นดินและเมื่อจะเดินทางไป ณ ที่แห่งใด ก็ต้องอาศัยการ
เดินทางด้วยเท้า

 

                                              มนุษย์ขึ้นแก่สิ่งแวดล้อมหรือจักรวาลก็คือ ทันทีที่มนุษย์ไม่ดำเนินชีวิตดังที่เคยเป็น จึงส่งผลให้สิ่งต่างๆ เปลี่ยนแปลงไป จากที่ไม่มีก็ปรากฏขึ้น จากที่มีก็หายไป หรือลดน้อยและเสื่อมลงทั้งปริมาณและคุณภาพ เริ่มตั้งแต่ปรากฏดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์ขึ้นเพื่อให้แสงสว่าง จากนั้นดวงดาวทั้งหลายจึงเกิดขึ้น

 

                                              ด้วยเหตุนี้ จากที่ไม่มีกลางวันกลางคืนก็ปรากฏมีกลางวันกลางคืน ฤดูกาลต่างๆเกิดขึ้น มีลมพัด มีความร้อน ความเย็น ง้วนดินที่เคยมีอย่างอุดมสมบูรณ์และมีรสโอชาค่อยๆ หมดไป
กลายเป็นอาหารชนิดซึ่งมีรสโอชาด้อยกว่าและค่อยๆ หมดไปในที่สุดเช่นกัน

 


                                              จะเห็นว่าโลกหรือจักรวาลนั้นไม่ได้เพิ่งเสื่อมในช่วงหลังนี้ แต่โลกเสื่อมมาตั้งแต่เริ่ม เรียกว่าเสื่อมตั้งแต่มีมนุษย์ พอมนุษย์เกิดโลกก็เริ่มเสื่อม แต่เป็นเพราะความเสื่อมยังไม่ปรากฏชัดเจนเราจึงมองไม่ออกว่าเป็นความเสื่อม อาจจะมองว่าเป็นเพียงความเปลี่ยนแปลงของธรรมชาติ ซึ่งกำลัง
อยู่ในช่วงของการดำเนินไปสู่จุดสมดุล 

 

                                                แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ เพราะถ้าหากว่าเราเปรียบเทียบสิ่งที่เกิดขึ้นกับสิ่งที่เคยมีมาแต่เดิม ทั้งตัวมนุษย์และสิ่งแวดล้อมเราจะเห็นอย่างชัดเจนว่า มนุษย์และสิ่งแวดล้อมที่มีมาแต่เดิมนั้น มีลักษณะหรือคุณภาพที่ดีกว่าสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัดดังนั้นจึงกล่าวได้ว่า โลกเราเสื่อมตั้งแต่เริ่ม

 จากหนังสือ DOU
           วิชา GL 101 จักรวาลวิทยา
                                 กลุ่มวิชาเป้าหมายชีวิต

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.031105466683706 Mins