มนต์พิธีชาวพุทธ แปล

กรวดน้ำตอนเช้า

สัพพปัตติทานคาถา
บทนี้ใช้สวดเพื่ออุทิศบุญกุศลให้สรรพสัตว์ มีส่วนได้ทั่วหน้ากัน

(นำ) (หันทะ มะยัง สัพพะปัตติทานะคาถาโย ภะณามะ เส.)
(เชิญเถิด เราทั้งหลาย กล่าวคาถาอุทิศส่วนบุญให้สรรพสัตว์กันเถิด)

(รับ) ปุญญัสสิทานิ กะตัสสะ ยานัญญานิ กะตานิ เม, เตสัญจะ ภาคิโน โหนตุ สัตตานันตาประมาณะกา, 
สัตว์ทั้งหลาย ไม่มีที่สุด ไม่มีประมาณ, จงมีส่วนแห่งบุญที่ ข้าพเจ้าได้ทําในบัดนี้, และแห่งบุญอื่นที่ได้ทําไว้ก่อนแล้ว ; 

เย ปิยา คุณะวันตา จะ มัยหัง มาตาปิตาทะโย, ทิฏฐา เม จาป๎ยะทิฏฐา วา อัญเญ มัชฌัตตะเวริโน,
คือจะเป็นสัตว์เหล่าใด, ซึ่งเป็นที่รักใคร่และมีบุญคุณ เช่น มารดาบิดาของข้าพเจ้าเป็นต้นก็ดี, ที่ข้าพเจ้าเห็นแล้ว หรือไม่ได้เห็นก็ดี, สัตว์เหล่าอื่นที่เป็นกลาง ๆ หรือเป็นคู่เวรกันก็ดี ; 

สัตตา ติฏฐนติ โลกัส๎มิง เต ภุมมา จะตุโยนิกา, ปัญเจกะจะตุโวการา สังสะรันตา ภะวาภะเว,
สัตว์ทั้งหลาย ตั้งอยู่ในโลก, อยู่ในภูมิทั้งสาม, อยู่ในกําเนิด ทั้งสี่, มีขันธ์ห้าขันธ์ มีขันธ์ขันธ์เดียว มีขันธ์สี่ขันธ์, กําลังท่องเที่ยวอยู่ในภพน้อยภพใหญ่ก็ดี : 

ญาตัง เย ปัตติทานัมเม อะนุโมทันตุ เต สะยัง, เย จิมัง นัปปะชานันติ เทวา เตสัง นิเวทะยุง,
สัตว์เหล่าใดรู้ส่วนบุญที่ข้าพเจ้าแผ่ให้แล้ว, สัตว์เหล่านั้น จง อนุโมทนาเองเถิด, ส่วนสัตว์เหล่าใดยังไม่รู้ส่วนบุญนี้, ขอเทวดาทั้งหลายจงบอกสัตว์เหล่านั้นให้รู้ ;

มะยา ทินนานะ ปุญญานัง อะนุโมทะนะเหตุนา, สัพเพ สัตตา สะทา โหนตุ อะเวรา สุขะชีวิโน, เขมัปปะทัญจะ ปัปโปนตุ เตสาสา สิชฌะตัง สุภา.
เพราะเหตุที่ได้อนุโมทนาส่วนบุญที่ข้าพเจ้าแผ่ให้แล้ว, สัตว์ ทั้งหลายทั้งปวง, จงเป็นผู้ไม่มีเวร อยู่เป็นสุขทุกเมื่อ, จงถึงบท อันเกษม กล่าวคือพระนิพพาน, ความปรารถนาที่ดีงามของ สัตว์เหล่านั้น จงสําเร็จเถิด.

ปัฏฐนฐปนคาถา
บทนี้ใช้สวดเพื่อตั้งความปรารถนาให้ประสบกับสิ่งที่ดีงามในชีวิต จนถึงพระนิพพาน 

(นำ) (หันทะ มะยัง ปัฏฐะนะฐะปะนะคาถาโย ภะณามะ เส.)
(เชิญเถิด เราทั้งหลาย กล่าวคาถาว่าด้วยการตั้งความ ปรารถนากันเถิด)

(รับ) ยันทานิ เม กะตัง ปุญญัง เตนาเนนุททิเสนะ จะ, ขิปปัง สัจฉิกะเรยยาหัง ธัมเม โลกุตตะเร นะวะ, 
บุญใดที่ข้าพเจ้าได้ทําในบัดนี้, เพราะบุญนั้น และการอุทิศ แผ่ส่วนบุญนั้น, ขอให้ข้าพเจ้าทําให้แจ้งโลกุตตรธรรมเก้าในทันที ;

สะเจ ตาวะ อะภัพโพหัง สังสาเร ปะนะ สังสะรัง,
ถ้าข้าพเจ้าเป็นผู้อาภัพอยู่ ยังต้องท่องเที่ยวไปในวัฏสงสาร ; 

นิยะโต โพธิสัตโต วะ สัมพุทเธนะ วิยากะโต, นาฏฐาระสะปิ อาภัพพะ ฐานานิ ปาปูเณยยะหัง,
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นเหมือนโพธิสัตว์ผู้เที่ยงแท้ ได้รับพยากรณ์ แต่พระพุทธเจ้าแล้ว, ไม่ถึงฐานะแห่งความอาภัพ ๑๘ อย่าง ; 

ปัญจะเวรานิ วัชเชยยัง ระเมยยัง สีละรักขะเน, ปัญจะกาเม อะลัคโคหัง วัชเชยยัง กามะปังกะโต,
ข้าพเจ้าจึงเว้นจากเวรทั้งห้า, พึงยินดีในการรักษาศีล, ไม่เกาะเกี่ยวในกามคุณทั้งห้า, พึงเว้นจากเชือกตมกล่าวคือกาม ;

ทุททิฏฐิยา นะ ยุชเชยยัง สังยุชเชยยัง สุทิฏฐิยา, ปาเป มิตเต นะ เสเวยยัง เสเวยยัง ปัณฑิเต สะทา,
ขอให้ข้าพเจ้าไม่พึงประกอบด้วยทิฏฐิชั่ว, พึ่งประกอบด้วยทิฏฐิที่ดีงาม, ไม่พึงคบมิตรชั่ว, พึ่งคบแต่บัณฑิตทุกเมื่อ ;

สัทธาสะติติโรตตัปปา- ตาปักขันติคุณากะโร, อัปปะสัยโห วะ สัตตูชิ เหยยัง อะมันทะมุยหะโก,
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นบ่อที่เกิดแห่งคุณ, คือ ศรัทธา สติ หิริ โอตตัปปะ ความเพียร และขันติ, พึงเป็นผู้ที่ศัตรูครอบงําไม่ได้, ไม่เป็นคนเขลา คนหลงงมงาย ; 

สัพพายาปายุปาเยสุ เฉโก ธัมมัตถะโกวิโท, เญยเย วัตสัตวะสัชชัง เม ญาณัง อะเมวะ มาลุโต,
ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ฉลาดในอุบายแห่งความเสื่อม และความ เจริญ, เป็นผู้เฉียบแหลมในอรรถและธรรม, ขอให้ญาณของ ข้าพเจ้าเป็นไปไม่ข้องขัดในธรรมที่ควรรู้, ดุจลมพัดไปในอากาศฉะนั้น ; 

ยา กาจิ กุสะลา มะยา สา สุเขนะ สิชฌะตัง สะทา, เอวัง วุตตา คุณา สัพเพ โหนตุ มัยหัง ภะเว ภะเว,
ความปรารถนาใด ๆ ของข้าพเจ้าที่เป็นกุศล, ขอให้สําเร็จ โดยง่ายทุกเมื่อ, คุณที่ข้าพเจ้ากล่าวมาแล้วทั้งปวงนี้, จงมีแก่ข้าพเจ้าทุก ๆ ภพ ; 

ยะทา อุปปัชชะติ โลเก สัมพุทโธ โมกขะเทสะโก, ตะทา มุตโต กุกัมเมหิ ลัทโธกาโส ภะเวยยะหัง,
เมื่อใด, พระสัมพุทธเจ้าผู้แสดงธรรมเครื่องพันทุกข์เกิดขึ้นแล้ว ในโลก, เมื่อนั้น, ขอให้ข้าพเจ้าพ้นจากกรรมอันชั่วช้าทั้งหลายเป็นผู้ได้โอกาสแห่งการบรรลุธรรม ; 

มะนุสสัตตัญจะ ลิงคัญจะ ปัพพัชชัญจุปะสัมปะทัง ละภิต๎วา เปสะโล สีลี ธาเรยยัง สัตถุสาสะนัง,
ขอให้ข้าพเจ้าจึงได้ความเป็นมนุษย์, ได้เพศบริสุทธิ์ ได้บรรพชา อุปสมบทแล้ว, เป็นคนรักศีล, มีศีล, ทรงไว้ซึ่งพระศาสนาของพระศาสดา ; 

สุขาปะฏิปะโท ขิปปา- ภิญโญ สัจฉิกะเรยยะหัง, อะระหัตตัปผะลัง อัคคัง วิชชาทิคุณะลังกะตัง,
ขอให้เป็นผู้มีการปฏิบัติโดยสะดวก, ตรัสรู้ได้พลัน, กระทํา ให้แจ้งซึ่งอรหัตผลอันเลิศ, อันประกอบด้วยธรรม มีวิชชาเป็นต้น ; 

ยะทิ นุปปัชชะติ พุทโธ กัมมัง ปะริปูรัญจะ เม. เอวัง สันเต ละเภยยาหัง ปัจเจกะโพธิมุตตะมันติ.
ถ้าหากพระพุทธเจ้าไม่บังเกิดขึ้น แต่กุศลกรรมของข้าพเจ้า เต็มเปี่ยมแล้ว, เมื่อเป็นเช่นนั้น, ขอให้ข้าพเจ้าจึงได้ญาณ เป็นเครื่องรู้เฉพาะตนอันสูงสุดเทอญ.

 

ปัตติทานคาถา
บทนี้ใช้สวดเพื่ออุทิศบุญกุศลให้สรรพสัตว์มีส่วนได้ทั่วกัน 

(นำ) (หันทะ มะยัง ปัตติทานะคาถาโย ภะณามะ เส.)
(เชิญเถิด เราทั้งหลาย จงสวดคาถาแผ่ส่วนบุญกันเถิด) 

(รับ) ยา เทวะตา สันติ วิหาระวาสินี, ถูเป ฆะเร โพธิฆะเร ตะหิง ตะหิง,
เทพยดาทั้งหลายเหล่าใด, มีปกติอยู่ในวิหาร สิงสถิตที่เรือนพระสถูป ที่เรือนโพธิ์ ในที่นั้น ๆ ; 

ตา ธัมมะทาเนนะ ภะวันตุ ปูชิตา, โสตถิง กะโรนเตธะ วิหาระมัณฑะเล,
เทพยดาทั้งหลายเหล่านั้น, เป็นผู้อันเราทั้งหลายบูชาแล้วด้วยธรรมทาน, ขอจงทําซึ่งความสวัสดี ความเจริญในมณฑลวิหารนี้ ; 

เถรา จะ มัชฌา นะวะกา จะ ภิกขะโว, สารามิกา ทานะปะตี อุปาสะกา,
พระภิกษุทั้งหลายที่เป็นเถระก็ดี, ที่เป็นปานกลางก็ดี, ที่เป็น ผู้บวชใหม่ก็ดี, อุบาสกอุบาสิกาทั้งหลายที่เป็นทานาธิบดีก็ดี, พร้อมด้วยอารามิกชนก็ดี ;

คามา จะ เทสา นิคะมา จะ อิสสะรา, สัปปาณะภูตา สุขิตา ภะวันตุ เต,
ชนทั้งหลายเหล่าใด ที่เป็นชาวบ้านก็ดี, ที่เป็นชาวต่างประเทศก็ดี, ที่เป็นชาวนิคมก็ดี, ที่เป็นอิสระเป็นใหญ่ก็ดี, ขอชนทั้งหลายเหล่านั้นจงเป็นผู้มีสุขเถิด ;

ชะลาพุชา เยปิ จะ อัณฑะสัมภะวา, สังเสทะชาตา อะถะโวปะปาติกา,
สัตว์ทั้งหลายที่เป็นชลาพุชะกําเนิดก็ดี, ที่เป็นอัณฑชะกําเนิดก็ดี, ที่เป็นสังเสทชะกําเนิดก็ดี, ที่เป็นโอปปาติกะกําเนิดก็ดี ;

นิยยานิกัง ธัมมะวะรัง ปะฏิจจะ เต, สัพเพปิ ทุกขัสสะ กะโรนตุ สังขะยัง,
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านั้นได้อาศัยซึ่งธรรมอันประเสริฐ เป็นนิยานิกธรรม, ประกอบในอันนําผู้ปฏิบัติให้ออกไปจากสังสารทุกข์, จงกระทําซึ่งความสิ้นไปพร้อมแห่งทุกข์เถิด ;

ฐาตุ จิรัง สะตัง ธัมโม ธัมมัทธะรา จะ ปุคคะลา,
ขอธรรมของสัตบุรุษทั้งหลายจงตั้งอยู่นาน, ขอบุคคลทั้งหลายผู้ทรงไว้ซึ่งธรรม จงดํารงอยู่นาน ; 

สังโฆ โหตุ สะมัคโค วะ อัตถายะ จะ หิตายะ จะ,
ขอพระสงฆ์จงมีความสามัคคีพร้อมเพรียงกัน, ในอันทําซึ่งประโยชน์และสิ่งอันเกื้อกูลเถิด ;

อัมเห รักขะตุ สัทธัมโม สัพเพปิ ธัมมะจาริโน,
ขอพระธรรมจงรักษาไว้ซึ่งเราทั้งหลาย, แล้วจงรักษาไว้ซึ่งบุคคลผู้ประพฤติซึ่งธรรมแม้ทั้งปวง ; 

วุฑฒิง สัมปาปูเณยยามะ ธัมเม อะริยัปปะเวทิเต,
ขอเราทั้งหลายพึงถึงพร้อมซึ่งความเจริญในธรรม ที่พระอริยเจ้าประกาศไว้แล้ว ;

ปะสันนา โหนตุ สัพเพปิ ปาณิโน พุทธะสาสะเน,
ขอสรรพสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง, จงเป็นผู้เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ;

สัมมา ธารัง ปะเวจฉันโต กาเล เทโว ปะวัสสะตุ,
ขอฝนทั้งหลายจงหลั่งลงตกต้องตามฤดูกาล ;

วุฑฒิภาวายะ สัตตานัง สะมิทธัง เนตุ เมทะนิง,
ขอฝนจงนําความสําเร็จมาสู่พื้นปฐพี, เพื่อความเจริญแก่สัตว์ทั้งหลาย ; 

มาตา ปิตา จะ อัต๎ระชัง นิจจัง รักขันติ ปุตตะกัง,
มารดาและบิดา ย่อมรักษาบุตร ที่เกิดในตนเป็นนิจ ฉันใด ; 

เอวัง ธัมเมนะ ราชาโน ปะชัง รักขันตุ สัพพะทา.
ขอพระราชาจงปกครองประชาชน, โดยชอบธรรมในกาลทุกเมื่อ ฉันนั้น ตลอดกาลเทอญ.