ปฐมพุทธภาสิตคาถา บทนี้เป็นพระดำรัสที่พระพุทธเจ้าเปล่งอุทานครั้งแรกหลังจากที่ตรัสรู้แล้ว

วันที่ 04 พย. พ.ศ.2563

ปฐมพุทธภาสิตคาถา บทนี้เป็นพระดำรัสที่พระพุทธเจ้าเปล่งอุทานครั้งแรกหลังจากที่ตรัสรู้แล้ว

ปฐมพุทธภาสิตคาถา
บทนี้เป็นพระดำรัสที่พระพุทธเจ้าเปล่งอุทานครั้งแรกหลังจากที่ตรัสรู้แล้ว

(นำ) (หันหะ มะยัง ปะฐะมะพุทธะภาสิตะคาถาโย ภะณามะ เส.)
(เชิญเถิด เราทั้งหลาย มาสวดคาถาปฐมพุทธภาษิตกันเถิด.)

(รับ) อะเนกะชาติสังสารัง สันธาวิสสัง อะนิพพิสัง,
เมื่อเรายังไม่พบญาณ ได้แล่นท่องเที่ยวไปในสงสารเป็นอเนกชาติ ;

คะหะการัง คะเวสันโต ทุกขา ชาติ ปุนัปปุนัง,
แสวงหาอยู่ซึ่งนายช่างผู้ปลูกเรือน คือตัณหาผู้สร้างภพการเกิดทุกคราว เป็นทุกข์ร่ำไป ;

คะหะการะกะ ทิฏโฐสิ ปุนะ เคหัง นะ กาหะสิ,
นี่แน่ะ นายช่างผู้ปลูกเรือน เรารู้จักเจ้าเสียแล้ว เจ้าจะทำเรือนให้เราไม่ได้อีกต่อไป ;

สัพพา เต ผาสุกา ภัคคา คะหะกูฏัง วิสังขะตัง,
โครงเรือนทั้งหมดของเจ้าเราหักเสียแล้ว ยอดเรือนเราก็รื้อเสียแล้ว ;

วิสังขาระคะตัง จิตตัง ตัณหานัง ขะยะมัซฌะคา.
จิตของเราถึงแล้วซึ่งสภาพที่อะไรปรุงแต่งไม่ได้อีกต่อไป มันได้ถึงแล้วซึ่งความสิ้นไปแห่งตัณหา (คือถึงนิพพาน).
 

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.0013691147168477 Mins